Alle inzendingen over temperament

Haar vlees wil hem verlokken zegt hij laat maar je bent niet bevallig een huis is ze niet waard een regenton is goed genoeg onverschilligt hij woede moet ze koelen desnoods op onschuldige vliegen op witte muur `s avonds huilt ze stil in een hoekje van de donkere steeg, bij haar regenton dan wordt het stil in haar ze rekt en strekt…

Ik hoop dat je je leven lang dit temperament mag behouden. Ga je eigen weg, geniet ervan, ik zal altijd van je blijven houden!…

Een heel erg klein mannetje uit Gent Had het vaak moeilijk met zijn temperament Van praten naar schreeuwen Van schapen naar leeuwen Zijn vrouwtje thuis wordt zeker niet verwend.…

In temperament. Altijd is er afstand. Twee mensen ontmoeten elkaar. Twee levenslijnen kruisen. In het brandpunt van het deelbare. Verdwijnt afstand. Verdampt verschil.…

geruisloos kieteltast in mijn hoofd oeroud temperament toont deelbereide erkenning mijn beeweg naar wijsheid voldaan bomige kromtaal voelverstaanbaar geen graftak, groene spruit tot bloei aanwassen…

Zoals Arjen Robben die bal erin kopte tegen Uruguay, dát was meer dan Spaans temperament, dát was Hollands temperament en dát hoop ik zondag opnieuw te zien, van heel het elftal, kom op, nog één keer volop ertegen aan, het volksfeest zal gigantisch zijn, de verrukkelijke tapas en gekoelde sangria staan al te wachten op jullie!…

Als een vulkaan die losbreekt, hels, intens en ongetemd Barst vol vuur en vlam, ons Zuiders temperament!…

Je omhelst me stevig ‘dit gaat even pijn doen’ en schroeit met salpeterzuur jouw hart in het mijne zorgvuldig, teder, zacht leid je diepe groeven door de grauwe korst van neergeslagen jaren waar ook m’n ziel lijdt onder de verzengende warmte waarmee het dieprode wordt ontzet en een vergezellend temperament geëtst, om jou, op gepaste…

laagstaande Spaanse zon De eerste keer dat we hier zijn Sinds ons verblijf hier vanochtend begon Het kringetje van acht vrienden Vermaakt zich uitstekend Gezelligheid, gedachtewisseling, gesprekstof Rondom het kampvuur, bij gitaarmuziek Met z’n allen veertien dagen op verlof Zij met wie ik mijn leven deel, danst vlak voor me Vol energiek temperament…

“ De natuur is ons levende temperament, zij weegt de veranderingen “ Pama…

Heerlijk zo open de wereld inkijken met ogen die even niet doen waar ze op lijken in horen werd je geboren en in het ontdekken van eindeloos veel blinde vlekken wist je met temperament een eigen plek te bezetten jij verrijkt de wereld van zienden met andere handen en oren…

Zonnestraal van liefde lichtelijk geraakt Het hart ontgrendeld weer toegankelijk gemaakt Hittegolf van gevoelens fel opzwepend temperament Bouquet van heerlijke geuren en prikkelende zinnen Verdoofd haar tijdelijke gedachten rest alleen nog het vurig beminnen…

oprecht, zo eerlijk vol temperament ik blijf van je houden gewoon zoals je bent ...…

bedwelmd door liefde, jouw hongerige ziel heeft mijn temperament aangewakkerd tot ongekende hoogte de gevoelens die jij liefde noemt hebben mij echter aan het wankelen gebracht het zijn de naamkaartjes die jij er zo graag aan hangt. liefste, lief, liefde voor altijd jij ik wij samen is dat wat ik wil ..…

herfst domineert in mozaïek van seizoen en viel met de deur in haar territorium met een barbaars temperament groef ze zomer uit met zongoten energie de tastbare warmte werd door haar donkerte toegedekt haar passen zijn gezet in een zuiging van fluweel in haar stopbewegingen van najaarswaaier zet ze zomer in een ingescheepte stilstand…

Een rauwe bos haar een grote vent met nu en dan veel temperament en tref je hem met zijn gitaar verandert eensklaps zijn ego dan klinkt de stem van een jonge god het spel van snaren licht en soepel hartverwarmend tot aan het slot soms ritmisch gelijk de castagnetten en raken zijn gevoelige noten je heel intens tot op het bot.…

je handen strelen met je vingers spelen het gaat me nooit vervelen ken de muziek als jij de toetsen raakt uit zwart en wit de tonen maakt het licht staccato in je temperament dat liefdevol de klanken tot akkoorden stemt samen luisteren naar de echo van jouw spel het applaus komt altijd veel te snel…

Alles opslokt met een gitzwart temperament. Oog in oog te staan met donderend geweld, en je overgeven aan dit bulderend moment.…

Ragfijne druppels vloeien tergend langzaam licht dampig tussen onze vochtige lichamen waar verweven draden onzichtbaar vlammen door temperament samengesmolten als een hunkerend naar liefde gesponnen web vurig vlieden verbrande zinnen verstrengeld verbonden daar waar samengekomen draden luiken…

Er was eens een fiere Fyratrein, zo een trein met een fijne lijn, een trein met zuiders temperament zonder, zo dacht men, mankement. Men droeg hem vooraf al op handen, als redder van de Lage Landen.…

De ontmoeting vervult passie jouw aanwezige temperament in een wereld van mijn illusie.…

poëzie haar zang tonen dragen verre verten toomloos temperament haar letters houden ’t niet binnen schreeuwen het uit schreien zouten over schermen resoneren voor eeuw’g op ’s mensen huid zelfs dan nog is zij ingesnoerd haar zegging springt buiten zinnen hangend aan haar mouwen ziet men haar altaar alles is uit vouwen spett’rend van…

Gras zowel grijs als groen en door een lichte zucht van zwoelheid aan het Spaanse temperament ontsnapt. Zij legt een schotel op zijn glas en hij, Hollands als hij is, merkt op dat het, zo met dat schoteltje op dat glas, moeilijk drinken is. Zij vangt aan: Ta Hij past.…

Utrecht, Tivoli-Vredenburg, vrijdagavond 7 april 2017: BRAHMS'ZONNIGSTE Met het Rotterdams Philharmonisch orkest lichtte Rafael Payare als dirigent, door zijn zuid-amerikaanse temperament, met ongekende getalenteerde passie WAGNER, REGER EN BRAHMS op tot inzichtelijke, overzichtelijke maar vooral invoelbare emotie van betoverende zonnestralen…

daar lopen ze weer de honderden driekoningen met hun zakjes van Delhaize en af en toe van de GB hun scheefgezakte kroontjes boven verheugde koontjes rood van het winters temperament er wordt wat aangebeld vandaag, een luie zondag dag te laat, vergeet het maar met kleine oogjes aan de deur zal er geluisterd worden naar zoetgevooisde kinderstemmen…

Toen zonlicht ons in de ochtend tegemoet scheen bewoog mijn hersenarbeid voorbij de beperking waar de hele reut hetzelfde was nabij de horizon van een land dat ik zelf had verzonnen vond ik jouw onschuld in een droom die het verlangen deed zwijgen met de toezegging van jouw temperament achter de grens waar alles anders was met de belofte…

Ook al sta je bekend, om je temperament, ik tem je permanent, want.. Ik ben verslavend, je komt niet van me af. Je zal aan me denken, tot diep in je graf. Je vergelijkt elke ander, voortdurend met mij. Terwijl ik steeds verander, word jij nooit meer vrij.…

ik hoorde geluiden flarden van gesprekken waarin gebroken emoties felrood kleurden de hartslag van woede pulserend zichtbaar op gespannen gezichten een niet geregisseerde pauze gaf lucht bracht de opgefokte temperamenten tot bedaren waarbij gebalde vuisten ontspanden tot knuisten onzichtbaar hadden vrouwen zich opgesteld om niets…

bedank ik je voor de herinnering zachtjes en zonder dat iemand het ziet Wat kan ik nog meer verlangen klinkende glazen en een goede wens veel liefde, geluk, verleg je grens mag ook ik dankbaar ontvangen Toch besef ik juist op dit moment het leven leef je niet zonder risico en kansen krijg je elk nieuw jaar Ik denk aan het vuur, ons temperament…

je ogen vlamden schroeiden mijn huid verschrikt dook ik achteruit wist van je temperament maar deze explosie was voor mij ongekend er waren geen woorden waartussen emoties laveerden slechts de eruptie om te trotseren woede koelde door ijzige blikken en bevroor toen ik probeerde te schikken wij zijn het absolute nulpunt binnen…