Alle inzendingen over tegenspraak

misschien ja is hij soms te onbehouwen klopt hij op de verkeerde deur bezigt hij niet gebruikelijke taal waar tegenspraak helpend is wordt lippendienst geprezen de kritiek vaak welgemeend lastig en niet loyaal gelabeld een denkpatroon vastgeroest in een verklevend paradigma overwoekert de vrije mening van tegendenkend perspectief…

Van buiten naar binnen zweven zoete zinnen als begoochelingen in het gemoed. Maar soms worden woorden ineens disaccoorden, vervangt galbitter plotseling suikerzoet. 't Is misschien onnodig of zelfs overbodig uit te leggen wat ik zeggen wil; er is zuur naast het zout der aarde, 'k zag dofbrons naast het schittergoud, maar aan…

Hoe je het ook bekijkt Het is niet wat het lijkt Het is vaak Een schijnbare tegenspraak Die afwijkt. Paradox Out off the box.…

toon van taal giftiger en bozer tegenspraak van mond in vuur van vreugde geslonken wereld van geluk versmald…

de Moloch van het Wirtschaftswunder duldt geen tegenspraak geen vertraging geen uitstel en beveelt de vernietiging van de aarde zoiets gaat vanzelf en niemand weet ergens van…

In tegenspraak met hoe een luis zou leven Is de hoofdmoot van hun dag niet zo relaxed Hun werkterrein wordt steevast uitgemaxed En afgestroopt met zalfjes en met zeven Men broedt op actie op het hoofdkantoor En geeft verkeerde luislocaties door…

gesproken woorden, wees almachtig verdruk die onmondigheid hoor de weergalm van de stilte mijn gebroken tegenspraak schuil niet in het zwijgen op zoek naar openheid verwoord in jouw vragen verbetenheid…

De leider duldt geen tegenspraak. Regeert met harde hand. Wie uit de school klapt, tegenspreekt! Die zet hij aan de kant. Wie trekt er aan de touwtjes? Wie heeft hem in zijn macht? Waar is de ware leider? Oprechtheid was zijn kracht.…

berust, luister en beef wees volgzaam maar niet vrij stil geen vragen in het antwoord van doorbroken heerschappij waar de zwijgzame velen in alle nederigheid zich hullen in de sluiers hun ontevredenheid en gebroken tegenspraak hen ontneemt te dromen dat wat ooit is geschreven in vraag mag worden gesteld…

Mensen schoppen tegen schenen dulden ook geen tegenspraak Is de jaloezie verdwenen houdt ook op gemene wraak...…

Ik spreek woorden Als gouden druppels Ik regen Wanneer dat maar nodig is Ik stort me uit Rond verdriet en droeve dagen En spin leugens Van achtergebleven dauw Ik duld geen tegenspraak Want dan stamp ik Hard in de plassen Plaatselijke buien Maar niet op mij…

een snelle vleugelslag zon beschijnt haar kleurig lijfje ze danst op en neer zonder iets aan te raken het zelfde rondje keer op keer om vervolgens in tegenspraak tot alle natuurlijke wetten zich een kort moment op mijn handpalm neer te zetten…

Stemmen in mijn hoofd - ze doen maar één ding: mij tegenspreken. 'We spreken jou helemaal niet tegen!' Ik wandel. 'Je wandelt helemaal niet! Je staat zoals gewoonlijk stil.' Ik denk aan iemand. 'Je denkt helemaal niet aan iemand! Je denkt nooit aan iemand.' Ik sta stil. 'Nu wandel je. Nu heb je blijkbaar opeens haast!' En heel even…

In het negerdorp staart de hoofdman diep peinzend naar 't plechtige vuur, raadpleegt schuchter en bevreesd de slimme stamtovenaar. Een blanke baas komt, doet allerlei voorstellen. De zwarte heerser scherpt zijn spraak en gedachten, laat een flink weerwoord horen.…

heb haar schreeuw gehoord nog voor de echo kwam was ze vermoord monddood gemaakt zonder tegenspraak haar geest gebroken gemarteld door een grote woordenschat klein gemaakt en afgekat er rest een zinloos fundament dat geen eigenwaarde kent in die schreeuw verdween haar ziel en nam het leven mee…

Er is al zoveel ongans en weerbarst, opsmuk en tegenspraak, zoveel hangplaats ook van halfgoden. Nee, ik zal niet gauw verzuren tussen maagdelijke muren.…

ik ken je lach hooghartig uit een adembenemend zwart gat waar warmte en liefde verdwenen zijn gesloten lichaamsfront de strakke mond afwijzend in geluid het schrille geen tegenspraak willen punt uit heb je gesmeekt om clementie je keek niet eens vol onbegrip soleer jij je macht terwijl ik stik…

onbezonnen en blij danst zij door het leven opgroeiend in een jonge vrouw wier schoonheid verborgen blijft onder fleurige doeken tot het moment waarop realiteit haar bruut overvalt hij vraagt haar (op veel te jonge leeftijd) doch blijkt 't geen vraag maar een eis die geen tegenspraak duldt en beantwoordt haar afwijzing met zuur…

Je honger naar zelfbehoud wens ik te begrijpen, maar ook is er het verdriet om de nasleep van zo'n verlies, dat je eeuwig op vakantie doet gaan naar onvertaalbare afgetopte bergen, naar heuvels zonder tegenspraak en dit natuurlijk op neutraal terrein, waar, eenmaal ingevuld, de open plek in mijn hart voorgoed onvervuld zal blijven.…

nog heb ik de regie over alle stemmen in mijn hoofd controleer hun woorden in dialoog maar als zij vrij associëren grenzen van taal gaan uitproberen grijp ik in met harde hand geen tegenspraak in letterland dat is ontaard in babylonisch onbegrip en drammerij voor straf het alfabet in mantra’s die rust geven alleen stilte brengt het…

de dag is vaal en de steen van stuurloos water net zoals ik heeft hij nog veel te ontvangen maar net zoals ik leeft hij van oude gedachten ik kijk naar hem en naar de tegenspraak hij zwerft al een eeuwigheid het is een lang verhaal maar op een of andere manier kom ik tot rust flinterdun valt het zwarte zand in het ijle hij…

Het zal nooit te laat zijn, we doen geen water bij de wijn, il n'est jamais trop tard, bij tegenspraak zijn de rapen gaar.…

het licht heeft zich bevrijd en heeft mij een volle schaduw nagelaten ik zou je kunnen vragen hoe het is om op papier in duisternis te verblijven jouw tegenspraak is zwak ook van het lot dat dwarrelt rond woorden van eindeloze eenzaamheid die dode vlinders begraven achter het roestig hek dat niemand aanraken wil behalve de nacht immer…

geen wind geen wolk geen zon geen regen weerloos zit ik in m'n teleconferentie verslagen aan de haak geen zintuiglijke concurrentie enkel uitgesproken eloquentie luister ik met volle attentie naar mijn en dijn en tegenspraak met haar pure concentratie zakelijke consternatie lijkt deze conferentie op beroepsmatige detentie…

Morgen blijft zonder tegenspraak wanneer mijn mond zich gehoorzaam sluit ongewijzigd door het zout alsof het nergens bijbehoren me achterlaat onder invloed van wandelaars en het huilen.…

ja, lieve lezers er is heel wat aan de hand in ons vrije dichtersland ik lees hier in de krant dat u wordt gecontroleerd en tegenspraak niet getolereerd praat vooral niet over ‘t minne cijfer u krijgt nul op het rekest en wat dooie vissen voor de ijver ja, beste lezers uw monden worden stevig dichtgeplakt en zelfs uw verzen afgepakt…

de handen zijn gestrekt vingers lang en soepel het directieve heel select vrijwel niet te missen maar overreding heeft empathie nodig om te groeien tegenspraak blijft door agressieve elementen niet boeien eenheid wordt gesmeed door harde woorden van de menigte die zich verenigde onder jouw liefdesvlag meegaandheid is elkaar…

de zaal is leeg verlaten rafelt gordijn perspectief nog is er niets ideeën worden niet geboren in een wereld die zijn fundamenten mist wel waar leven samen gist afstand heeft intimiteit ten gronde gericht in verboden zijn groeit geeuw en huidhongerpijn info tolereert geen tegenspraak het niet gehoord worden maakt mensen kwaad…

alle opzichten in hun bedding ongelijk tot in hun midden een steen viel hun wegen tijdelijk gescheiden, elk draaiend aan hetzelfde levenswiel door gedachten uiteengedreven, hadden zij veel en zoveel meer gemeen, ze vloeiden uiteindelijk ineen als twee druppels water, in het geheel z’n eigen richting kiest, er is geen enkele tegenspraak…

neuriet de held dromend zijn legende tegemoet schepper van een poëtisch collage dat de ogen vasthoudt zoals The Joy of Life of Sterrennacht ik ben een kosmos schrijft hij een oneindige ruimte samen met alle materie en energie een van de wilde jongens halfgod van innerlijk gezang weefsel van stemmen ik ben het koor van spraak en tegenspraak…