Alle inzendingen over tegenspel

Dat de huidige schrijfwijze van sommige woord-esthetici keldert naar een bombastisch-snobistisch 'ikke spele met woorde en het dondert niet wat jij er van vindt' en uitmondt in een schrijnende verminking van zinnen, showt een groot gebrek aan smaak, geduld en bescheidenheid. Waarom een ode aan je oom goedkoop en gejaagd in elkaar geflanst…

een rollercoaster aan emoties ging voorbij in je blik toen ik zei we gaan spelen de spanning van winnen of verliezen maakt je blij door tegenspel te geven ik heb vertrouwen in eigen vaardigheden zo heb ik mijn grote verliezen altijd gemeden jij bent gespind op de toevallige zaken die maken dat jij vaak tot winst kunt geraken…

hoe jij keek kon ik alleen in je ogen lezen jouw lieve aanhankelijkheid sprak iedere seconde warmte met die blik in tal van eigen kleine changementen al naargelang de stemming op jouw bühne en mijn tegenspel in de choreografie die komt uit het intens geestelijk contact dat aanviel en pareerde waar lichaamstaal lachte als applaus…

Tussen hemel en hel voltrekt zich het eeuwigdurend tegenspel. Het tegenspel tussen het goed en het kwaad, dat een sereniteit van de muzen overstemt en luistert naar Wodans dictaat. Tussen hemel en hel voltrekt zich eindeloos spel.…

Ik wilde me inschepen voor een land waar ik nog niet bestond onderweg ben ik verdronken alleen om niet al te weerloos aan te spoelen later lieg ik een vlot lieg ik reddingsboei lieg ik mijn hoofd boven water --------------------------------- uit: 'Tegenspelen tijd' 1979.…

Positieve krachten in een tegenspel tussen goed en slecht. zij verblinden soms tussen wat onmogelijk lijkt. Trekken alle levensplooien recht.…

ik voel de koude wind nog spartelt leven tegen maar vingers zijn te kort om nog meer tegenspel te geven ijskoud merg in mijn botten chemo zal het doen verrotten maar wat blijft krijgt altijd nog een laatste kans mijn haren ben ik kwijt kaal zal ik voor U verschijnen de buitenkant van wie ik was is dag na dag aan het verdwijnen…

ik zag je handen in je schoot het wit van strak gespannen spieren jij gaf jezelf zo bloot je heerste met je woord in tegenspel maar de reacties waren jou weer veel te snel je suste en minimaliseerde deed alsof je leerde van de woorden die een ander zei sloeg toe in de rust die je creëerde ik zag je handen gaan bijl en doodslag…

. -------------------------------- uit: Tegenspelen Tijd, 1979.…

de poppenkast zit vast tussen heden en verleden nog spelen handen de personages en vertolken stemmen hun geluid maar het jeugdig tegenspel geeft veel te vaak niet thuis dan gaan de poppen in herstel met grote wasbeurt van de kleren schuren en plamuren een likje kleur past dan wonderwel het boek met teksten is altijd leeg…

Hij brengt haar nieuwe horizon voorbij stille fragiele woorden met de zon in haar ogen de maan boven haar bed dat is waar de woordeloze zee begint met de opstand en de tegenspraak alles wat zij in haar gedachten voelt alleen in de schommelende boot, naakt zonder doel en onbegrensd is zijn wrede tegenspel hoe zij in haar stilte naar adem…

jij kende de hitte van de vlam die het glas kleurde alsof die zo van binnenuit kwam juist natuurlijke overgangen moesten als geheel in een puntgave herinnering blijven hangen mooi afgerond in het zilveren grijs van het uiterst neutrale lood dat gedegen tegenspel bood aan het weer in jouw hart vlamden de sferen van gebeden…

voet naar heup de schepping uitgedijd je lippen zijn geopend de eerste kus die wellust proeft in scherpe tanden ik streel je met fluweel de armen en je schouders je huid vertelt zoveel ze warmt zich aan mijn hand voelt hoe liefde passie wordt hoe zacht verlangen strandt in heftig vlagen raken borsten aan de vleug, willen in het tegenspel…

Nog ben ik vol vertrouwen ten aanzien van mijn weerwerk aan de schaduw van het tegenspel. die mij om wat ik was blijft benauwen, en die mij het zicht ontneemt op de juiste zetten in het schaakspel. Nog ben ik niet verloren, omdat ik voortdrijf in de armen van de tijd.…

. ----------------------------------- uit: 'Tegenspelen tijd', 1979.…

Het is mijn eenwording met een natuurlijk tegenspel, dat maakt dat ik mijn sprongen anders tel.…

Apotheose van verbeelding, de beleving herhaald, tegen het einde van het jaar worden teksten lichter loopt een huivering door de onomwonden tijd schuilen er valkuilen in de verzen van de dichter in het voor – en tegenspel van z’n heerlijke zonden.…

van hun kleed, letterlijk en figuurlijk heb ik mij gefortuneerd voorzien tijd zat mij niet mee en was de 1e wereldbrand der baatzucht ook de mijne met connecties welke men als spionage zag: zie, ik glimlach haalde mijn welgestelde wereld op de nek en bracht men mij voor het gerecht verweer kreeg er geen kans en sleepte men mij, ondanks tegenspel…

Apotheose van verbeelding, de beleving herhaald, tegen het einde van het jaar worden teksten lichter loopt een huivering door de onomwonden tijd schuilen er valkuilen in de verzen van de dichter in het voor– en tegenspel van z’n heerlijke zonden.…

----------------------------- uit: 'Tegenspelen Tijd', 1979…