36 resultaten.
Het teerst
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 74 Geen woorden nodig
zij begiet stil de bloemen
viooltjes het teerst…
Op zijn teerst
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 86 Ze hangen er nog
aan de muur
eekhoorntjes
en knabbelen maar
hazelnoten
om ter meest
Albrecht Dürer
op zijn teerst…
Een warme zomerwind
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 362 mijn vlinderlach
is zacht ik fladder
op een zonnezucht
ben geen pauwenoog
maar vleugel op
de teerste kleuren
een warme zomerwind
draagt geuren aan
voor mijn bestaan
dol in frank en vrij
dartel in het gaan maar
het ultieme doel ben jij…
GELUK?
poëzie
4.0 met 1 stemmen 516 Wie daarop roemen,
het allerbrooste en teerste!....
Ach, volle bloesembloemen
vallen het eerste.…
Het teerste, door schaamacht'ge scherts verzwegen
poëzie
3.0 met 20 stemmen 1.971 aaneengeregen
En al het mooiste uit vroege jongensjaren,
Mijn sterren en muziek en verzen, waren
Op vreemde wijs vervlochten in mijn schat:
Mijn laatste liefde, vromer nog dan de eerste,
Gaf 't mooiste en 't heiligste, het diepste en 't teerste -
Onwerklijk was, die 'k 't meest heb liefgehad.…
Aan....
poëzie
3.0 met 2 stemmen 1.421 Ik durf met mijn denken
Uw smart niet genaken,
Niet aan te raken
Uw droefenis;
Hetgeen mij zou troosten
Licht zou het u krenken,
Het teerste en brooste
Dat in u is.…
Bij elke lach
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 645 Je ogen dicht
En toch die beelden
Diep gegroefd in het teerst van je ziel
De geuren, de kleuren
De schreeuwen, het bloed
Al jarenlang probeer je te vergeten
Je kunt wel weer lachen
Met vreugde weer zingen
Maar bij elke lach, bij elke klank
denk je toch weer even terug…
Lofzang der lippen
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.298 Het teerste roze,
het zoetste goed;
mijn mond verlangt
naar uwe weelde.
Uw zoenen zijn
als zacht satijn,
waarmee gij mij
ten dode streelde.
Herboren tot
gedeeld genot;
uw welving volg
ik in het laven.
Gij drenkt en kust
mijn lijf tot lust;
hoe stilt gij mij
tot overgave.…
Tot in de teerste kern
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 238 een licht geklater
over zilverglanzend water
weer buigt het riet nederig diep
mussen neuriën voort
hoog aan de zwakke wind
breekt de zon door nevelslierten heen
alles licht op
in verschillende kleuren
tot in de teerste kern
treed het binnenin je hart
verwarmt daardoor al het aardse leven
op gewenste momenten
in het ritme van seizoenen…
De teerste roos
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 164 Ze heeft geen lust meer
om nog open te bloeien
maar doornen heeft ze
ik knip ze omzichtig af
nu troont ze
in mijn slankste vaas…
mijn poëzie zwemt in het abnormale
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 348 mijn poëzie zwemt in het abnormale
gegrift in vernieuwende drift
in een wereld van louter plezier
schuurt het zelfs de teerste huid
ik spel woorden in dagen met lange passen
routineus ontdekkend in onrust
woordstrelingen in het nog onbekende
die geuren vormen in het onverklaarbare
met al mijn vermogen en bescheiden talent
maar in onverdroten…
De dageraad,
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 601 Daar heeft een haan gekraaid, 't is de eerste
die het einde aankondigt van mijn zorgen
en mij herinnert aan de teerste
zoenen eertijds bij de lichte morgen.
De klaarte groeit, de wanden worden grijs,
Mijn kamer leeft weer in de tijd.
Mijn droom is uit, ik word weer wijs,
O leven, lieve ellendigheid.…
NODELOOZE BEKOMMERING
poëzie
4.0 met 2 stemmen 290 Scheen 't heiligschennis, buitenshuis-ook te gewagen
Van liefde's teerste, van haar innigste bestaan,
Aan hoorders dacht zo min mijn roemen als mijn klagen,
Maar dichter is hij niet, die hoorders tracht te ontgaan;
Een toevlucht, ongezocht, heeft soms zijn hart te danken
Aan 't door zijn woord gestemd, aan 't diep verwant gemoed;
De menigte…
De jaargetijden
poëzie
3.0 met 19 stemmen 2.017 Wanneer de monden
Van deze teersten
Lachten zij 't eerste?
Wanneer begon de
Dans in het ronde?
Aan welke wonde
Zullen zij sterven,
Dorren, verderven?
Wie zal verkonden
't Einde der ronde?
Ik zal verzwonden
Zijn en verloren;
Wordt van mijn sporen
Geen meer gevonden,
Danst nog hun ronde.…
ene weemoedige blik
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 306 ik ben mijn glazen kwijt
en kruip over berg en dal
door kamer, keuken en toilet
op de tast ontdek ik opnieuw
hoe het is aan de grond te zitten
en te huizen onder een bed;
het is vertoeven aan lager wal
nu is dat natuurlijk niet voor het eerst
dat mijn neusprothese zich verstopt
maar zonder zicht is men op zijn teerst
en zoek ik mijn heil…
Ikaros opnieuw
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 439 gaat sneeuwen
de indrukken in het wit gemaakt
vullen zich met vers en zacht
vlokken kosmische deeltjes
Geen weg terug
hemel en aarde even blank
Het grote verdwijnen
kan gaan beginnen
Er groeien vleugels zachtaardig
met donzige veertjes uit de huid
De zon geeft licht en is ver weg
Aarde en warmte duwen hem omhoog
De zee spint haar teerste…
Berk
poëzie
4.0 met 5 stemmen 2.451 Die blank en slank van stam en fijn van blâren
door ieder windje uw zekerheid voelt mindren,
gij zijt de teerste van de grote kindren,
die duistere aarde aan 't lokkend licht kon baren.…
Oktober
poëzie
2.0 met 74 stemmen 9.408 O luchten-goud, o groen van 't woud, o verven,
Die, in een laatste opglooiing van de aard,
Van al het schoonst des zomers, lang gegaard,
Een tooi hem toverdet, tot zacht versterven,
Wat was mij nu nog al uw licht-schijn waard,
Nu ik die teerste aanwezigheid moest derven?…
Sculpturen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 221 Elke distel, helm of doorn, elke
zandkorrel met een afzonderlijke klank,
het verschil ligt in de teerste tinten
tegen de eenzaamheid bestand.
Luide stemmen van de meeuwen,
wat stilte uit de lome tonen wekt,
de siddering van hun kelen alle
elementen van de dagen dekt.…
Weerribben
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 68 Elke distel, helm of doorn, elke
korrel zand met een afzonderlijke klank,
het verschil ligt in de teerste tinten
hun verhaal tegen de eenzaamheid bestand.
Luide stemmen van de meeuwen,
wat stilte uit de lome tonen wekt,
de siddering van hun kelen en alle
cimbalen van de dagen worden opgerekt.…
O dagen van oktober.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 127 O dagen, dat weer d'eerste
chrysanten stralen
en geuren met de teerste
en koelste geur, o dagen
als koele en geur'ge dalen....
O dagen, dat weer d'aarde
is uitgeweend,
nu goude' oktober klaarde,
ik ril en peins, o dagen,
dat 'k met Haar werd vereend:
wat schreit er toch in u?
wat schreit er toch in u?…
Het kind dat wij waren
poëzie
3.0 met 104 stemmen 14.521 Tijd van tinnen soldaatjes en gebeden,
van moeder's nachtzoen en parfums in vleugen,
zuiverste bron van weemoed en verheugen,
verwondering en teerste vriendlijkheden.
Het is het liefst portret aan onze wanden,
dit kind in diepe schoot of wijde handen,
met reeds die donkre blik van vreemd wantrouwen.…
De overlevende
gedicht
2.0 met 40 stemmen 18.465 Wanneer mijn vader sterft, laat mij dan staan
Vereenzaamd als een treurboom in 'n plantsoen
Gesmukt met 't teerste, avondlijkste groen,
Bijna bebloesemd, sneeuwwit aangedaan.…
DE LIEFDE
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.325 De teerste hartstocht, die 't genoegen
Der stervelingen 't meest vergroot,
Staat immer voor het nijpend wroegen
Der redeloze kwelling bloot.
Vrees, moeite en achterdocht bespringen,
Met felle woede, 't minnend hart.
Al vaak zijn kleine beuzelingen
De bronnen van de grootste smart.…
In krankte.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 290 Maar van de vogels altemaal
Zingt wel het teerst de Nachtegaal:
En, als ik krank en peinzend dwaal,
Roept hij mij toe, in zoete taal:
'Wel-op, mijn kranke vriend, wees blij,
Daar is het zoele Jaargetij! -
Ook in Uw ziel is melodij:
Och! 'k bid-je, spiegel u aan Mij!…
De overlevende
gedicht
3.0 met 1 stemmen 1.799 Wanneer mijn vader sterft, laat mij dan staan
Vereenzaamd als een treurboom in 'n plantsoen,
Gesmukt met 't teerste, avondlijkste groen,
Bijna bebloesemd, sneeuwwit aangedaan.…
De overlevende
gedicht
3.0 met 7 stemmen 3.551 Wanneer mijn vader sterft, laat mij dan staan
Vereenzaamd als een treurboom in 'n plantsoen,
Gesmukt met 't teerste, avondlijkste groen,
Bijna bebloesemd, sneeuwwit aangedaan.…
Geen liefde is de eerste min gelijk.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 395 Klinkt de eerste toon niet dubbel schoon
Van 't nachtegalenlied;
Is de eerste min, hoe snel gevloôn,
De teerste en eêlste niet?…
Rembrandt: De Heilige Familie, ets
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.029 Was niet hun beider teerste droom, het kind te aanschouwen
Dat uit haar reine schoot zuiverste Liefde schiep?
Betastte hij niet zacht, en voelde hij niet diep
Verscholen leven daar, het lijf der lieve vrouwe?
Hoe kon zijn zaligheid zo plotseling verflauwen?…
Dichtergave.
poëzie
2.0 met 2 stemmen 323 Dichterwoorden zijn als draden
Van een fijngeweven werk;
Toch zijn ook hun teerste waden
Wondersterk.
Dichterwoorden zijn als golven,
Nauw genaderd, weer gevloôn,
Rustloos rijzend en bedolven;
Eeuwig schoon.
Dichterwoorden zijn als vlindren,
Dwarlend over bloemenwei,
Wijd-verwaaide windekindren
En tòch vrij.…