22 resultaten.
eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 298 een vogel fluit in de heg
een man staat bij het raam
en kijkt het tafereeltje aan.
Hij wil dood of ook vliegen
heerlijk de hemel in, hij
klappert met z'n handen.
Draait zich dan om.…
Je bent er niet meer
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 405 Je blijft altijd wie je was
In een lijstje opgesloten
Een tafereeltje achter glas
Waar zetten we jou neer?
Het beeld dat achter blijft
Ergens ver op zolder
Of dichtbij in mijn hart…
winters blauw
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 147 een schaduw vooruitgeworpen
op het licht besneeuwde pad
in een compositie van teder
wit en blauw krijgt het landschap
iets kwetsbaars zoals op het
delfts blauwe bord met het
winterse tafereeltje van weleer…
winters tafereeltje
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 117 de tuinen en daken
schijnen sprookjesachtig wit
kunnen je vertellen
wie er zoal is langs geweest.
het sneeuwtapijt laat sporen na
een roodborstje en de kat
ze kunnen het niet ontkennen
dat ze er even waren...
de kat lag nog te loeren
het roodborstje zag ik wegvliegen
een gebeuren, een verhaal
spontaan ontstaan... in 't wit van de natuur…
ZOMERS TAFEREELTJE
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 80 die ene wil het liefst bij mij zijn
een aai een klopje een lief woord
ach hij vindt het zo fijn
en daarna gaat hij toch even
naar z’n eigen soort naar die andere twee
die maar liggen te genieten van hun zijn
o god zo simpel zo simpel
dat ik dit simpele tafereeltje
mag ervaren als zo fijn
dank dat ik met zoiets eenvoudigs
zo simpel even gelukkig…
Even slikken
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 2.919 uit een winterslaap
getrokken tast hij
zonder sokken
heel voorzichtig
krabbend over
mossen op
zijn tuinterras
een bedje krokus
en een vroege tulp
hangen stijf van schrik
schuin over hellend
naar de kiekkast
van zijn gulp
die half openstaat
buurvrouw heeft het
tafereeltje door
lacht zich een bult
over de schutting:
kan geen toeval…
ontloken kind
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.210 een milde winterzon bescheen het park
waar de eenden al zagen voor wie we
kwamen door ons lonkend zakje brood
zij keek verbaasd naar al dat gekwaak
en gesnater in ’t water, had enkel oog
voor het tafereeltje om haar heen
en ik, al kuierend achter haar wagen
ik genoot van wat we samen deelden
en van ‘t kind in mij nog even speels…
Kleine momenten
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 104 Ik werd ingenomen
door dit tafereeltje van geluk
Omdat ik er eerder van uitging
dat het beste van de dag
Op dit ontiegelijk uur
al achter mij lag.
Ze zal het wel niet beseffen
wat ze mij op de valreep
nog heeft gegeven
Maar zo zijn vlinders
Ze fladderen alleen,
alleen maar door het leven.…
Knuffeldier
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 191 Vragend kletst hij z’n knuffelbeer of
hondje de oren van z’n kop
vult zelf alle antwoorden in
na een door hem belegde top
maar altijd bereid in overleg te gaan
Ze smeden plannen samen
En met z’n beiden kunnen ze
weten ze zeker
dan ook de hele wereld aan
Wat een mooi vredig
en schattig tafereeltje
Wellicht zijn Hitler en/of Gandhi
zo…
Schijnt schaduw
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 84 ik heb mij een
plaatsje geschilderd
op een groot doek
een wat
verstild tafereeltje
ergens in een hoek
heb de tijd
in kleuren stil gezet
vogels vliegen in gebed
het klein prieeltje
ademt rust drukte
wordt lommerrijk gesust
een integer zonnetje
schijnt schaduw
langs het lenteblad
ik zit aan
tafel met mijn
stoeltje op het…
De korte broek drager
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 68 ’t Is ook ronduit contraproductief,
zo’n korte broekdrager op kantoor.
Die mag dan wel vleselijk op het werk zijn,
in zijn gedachten is hij elders.
In zijn tuin, op een terrasje, aan zee,
op Kreta, in Acapulco, eender waar,
maar niet op het werk.
Hij is, zoals hij daar onderuitgezakt In zijn stoel
de blote benen uitgestrekt op een
laag kantoormeubeltje…
zonnebloemen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 270 Van Gogh had inspiratie gezocht
en was direct verkocht
aan de mooie bloemen in het geel,
hoog reikend op hun sterke steel.
Rank van lijf en mooi van kleur
werd voor hem een primeur.
Een boeket in een vaas
niet alledaags.
Nu een beroemd schilderij
de zoveelste in een rij.
Iedereen kent de schilder zijn naam.
Hij werd beroemd door de zonnebloem…
Wolken kunstsneeuw
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 131 Achter glas verdeelt de tijd
zijn stralende rust, dekt met
stilte dit tafereeltje toe en
draait de aarde door in de
psalmen van de lage landen
gewassen in een vroege toegift
van een aanstormende lente.…
Vlucht naar ginder
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 79 de buizerd is uit haar nest gevlogen
en spiedt het herfstig tafereeltje af
van de bezoekers aan een oud graf
die door de welvaart waren bedrogen
ze stonden allemaal achterelkaar
wachtend tot ze de tekst konden lezen
zijn daden waren uitvoerig geprezen
in zijn leven zag hij geen enkel gevaar
een mooie stenen vogel had hij gemaakt…
Glazen bol,
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 294 Achter glas
vertekend de pijn zich in tijd,
de teruggekeerde rust dekt met
stilte dit tafereeltje toe,
draait de aarde door in de
palmen van volwassen handen
om die te openen in de lente.
"De herinnering is een
kerkhof dat bloesemt."
Johan Daisne…
De gebroken tak
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 37 naar voedsel
met een eindeloos geduld
wanneer ik op de brug verschijn
stilsta om het tafereel te aanschouwen
wordt de vogel alert en met
een schuin oog bespiedt het mij
in zijn nabijheid zwemt een koetenfamilie
niet veel verder ook die van een Fuut
de gevederden zijn ruimschoots aanwezig
ik kijk nog eens en zucht
van het rustgevende tafereeltje…
Natte sokjes
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 38 loopt
en op een lekker muizenhapje hoopt
Poes is niet gefocust door het water
het leidt haar af beseft zij later
teleurgesteld keert zij naar huis
hier wacht haar speelgoedmuis
Poes tikt steeds met haar witte pootje
op het piepende muizenhoofdje
tot zij moe en rozig wordt
bij de kachel spinnend neerstort
Poes haar baasje kijkt naar het tafereeltje…
de wakkere en de slapende
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 43 behouden
telkens wordt de ruimte
in de binnencirkel afhankelijker
van hen die zich bij me
hebben geschaard, daar wij
bij een horde horen die schijnbaar
” wakker “ is
merkwaardig, mijn slaap
is niet van zo ‘n dienaard
dat de nacht als een vriend
aan mijn zijde waakt, ter ere
van het tegendeel, blijkt mijn
nachtrust een terugkomend
tafereeltje…
Straattoneel
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 106 Door de eerst gevallen druppels van het grijze wolkendek,
bezie ik opnieuw het zo bekende tafereeltje van mijn straat.
Dezelfde mensen lopen, als een figuratie van het leven,
over hun eigen, platgebaande wegen.
Ik hoor de uren die de kerk in de verte slaat.
Dof klinkt het geluid.
Gedempt, alsof de klanken zich met moeite laten kennen.…
Versteend boswezentje
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 489 rollen ontkrullen lokken oker haren
snappen bos bewust van naaktheid en d`r vele volle gevaren
desondanks in het bloedstollen nog niet willig te ontwaken
Gespitst trillende puntjes horen vogelzang verstillen
neusje iets omhoog ontdekt in timbre zoet en zoute schillen
naast het vruchtje dat zo innig tegen roodborstje gedrukt
Opeens wordt dit tafereeltje…
Popel de popel
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 409 De contour van je kontje en de smile op je mondje
Hebben mijn hartstocht aan 't denken gezet
Heel stil neem ik 't kussen ga je zachtjes wat sussen
En plaats het voorzichtig onder je hoofd
En met een zoet kreuntje een dijk van een deuntje
Zeg je me alles waarin ik geloof
Gedrapeerd met een deken in een stoeltje gezeten
Kijk ik naar het tafereeltje…
De verknipte bruidegom
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 238 rest bemest ik puur organisch
in parallelle strepen
ze lacht me smakelijk tegemoet
en wrijft haar vlezig fruit
over mijn gespleten tong
ik lispel haar de hel in
vier
dat langs mijn raam
haar handjes voorbij vlogen
was ik al gewoon
toen ik haar voetjes zag
buitelen over het gazon
ging ik toch even kijken
ach
het vredig tafereeltje…