Alle inzendingen over theater de Kunstgreep

Wat kom ik graag buiten Amsterdam, waar het leven nog zo autentiek is zeker niet antiek of opgepoetst nou daar zat ik dan met partner en man, vanuit de culturele hoofdstad van de wereld Amsterdam in Oostzaan, in hun theater 'de Kunstgreep' de zon scheen buiten maar binnen werd ik in de greep gehouden van de imperfectie maar vooral van de…

Arme jongen van saffraan wie heeft jou dit aangedaan wiens hand heeft je gecreëerd voor iets dat inspireert welke kwast heeft je beschreven als iets met een stil leven? Arme jongen van saffraan wie heeft jou dit aangedaan wiens overtuiging is vergeten over jouw eventuele angstkreten welke gedachte is de dader van het je plaatsen in deze…

Gemiddeld gaat het steeds een beetje beter! Meer werk, lang leven, meer tevredenheid! Een aantal kleine pijnpuntjes ten spijt: Er is een stijging op de ‘happymeter’! Ook over twee jaar wordt dit beeld bereikt, Wanneer je met de oertijd vergelijkt.…

Voorbij de gedachte Aan de gediggelde toekomst Spiegelt mijn hoofd Zich Aan het verleden Voorbij de chantage Van een inktzwart scenario Verbeidt mijn zijn Zich Vergane delen Voorbij de beleving Van een gekenschetste glorie Prikkelt mijn zin Zich Naar jouw verlangen KUNSTGREEP (truc) Voorbij de kunstgrepen…

Koninklijke Hoogheid Prinses Beatrix Van '(h)arte' gefeliciteerd met het behalen van uw 80ste levensjaar U verstaat de kunst van mooi en moedig ouder worden ook al gaat dat met kunstgrepen U verdient een appeltje, een appeltje van Oranje en als het toch moeilijk wordt gewoon doorbijten!…

Van elk stuk stokbrood maakt hij een theater, maar staat niet meer toe dat men aan hem komt, schuwheid als ode aan wie hem vastbond: als apporteur een vroege schoolverlater. Tot grote hoogte kent hij nu vrijheid, al droomt hij steeds weer van die warme hand, een plekje bij de open haard, een hand die eten geeft zonder gekunsteldheid.…

Het theater Daar waar zeggingskracht is Verbeelding Daar waar in neutraliteit De samenleving Een spiegel krijgt voorgehouden Zoals vanuit Onze oudste beschaving Is ontstaan De tragedie Was de eerste vorm Nog voor Christus Werd geboren Zijn al deze oude verhalen tot ons erfgoed Gaan behoren Het theater Waar de fantasie Rijkelijk…

draait dreadlocks in mijn hersenen en als ik ze wil ontrafelen knoopt hij de metaforen met een stevige zeemansslag vast zijn ringvinger wijst naar gisteren hij verzwijgt het graf en ik het weten van met lange poten vlekt hij een giraf over een rotte wond ik raap de vallende bladeren en kijk met argusogen hoe hij honderd poppetjes…

Het geweten huist in je lichaam, Zeggen zij die het kunnen weten - Dostojevski, kenner bij uitstek, Schrijft het toe aan de complexheid Van de mens - hij zegt dat het geweten Onlosmakelijk met diens lichaam Verbonden is - gisteren gedroeg ik Me onheus tegen mijn lief, vandaag Begint mijn geweten te knagen En zal ik dagenlang de pijn…

Een eenzame linkerschoen De jongen die altijd Wordt overgeslagen Een overbodig geworden Typmachine - ons hotel Heet niet voor niets Hotel Perdu - een troostrijke Plek voor iedereen die Iets uit te zoeken heeft - Als je bij ons binnenkomt Meld je je gewoon Bij de receptionist Die alle talen van De wereld spreekt En elk verdriet…

Voorbij de kunstgrepen Van de in 't geheel mislukten Ontstaat glorie Zich Artistiek uitend Voorbij hun fantasie Borrelt hun toekomst gruwelijk Katheders die Zich Niet gaan inhouden Voorbij mooie woorden Zal een belofte gepaard gaan Met daden die Zich Kunstzinnig wreken Voorbij de vergelding Van een geplande vendetta Een bloedwraak…

Nauplius ontstak schoonschijnende vuren hoog op de rotsklippen van het eiland in de schaduw van het schrijnende verlies verlichtte zijn kunstgreep de donkere wraak mannen brulden als gekooide dieren overschreeuwden het bulderende water van de zee in het bleke ochtendlicht ondergaat Nauplius de levenloze aanblik van…

vandaag wendde zich tot mij, inwendig van zoeter naar bitter op een onbeperkt tijdstip langs brandgangen en afgesloten binnenwater met behulp van diverse kunstgrepen en een aan mijn waarneming onttrokken gestalte, want verdonkeremaand daglicht, wiens naam mij ontschoten is aan vereniging van ziel indachtig vrije toegang en inzake…

Alles gebeurt in mij en ik ben het willende niet, maar beide, speler en publiek, in het theater van het zijn. In mijn “Zelf” wil ik vluchten naar de spiegelvlakke stilte van het niets.…

Geen theater is zo groot als de bol waarop wij leven. Ik wou dat ik naar buiten kon …al is het maar voor even.…

Een poesje, bekend van theater Dronk alleen nog maar water Want wist je niet dat Deze lesbische kat Niet slapen kan met een kater…

In dit theater is het eerste stuk al opgevoerd achter gesloten deuren. De muren van de huizen krijgen scheuren, wat afbreuk doet aan cultureel geluk.…

Deksels vallen van de wolken, een slagboom aan de horizon, een paraplu van dromen houdt de afgedwaalde zinnen niet tegen, ieder woord een uittocht, snel verdwenen over de paginarand, van achter de oorsprong koersend vanuit een gekend verleden of naar een onbekende einder, refrein op een onbeschreven blad, uitvlucht voor zovele kunstgrepen…

In het theater, dat leven heet. Van toeval bedoeling maken. Dat is wat kunstenaars doen. Een levenskunstenaar zijn, is niet met pensioen gaan. Is kunst blijven maken. Is blijven fantaseren. Is verwonderen. Verbinden. Schrijven. Theaters veranderen met de tijden mee. Worden opgebouwd en afgebroken. Artiesten komen en vertrekken.…

Deze man in dit theater Zat iets te lang onderwater. En zal nu proberen Op te stijgen naar hogere sferen Om daar te integreren. De engel aan zijn zij Helpt hem daarbij.…

en dan opeens is de cirkel rond wederom terug bij jouw vroegere liefde, Vrij Theater bezield nam je het stokje over van voorzitter net met pensioen dus nu had je alle tijd strijdvaardig als je was zette je de koers in z’n vooruit grote plannen om Vrij Theater te behouden in barre tijden van je werkte hard, heel hard wellicht te hard…

Heer Philips, maak nu geen theater ! U vergat grofweg 't harde water ! U betaalt nu poen aan zeven miljoen. Was uw ontkalker niet adequater ?…

een mijmering weerspiegelt mijn theater een verhelderende schittering van dit bastion. Zie daar!…

zwaluwen vergezellen wijzen hooglijk de weg 't vroege ochtendblauw hun theater reikt tot in het oneindige waar de nacht stilletjes de morgen kust…

gefronste wenkbrauwen door menigeen Zodat het verplichte theater glimlachen alras verdween Een troost is hem te geven Hij staat hierin niet alleen Minzaamheid is slechts enkelen gegeven Om applaus te delen en eerzaam te beleven…

Live is a cabaret zelfs buiten jouw theater show en glitter plastic en glamour een ware maskerade tot slot de finale een salto mortale…

We begrijpen steeds meer van de schepping het ontstaan van leven en onze plaats erin voelen emoties die sturen vanuit dierlijk verleden terwijl we denken over vrije wil te beschikken kijkend naar de mens die zich belangrijk vindt z'n rol niet kent wordt de drang groot in lachen uit te barsten…

Zij zwommen rustig op mij af alleen hij kwam uit het water, zo van 'ik ben niet laf' en maakte wat theater. Maar ik had geen brood, dus hij had pech mij liet hij dat duidelijk blijken, beledigd waggelde hij kwakend weg met zoiets van - ik ga verder op wel kijken.…

laatste loodjes wegen rekwisieten vergaren vlinders ontpoppen veel te vroeg lange dagen komen na korte nachten geplamuurde gelaten spreken voor zich uren tikken gestaag aftellen is begonnen vol vertrouwen fiets ik de première tegemoet…

Nu hoor ik die tune bij het huwelijk van Maxima, die moeten we er ook in hebben en daarna van Lionel Ritchie : we played the games that people play, so many dreams that flew away. Gecombineerd met die Afghaanse lijn. Maar ja, wat praat ik, jij vergat gewoon dat we het er vandaag over zouden hebben. Ik had afgelopen weekend er nogal…