Alle inzendingen over textiel

De dood van jouw stilte is lawaaiig achter de horizon trompettert het orkest in nieuw leven ik draag jouw broeken in mijn geest het textiel van de dood in gevoelig bewegen linnen tegen huid weg naar andere wegen wollig in mijn hoofd oneindig langdradig toekomst die ooit is beloofd door het verleden genadig textiel van…

Stijlvol met passie in pirouette door de split wappert het textiel in violet theater met de ondergaande zon.…

Wie was die zeeman? ridder van de kouseband commandant b.d.? of ex-textielbaron opkoper van nylonspul sokkenspecialist c.q. een Italiaanse averijveroordeelde cruiseschipkapitein hoe dan ook goedkoop is het wel aanbieding na aanbieding broek, rok, sok (per stel)…

Maar de regering vraagt de mensenmassa: "Gebruik toch een textielen tas of mand!" Want plastic heeft z'n beste tijd gehad en fijn stof - uche uche - is er zat!…

De Nederlandse film staat op z'n kop We willen liefst meteen naar Volle Maan toe We kunnen veel te vroeg al niet weerstaan hoe Die film zich nu al opwerkt naar de top Ook hoor je voorverkoopjesjagers vragen: Er wordt toch wel genoeg textiel gedragen?…

de wollen beestjes werden liefdevol gemaakt door geitenbreiers…

Bijna tastbaar is mijn verlangen naar het land de klanken uit mijn jeugd het land van klaprozen korenbloemen en glooiend landschap het land van textiel de arbeid en de natuur het land waar jij en vader leefden mijn land ons land Twente waarvan ik 't volkslied in mijn diepste dromen zing.…

De eenzame winternachten keren terug naar oude waarden ware aard doorklieft het donker we ontdoen ons van textiel voelen op tast de verlegen huid gezichten vervagen door het duister het zaad gedijt in nauwe kieren in machteloze bekoring gesmoord in het abstractum van de nacht.…

Hardnekkiger dan een vetvlek Helemaal ingewerkt in mijn ziel Ik kan je niet zomaar wegwassen Want de ziel is niet van textiel Hardnekkig zoals een wrat kan zijn Mijn hart er helemaal mee bedekt Ik kan je niet laten wegbranden Want het hart verdient respect Dus tors ik je maar met me mee Omdat ik er toch niks aan kan doen Want hoe hard…

door een overvloed aan zon zijn de kleren uitgegaan het wit staat aangedaan onwennig in het volle licht niet bloot maar in bedekte termen zijn borst en schoot verhuld opgeleukt in een pikante styling lacht het laatste restje deugd zand schuurt met textiel de tere rode huid en eindelijk gaat ook het één na laatste bolwerk uit…

Een snelle meid in Heerenveen Reed sneller dan ze deed voorheen Haar schaatsen klapten driftig door En het publiek riep toen in koor Kom op ze zitten op je hielen Straks rijden ze je in de wielen Ze kwam toen bij de finish aan En wist ik ben voor goud gegaan Haar enkel zonder het textiel Bleek echter haar achilleshiel Dus de moraal van dit…

door heimwee overmand Memories eren, observeren Ook weemoed naar een andere tijd Dan die waarin ik werd geboren Veroorzaakt lotsverbondenheid Kan hoog op herbeleven scoren Een kijkje in De Gouden Eeuw Met aan de Vecht de buitenplaatsen Een winterlandschap, ijs en sneeuw Met arreslee, vriesletsel, schaatsen De stoommachien, fabriek, textiel…

ik ben gaan dwalen tussen allerhande garens heb mijn patronen opgezet maar kleuren lijken net niet echt zij dissoneren in hun valsheid naar elkaar weven met invallend licht een meer dimensionaal gezicht dat mij toeschreeuwt om meteen te stoppen met het openen van de hel het weefgetouw trekt aan de bel ik heb kinderen zien spinnen…

penseel al door het eerste warme rood het lichte bruin van zomers bloot onschuldig na het winters wit getoond in lentes groenend licht de schaamte is al afgelegd als de eerste blos haar stempel heeft gezet ondeugend wordt textiel steeds verder opgeschoven en laat maar weinig in beloven pikant diept bruin verstolen wit in contrasteren…

vogels en vlokken vliegen tot eindelijk de laatste slok wanneer de deur geopend wordt teruggedeinsd en ik zie hoe condens keer dan en schiet in warm textiel in de tuin min tien wie niet weg is bevriest, helaas nog niet gegeten vogels duiken gretig dan vlug sla rug en met handen vol honger liquideer ik het uur wanneer haar leeuwinnelijf…

Later heb ik die grap nog eens gedaan, maar toen lag Catherine Deneuve opeens zonder enige textiel om mijn beminzucht te smeken. Ik snelde opnieuw naar mijn koffiezetapparaat, maar ik voelde de herhalingsdwang en dus snelde ik terug naar mijn bed, maar toen er niemand meer lag, heb ik de jenever afgezworen, Hooghoudt ondergedompeld.…

ik heb klanken geschreven stukjes textiel ermee in gewreven het laten drogen aan de lucht die in kleur haar dankbaarheid drukt in de wollige melodie van de windregenbogen kleurt het mystieke spel van lichte tonen waarbij het totaal aan frequentie wit is en decibellen stilte benaderen waar in het aardse extremen elkaar naderen…

En hoe ze nu ook vragen, claimen, dreigen, van China kunnen ze de kleren krijgen. .....Nieuwsfeit: Een aantal Europese landen vraagt de Europese Unie op te treden tegen de explosief stijgende import van textiel uit China. Tien jaar geleden was het juist Europa dat liberalisering van de wereldhandel wenste (Bron: Gazet van Antwerpen).....…

automobiel gaf hij haar de gemeende kus die een nieuwe toekomst beloofde van stad naar zandstrand, met een glimlach voor de zon, die scheen over het zomerse landschap om uiteindelijk in zilte zee te gaan slapen de cultuuromslag voor de barbaren paraat eindelijk alleen met een verfrissende ijslolly en vrolijke mensen in schaars zomers textiel…

Wat zie je in koopmansboeken Een waaier van gouden handel In ruil voor peper Arabische gom En hars met bestemming de Oost Melanges arabicum olibanum In huisaltaren en tempels gebrand Mirre en manna mastiek en mom In VOC's koopvaardijboeken Een waaier van gouden handel In India talloze variëteiten Lendenen- en omslagdoeken Hingo,…

kleuren van het wilgeneiland op haar eigenzinnige palet, ze schildert bomen, dieren, planten, wolken langzaam kruipt de tijd naar haar boezem ze schildert groen en grijs omdat ze jou naakt wil zien, zonder de obstakels die een pittige discussie zinloos maken je houdt van de geur van sierlijke bloemen terwijl jij jezelf ontdoet van overbodig textiel…

aarde huilt in een benauwde vrijwel ontoegankelijke denkruimte je bemerkt het nu duidelijk het is feitelijk te merken je voelt het met heel jouw wezen geest wordt ouder door de tijd en het heengaan van verlangen je gedraagt je als een nachtvogel het toevertrouwde vleugeldier je probeert jezelf te behagen ontdoet jouw lichaam van textiel…

De dikke man, in tabak of textiel, kauwt op zijn sigaar, vloekt op een fietser. De wind, kaal als een geschoren rat, rent langs de huizen, knabbelt aan de kranten, de vuilnisbakken, de rokken van kleine meisjes. De stad is gelukkig tezamen, sneeuwbal in een jongenshand. Niets hoort bij alles hoort bij niets.…

Ook in Leek worden ze van huis opgehaald, de Holocaust begint bij de eigen voordeur. De Drachtster tram brengt ze naar de Stad, vandaar gaan ze met de trein naar Westerbork, Laatste halte vóór Auschwitz, laatste halte voor het allerlaatste einde. Veel te eten en te drinken zullen ze niet krijgen onderweg, misschien bij aankomst Een…

Waarmee natuur zich moed Insprak om blij te kunnen Blijven, ervoer ik als een opera Met aria’s voor reuzen De tijd droeg zevenmijlslaarzen De huiselijkheid smukte zich op Alsof een feest op handen was Dat ieders instemming reeds had De omslag naar de Rede Heb ik niet kunnen duiden Exact als bij de ziel, merkbaar Versluierd door sacraal textiel…