Alle inzendingen over tastend

ik weet niet hoe het verder gaat moet met mij, en de persoon ik, die ik niet ken diep verder dan iedereen kijken kan behalve jij sta ik te wachten tot de trein van hartstocht mij komt halen de trein waar na lang wachten jij niet meer inzit en we alsnog gescheiden verdwijnen de kamer zonder ramen of deuren de kamer tastend…

tast u ook wel eens in het duister of minstens zoekend in een vreemde schaduw ik luister dan zo scherp mogelijk naar elk woord, soms maakt het me schuw immers ik zie geen ogen of zij zich al dan niet op mij willen richten of zomaar kijken in de nacht ik word dan meegezogen in ondenkbare gedachten het voelt soms, als teder zacht…

Flinterdun als gesponnen zijde Trillend in een huiverige wind Begeleiden verwarrende gedachten Waar ik geen antwoord op vind Verdwaasd dwaal ik steeds verder Verdwaald in droog grillig labyrint Zoek ik terug in het kort verleden Tastend in eindeloos karig heden Dan hoor ik haar, flinterdun…

Begraaf ons in een dek van woorden met een warmend gebaar, waar zielen moeizaam zuchten genageld aan ernstige schemering en de leugen wordt gedoogd in blinde ogen wiekt nog een laatste vleugelslag richting hemelrijk Voordat de dood ons inhaalt en ons schaduwend verleden opeist heeft leven's liefde ons gegeten en beproefd…

troebelheid troef tastend hopen op helderheid…

Ik wil niet langer tastend in het donker vragen naar de bekende weg Het lichtknopje…

Ik vind alleen maar lege ruimtes, op plaatsen waar ik vroeger antwoord vond, volledig in het duister, loop ik nu tastend rond. Soms daagt het mij ineens, kom ik mijn antwoord tegen. Maar op een hele andere plaats. Had het daar altijd al gelegen? Het lijkt zo vreemd, en geeft mij vrees, die ik liever niet wil voelen.…

Gebogen in gebroken zicht onachtzaam stoeiend glanzend snoer in traag ontwarren dof vergleden sterke jaren lang voorbij slechts oude mensen wisten nog het recht en stoer leven doofde zielloos woeste stormen nachten zwegen uitgestrekt door dromen toegedekt het firmament voorbij licht tast te laat in leeg…

Tastende handen om me heen grijpt naar de randen van hetgeen Van het wat waarom en dan te lopen pad een levensplan Waarom ik ben en mijn bestaan het weten ken en waar vandaan Bespeelde gedachten met de ratio die me brachten als een adagio Begin en eind grijp ik vast en zo omlijnt het denken past In blindheid ontstaat de…

Tastend in het duister wankelend onder zware last Uit angst om je niet te bereiken smeek ik in wanhoop ……hou me vast………

hij ging zijn weg tastend met woorden naar mensen terug luisteren leert hij leefde alleen in volle vrede…

In Frankrijk, is het al jarenlang veilig. Oorlogen, zijn er eindelijk verleden tijd. Baudetten, wees toch trots op jullie Franse naam! Dank dat jullie ons willen redden. Thierry, wij hebben er alle begrip voor, nu onze grenzen nog open zijn, wanneer u toch besluiten mocht, om vastbesloten naar huis te gaan.…

je lichaam heb je me geboden als een boek waarlangs mijn vingers tastend braille lazen: je was de toetssteen voor mijn evolutieleer ik liep geen krassen aan je op het waren barsten…

In het donker zoekend en tastend waar is doortocht? In het donker hopend en wachtend om op te staan. In het donker vertrouwend en verlangend naar de nieuwe morgen.…

strikjes in de nacht bewegend naar woorden en gebaren de ronding van december tastend onderweg er is geen dwalen in dit landschap raak me aan rood glanzend is het licht…

Mijn ziel kan zien tastend in het donker, alleen dan wanneer een licht tot me schijnt en ik wist, vermoedde, dat daar in het donker jouw krachtig licht tot me flonkerde.…

Tastend komen deze woorden Door het donker van de dag Aan het licht Woord voor woord Zorgvuldig gekozen Het zichtbaar resultaat Van de innerlijke bron Van dit gedicht…

enkel wat rafels gloeien nog ooit voelbaar toen het tastend woord een uitweg zocht tussen bevangen muren het zicht ontnomen het licht zo vroeg gedoofd…

Jij zag het negatief en wilde niet wachten op ontwikkeling liet me achter tastend in duister tot kleuren zuurden naar herinnering het uiteindelijke beeld was scherp overbelicht…

De tastende ontucht van uw teedre handen. Het duister...geur van rozen en van wijn. Morgen zal wroeging weder wreder branden. Maar heden: laat ons zalig zijn. ------------------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

Tastend gaan mijn handen voelen het vocht aan de wand mijn borst wordt ingedrukt knellend met ijzeren band. Het voelt of een hand mij langzaam verstikt schreeuwend zonder geluid wordt de tijd weggetikt.…

rijzend en dalend zichtbaar tastend lijkt het grijze zich vlagend uit te dragen boven een in zichzelf gekeerde wereld waar enkel schaduwen wemelen ontdaan van oude weelde…

Niet te euforisch en vrolijk maar tastend in de realiteit naar ongedwongen feiten die een lach, maar ook tranen kunnen maken.…

nog gering is mijn kleine lieve een zachte lach tastend in de niet voelende ruimte intens geeft mijn lieve in een onzichtbare stralende stroom het eeuwige in een mensendroom o kon ik het maar bewaren het grijpen of verklaren…

Neen, laat ze rusten en de hoofdjes vlijen, In veiligheid geborgen aan de borst Der moeder, die ze weer in slaap wil schreien, Opdat ze tastend niet, in blindheid, breken Het hoogste, dat mijn ziel bezitten dorst... Ik weet niet, of ik zwijgen zal - of spreken.…

Zoekend, tastend, dwalend gaan in de wirwar van ’t bestaan. Twijfel, hoop, illusie, strijd, ontgoocheling, onzekerheid... De emoties die het leven spanning, zin en inhoud geven.…

treur je nog om toen en kijk je om over schouders van een ver verleden je kende dit sterven niet je was geen kind van deze tijd al streel je mijn ziel met weifelend tastende vingers van weemoed en woel je mijn dagen het geeft niet ik ben altijd al een kind van vreemde oases geweest…

Dichters zijn tastend aan zet. Beest en geest verzoenen. Zij zoeken in het duister, op weg naar de liefdeswet.…

onbeweeglijk stil stoft het op planken van boeken soms vliegen de blikken nog wel eens over de kaften eens trots gelezen boeken waar de schoonheid in gekerfd staat verloren tastend staan ze in de schemering van de herinnering………

onbeweeglijk stil stoft het op planken van boeken soms vliegen de blikken nog wel eens over de kaften eens trots gelezen boeken waar de schoonheid in gekerfd staat verloren tastend staan ze in de schemering van de herinnering…