Alle inzendingen over terugtrek

vandaag sta ik aan zee en zie hoe golven doen alsof de wereld niet veranderd is nu ik door mij en jou verlaten ben blijf toch... smeek ik de zee die zachtjes uitwaaiert over het strand waar krullend schuim gelaarsde voeten streelt naar terugtrekkend water strek ik mijn handen uit tot de verbinding is verbroken en voetsporen zijn uitgewist…

in de mijne en elk jaar opnieuw als ze hoog genoeg ontrollen zij langzaam generfde en gekerfde krachtige prachtige bladeren en dan op de dertiende mei de verjaardag van mijn vader zullen ze weer helemaal open zijn Ze dijen uit tot groter transformeren in kleuren tot laat in de herfst zij zich opnieuw in hun wortels terugtrekken…

Waar ongelijkheid gelijk aan verscheidenheid mag zijn en niet ongestraft een hart mag worden verwond; gekleineerd terugtrekkend in bittere pijn. Wat een rijkdom te leven met deze gratie. Waar natie wordt geacht zich te ontdoen van alle ketenen die haar niet langer kunnen binden aan een ooit gevoelde pijnlijke discriminatie.…

het leven wordt getekend door natuurlijke seizoenen daarbinnen, in mij, werkt ook de wet van komen en gaan van telkens vallen, terugtrekken maar het kan ook rijpend zijn of vernieuwd weer opstaan ook al is dit bij ieder bekend toch is het niet zo, leert de ervaring, dat men daar aan went eb en vloed schetsen een verklaring, en dag…

De hemel brandt, nevels rukken op, de seinen slaan neer -- Iedereen leeft langer dan de wereld waarin hij opgroeide Hij moet zich terugtrekken of veranderen De wachttoren is onbemand in de verte janken er honden Deze stad mag niet meer bestaan zoals ze was, haar theaters zijn overbodig verklaard De laatste spelers zien toe maar nu…

In een voor mij zo roerige tijd Waarin emoties om de voorgrond strijden Waarin alles nog onzeker is En ik mij af en toe weg voel glijden Vind ik bij jullie kalmte en rust Creëren jullie voor mij een eigen plek Een waar alles veilig is En rust als ik mij even terugtrek Kan niet omschrijven wat ik voel Zelfs niet als ik het probeer in dicht…

de golven werpen zichzelf voorover over de boeg van het dan gelijktijdig zich terugtrekkend water toevallend op het strand, ondergaand, een geweldige ruis ontstaat waarvan men niet opkijkt en waaraan men zijn stap niet aanpast gelopen als ik, anderen, hun wandeling even eenvoudig maar heel uitzonderlijk toch anders beschreven: hoe zowel zij…

Als in het schijnsel van het dageind -daar in die flauw oranje wenstenlucht- ik kranen dichtdraai, kleppen sluit en vlucht uit zorg en wat mijn krachten ondermijnt, als ik mijn zijn, door taak en tijd omlijnd terugtrek uit de drukte en geducht de poort vergrendel, kom ik met een zucht van opluchting weer thuis waar stilte schijnt.…

vliegertouw licht van behuizing kleine wolken alles is gereed draadloos luisteren naar de hemel stemmen verdwalen in een droom vermengd met geur van zonnebrand slapers drijven naar een verste rand maar de golfslag van warmte spoelt hen weer aan land om de dag te rekken verslindt geruis eb en vloed baders die glinsterend terugtrekken…

En aan het eeuwige kiezen Tussen terugtrekken en aanvallen, Het getijdenspel waaraan geen man ooit ontsnapt, nog is Polen niet verloren dacht ik terwijl ik me laafde aan de groene ogen van de waardin.…

rond mijn hart het web van loze woorden valse bescherming tegen alle waarheden die zich onweerlegbaar van mij afkeren waar lede ogen dwingen tot terugtrekking nog voor het startschot klonk, het is oneerlijk al wordt geen verzet geboden in losse zinnen het vindt mij eerder dan ik mij verbergen kan losgebarsten regenbuien doorweken het papier…

heden ten dage waar licht knokt tegen donkerte en blaren dwarrelen naar vaste bodem lijkt het dat ook ik ga schuilen om mijn ziel weer te ontwaren niet dat ik in de vroege mist geheel zal opgaan ook in mij is een terugtrekkende beweging een tocht naar binnen waar in afscherming de dood rijpt naar winterse termen en mijn…

. ------ VROOMSHOOP - Prins Willem-Alexander zou zich moeten terugtrekken uit het vastgoedproject op het Mozambikaanse schiereiland Machangulo, waar hij een vakantiehuis laat bouwen.…

Ik ben rijk, ik kan kiezen: een storm sturen die hen wegsmijt als het afval dat ze zijn Hoe erg zij stinken onder hun o zo sjieke kleren kan ik in geuren en kleuren aan iedereen vertellen Terugtrekken kan ik me, verschansen en nog niet het minste aan hen afstaan omdat ze helemaal niets verdienen voor hun daden, dag en nacht kan ik grijze…

Heden ten dage waar licht knokt tegen donkerte en blaren dwarrelen naar vaste bodem lijkt het dat ook ik ga schuilen om mijn ziel weer te ontwaren Niet dat ik in de vroege mist geheel zal opgaan ook in mij is een terugtrekkende beweging een tocht naar binnen waar in afscherming de dood rijpt naar winterse termen en mijn gedachten doelloos…

mijn vijanden En wie mijn vrienden blijven Ik ben echt geen dictator Niet 24 uur per dag Dat ik mezelf eisen stel Ik weet dat ik ook rusten mag Maar toch moet ook mijn leger Dag in dag uit weer vechten Vechten voor mijn vrijheid Vechten voor mijn rechten Soms ben ik een stukje kwijt Dan heb ik mijn strijd verloren Dan moet ik mezelf terugtrekken…

Je EGO laten sterven ophouden met een rol te spelen maskers laten vallen verbeelding laten varen de prietpraat uitbannen gewoon jezelf kunnen zijn je afvragen waar dat zou kunnen je plek nu helemaal niet meer kunnen vinden in niets je nog thuis en veilig voelen je terugtrekken naar je binnenste IK nu begrijpen, dat je er alléén voor staat…

Ogen struikelen over gebroken glas over versleten regels die ooit in onmin het daglicht zagen Mijn handen vouwen je beeltenis samen Met betraande ogen kijk ik richting de overwoekerde tuin waarin de boom een tak breekt Het regent vragen in late uurtjes er wordt druk gespeculeerd vanuit te strakke keurslijven In een terugtrekkende…

valt open "verder open meneer" ik gehoorzaam martelwerktuigen worden ingebracht "geeft u met uw hand maar aan als het teveel wordt" m'n handen blijven rusten ik vouw ze ik wordt verdoofd m'n mond wordt afgeplakt tekeer en inkeer volgen elkaar nu ranzendsnel op "u mag even duimen" troostfoto"s leggen het vast: velverliezende lippen, terugtrekkend…

Jouw veilige plek Waar natuur zal wonen Geen mens zal komen Vogels zijn hier goed gebekt Een blinde vlek Tussen vele bomen De tijd lijkt eeuwig stil te staan Geen mens komt hier spontaan Je hebt rust gevonden Het ging niet onomwonden Niemand die er komt Al het geluid verstomd Slechts ritselend blad Tijd die je vergat Nooit zullen…

langzaam gaan mijn handen dwalen over mijn rillend lijf, nee niet terugtrekken nu niet falen. en terwijl mijn hart verstijft open ik langzaam de knopen van mijn jas, mijn wurgende angst doet mij net niet sterven om datgene wat ik zal zien, niet meer compleet geen echte vrouw meer misschien.…

Toen kwam het zwijgen, het terugtrekken in alleen-zijn het denkend verwerken van de pijn het niet durven uitspreken, de duizenden angsten voor het niet begrepen zijn, een moedeloze nooit eindigende strijd. Dikwijls heeft zij zich afgevraagd: hebben zulke mensen dan geen geweten hebben zij nooit een gevoel van spijt?…

Mijn Moeder klaagde nooit over de telefoonrekening, wat het kostte om haar kind achter een deur te zien verdwijnen, terwijl ze naar het terugtrekkende snoer keek. Misschien dacht ze dat dit de enige manier was om mij te kunnen bereiken, door me weg te sturen. om met de onderwereld te praten.…

spelonkerig nauw Kringende uitdeining rimpeloos spiegelig Flexibel reflexerend reflexibel Kokend koud bubbels ziedende spatten Kristallijn dwarrelend witte vlok maagdtapijt Op en eb af en vloed scheepsvlottend zinkend wrak Wak stilstaand brak ziltig zout zoetig koud Blauw van azuur alcalisch watermuur Kracht en storm scheepmansgraf Terugtrekkend…

Ik ben bang, hemelsbang, liefste, van hoe dan ook deze dans zal haperen, zal stokken, van hoe onze vingers zullen vertragen, onze lippen krimpen, en alle tongen zich weer zullen terugtrekken in hun eigen oude monden.…