Alle inzendingen over teer bloemblaadjes vlindervleugels

Je leeft als een teer plantje maar je bent hier bij mij, mijn kind Je leeft, je hebt het gehaald.…

Als de nijdige noordwester in juni blaast Het prille blad ritselt en ruist De kragen te hoog Het water koud spat Dan lijkt de zomer mijlenver uit ’t oog Verder dan de dode winter Nog niet ter aarde besteld Maar z’n ak'lige ademtocht Nog één laatste maal uitstort.…

Parelende handen sturen de auto over rivieren uit teer, de blik stuit op rubberbomen. Terwijl de verte nadert weet ik een glimp van koelte om de volgende bocht. Sproeiers en magnolia, gin-tonic en een bries, een stoel op de veranda.…

Roep mij niet wakker midden in de nacht omdat de maan bloeit met zo fel een luister er blinkt voor mij in 't schijnbaar dode duister een dieper licht dan ooit ik heb verwacht, en klank en geur die me onverzadigd lieten en, een voor een, de uren van zaligheid, zijn, licht en teer, niets meer dan rekwisieten: de laatste droom is de een'ge werkelijkheid…

heb ik gedroomd natuurlijk van jou fantastisch maar telkens opnieuw een illusie als de zon met gouden stralen mij wakker schudt zoveel prachtig licht ik knijp m'n ogen dicht roep mijn ziel ter verantwoording voor de dwaaltocht in het nachtelijk duister al wat zij zegt is: "luister, spiegel de zon in de nacht die je zelf bent...…

Wiegelend hoofd, zoet vrouwenhoofd, een zuivere vrucht, een reinblank ooft, zo zal het liggen in de schalen van mijne handen, de goudovalen, dat mijne mond het proeven moge het rustgezicht, rijp overtogen, met de lippen, die zwellend openbreken, de volzoete en met de neergestreken koele oogleden en de tere âren in de slapen, de holle…

Haar tranen werden ogen het plastic weer katoen haar leugens ongelogen het projectiel gewoon een schoen De buren haalden adem van bezemkast naar hal de katten weer op tafel de wereld weer een bal Maar dit regime is teer de 10 zijn snel geteld haar ogen als het weer: ook vaak verkeerd voorspeld…

Mooie lentefee betover ons met je schitterende bloemenzee je vurige forsythia je bloesems en magnolia in adembenemende kleurenpracht mooie lentefee met je ontluikend groen je tere zonneglans zo helder en zacht met je dartelende lammetjes in de wei mooie lentefee je hebt ons een nieuwe lente gebracht en maakt ons winterhart weer lenteblij…

Huil niet om de woeste wolk die zijn kroost verloren ziet wanneer het als verliefd verdriet neervalt als de laatste regen op klootjesvolk, ruisend riet Huil niet om de tere traan die wegrolt op de oude brug vertrouw de zon, zij wijst hem vlug als hij moet gaan in waterdamp de weg weer naar jouw wolk terug…

vuilnisbakhypnotiseurs de nieuwe jezussen profeten complotten ter verrijking van een paar individuen hagediskeizers duistere krachten voodoo engelen die advies geven de vreselijke en totale samenzwering de achterdocht met reden de waarheid van de waarheid van de waarheid blijven allemaal voor altijd maar mijn zonnebril ligt in de kralingseplas…

En net toen ik dacht dat niets mijn rust nog zou verstoren was er dat grijze monster en de stilte ging verloren De vogels vluchtten uit de bomen en niets was meer dan het leek alleen de zon bleef brandend staan op mijn huid zo teer en bleek En ik keek naar boven in het niets waar de rust was weergekeerd geen monsters meer, wel de vogels…

Net als vlinders hun tere vleugels uitslaan, in de voorjaarszon, zal het kind verlangen, de vlinders te volgen in hun speelse spel. Kind van licht, kijkt nog onbevangen naar al dat moois, geliefd in haar paradijs, kind zonder zorgen.…

Ik verlang naar de lente met je teer ontluikend groen Ik verlang naar de crocussen die ontwaken in het plantsoen het zonnige geel van de narcissen die dansen in de wind de zachte donzige eendjes die ik zo vertederend vind en de lammetjes dartelend in de wei de warmte van je betoverende zonnelicht Lieve lente maak me blij want…

vanuit een tempel die verweert bezie ik veelheid om mij heen benader wezens ter herkenning en verken de grenzen van mijn kunnen om als mens compleet te zijn en al toont dit werk gelaten trekken van verkrijgen en vergunnen wankel tussen tegenwaarden zoek ik te aarden op mijn stek binnen onderkende perken groeit aanvaarding van gebrek…

moeder kolft het warme melk en geeft de kat te drinken smeert wat zalf in de tepelkloven en heeft geleerd om in God te geloven zij schreit ter wille van de klok terwijl vader staat te wroeten in de aarde van zijn laatste tuin draagt zij haar dode kind naar het raam en noemt zachtjes zijn nieuwe naam…

Als wind-doorwaaid en zon-doorschenen de klaprozen te bloeien staan dan grijpt ons heel die tere schoonheid tot diep in hart en ziel weer aan. Dan weten wij ons ook doorvaren van Geest en licht, van moed en vuur, al zal ook door de last der dagen die glans verstillen uur na uur. Uit: septemberkruid, 2002, p.33…

ontluiken bloeit uit haast dode takken, nog in donkere kamers met beschimmelde ramen daar schuilen tere knoppen in schuldloos schamen de adem van buiten zuigt aan wanden die zijn opgebouwd uit dichtgetimmerde ruiten en waar licht botst om dan in het niets te verzanden totdat mijn vogels roepen en ik ze verder draag in mijn…

ik ga morgen plantjes kopen voor mijn lief in de tuin alles dat groeit en bloeit maakt de zon in haar wakker ik ga morgen plantjes kopen voor mijn lief in de tuin maar eerst snoei ik haar takken, zet ik mijn spade in haar aarde, morgen kust zij zijdezacht een brekelijke ochtend neemt het tere groen in haar handen…

het koude het grille van de nacht, het duister kom ter wereld , eet en slaap trek en sterf leegte heerst de nacht het grille het diepe duister de hemel is licht geworden, de ogen zien niet de sterren stralen het duister beneden boven is het licht de mens is dood de gevangene is vrij…

Ach mijn lief kijk in mijn ogen en betover Ach mijn lief geef me jouw liefdevolle glimlach toch weer en ach mijn lief, ik ben er opnieuw voor jou, liefdevol en teer. Ook al deed dit voor beiden zeer nog altijd gaat mijn hart tekeer mijn hartendief, ik heb jou zo ontzettend lief!…

zelfgekozen eenzaamheid Geen contact – wat zij ook niet zocht In de ban van klank en woord – boetserend, polijstend, balancerend op het koord In de ban van Leven dat zij niet leiden kon maar door haar schrijven wel delen mocht In de ban van haar geraakt, onontkoombaar, onomkeerbaar – dichteres van het stille woord Ter…

Schrijven van mijn hand zoekt bevend de lijnen die ik zou lopen door schaduw van lommerrijke lanen beschenen door maanlicht omfloerst door kransen van kleuren besprenkeld met sterrenlicht fonkelend door tere lover inspirerend tot gedicht en in heldere beken sprankelende weerschijn van nachtelijke romantiek spiegel uit “Duizend en één…

jij hebt iets teers en breekbaars in verschijnen toch sta je als een rots in woeste zee je oogopslag laat alle weerstand met een lach verdwijnen jij voert de hoogste golven uit de stroming mee je artistieke vingers spelen schubert in een eindeloos duet zij bezweren ook het water tot een kabbelend sereen gebed…

Ik ben zo blij Heel even ben ik pijnvrij Het lijkt zo gewoon Maar dit gebeurt alleen in mijn droom Daar ben ik wie ik kan zijn Verlost van al die dagelijkse pijn Ik word wakker met een lach Wees welkom nieuwe dag Hoe dat zal ik ter plekke bekijken En je niet met de vorige dag vergelijken Nee, ik leef van dag tot dag Soms men een traan…

onderkelderd door kunstmatig zicht voorwaarts in herhaling graven het neolithicum voorbij ter plaatsbepaling naar de hals gegrepen met zachte dwangbuis doch doelmatig stevig ingesnoerd met monddode ogen aan gebeitelde verten doemt enig na de ander nader dan schaapachtig beton weliswaar verscholen achter ijzeren wil tenzij…

De handen broos gevouwen in haar moederschoot Een tere roos voor laatste adem uitgeloot Een open raam met slechts uitzicht op het heden Enkel nog naam 't geheugen al overleden Een twinkeling in haar vermoeide pretogen Als herinnering aan eens uitstekend vermogen Een krimpend net dat haar vangt in vergetelheid Een silhouette in…

Rijk geschakeerde werkelijkheid Bevindt zich om mij heen - Oorlogsgeweld heb ik verbannen; Duizend bloeiende bloemen Zie ik rondom mij, ontstaan Uit het palet dat mij Door professionals ter hand Is gesteld - Duizend bloemen wel, Er is geen een gelijk, Geven me dit gevoel: In het hier en nu Voel ik me rijk --------------…

breukvlakken ter ziele het zilte vuur uit de ruimte, waaier van herwonnen puin achtergelaten in geboorte, dichtgegroeid na verloop de geopende muren van huisraad op straat een uitgetreden naaktheid ten toon - zij schaamden ons…

Maar het blijft jammer niet te kunnen teren op liefde, lucht en vriendschap, je holt er zo van uit hè?…

de volgelingen zijn ontzet hun messias aan het kruis genageld zijn laatste roep is een gebed pas toen een lans de zij doorstak dood zijn tekens gaf is hij gehaald gewassen en gebalsemd in het graf gelegd maar hij is teruggekomen heeft zijn lichaam meegenomen ter verrijzenis vader zoon en geest wij vieren de hereniging in het zalige…