Alle inzendingen over tijd beschouwen

Zelf sta ik op de rand van een innerlijke beschaving verklaart zich het onwrikbare van deze telg, hierin zijn de melancholieke glitters niet weg te denken verstrooiing heeft zich in formules vastgelegd. Het zwijgt, maakt stil, de duisternis wordt diffuse en is mij kwijt ik zie de schaduw die met zijn ego vecht, ik leg de huid af maar ik ben…

Een majestueuze taal, mededogen in een beweging van gevoel, waarin fluistertonen traag doorklinken en oprijzen zonder aarzeling, neemt het herfstblad hun dromen mee uit het kruim van de tijd, slechts voor een kort afscheid, en uit het vers gevallen gedachtegoed verrijst een nieuwe kathedraal wachtend op een stormwind die hen nooit…

Verliefdheid weggetold op het einde van de ginder in moddersporen weggerold in het wikken en wegen, onder het krakende karrenwiel van dromen dient veel worden weggegooid. Gedachten als voorbeeld dat geluk mild en duurzaam is en zichzelf moet verdienen maar wegvloeit in de wind van een klimaat wat omslaat en na een plotselinge blikseminslag…

Een woord wat niet bevriest, stuwend dan het bloed, zoek ik wie het vindt mag zich warmen aan alle nog te verbeelden pagina’s. Wat ik lees is lopend vuur verliefdheid zó heet, dat het de dood ontdooit en waar mensen gaan hun haat verbleekt, tot er zinnen vallen in een vrij decor van herfstbladeren en gestorven zijn in de nerf…

Het doek gaat op en neer in de spiegels van het lijden zonder naam acteur van onverrichte zaken ontmaskerde held uit de coulissen een ridder mondvol vrees en blaam. Het hart is moedig, maar stervensgroot beklemt door de wol geverfde kamers twee ruimten, gegoochel met het meubilair publiek verdwijnt in de plooien van het jacket lief…

Het leven hier is lijkt stil, zo stil als sneeuw kan zijn in het herfstgoud van een eikenboom en de wind onbekommerd toeluistert in haar waarachtige domein. Ongeletterd als de stilte wordt de geur een refrein op papier uitgedaagd tot het spreekt en zwijgt als het daarom wordt gevraagd. Doodstil als men het hoort, het fluisteren van…

Mijn neus in oude manuscripten ruikend aan de boekenlegger van scenario’s door anderen geschreven, levend maar nooit hebben bestaan. Kleuren van een onvervalst gevoel, waarin de inkt van realiteit niet is opgedroogd, overstemd door de aromatische geuren van de dramatiek. Verdriet zoals het werd gedoogd en steeds wordt geproefd, dat…

In de golfslag van de tijd, schuddend aan mijn levensboom, waarvan de vruchten niet willen rijpen. En in het stof van verwaaide verzen is het moeilijk keren in een vastgeroest idioom. Het einde dient vooral te blijven waar het is, eens zal ik zal hem toch wel ontmoeten.…

De tijd verliep en reisde met ons mee, de handen klam In een greep die verslapte in de dwaze plannen voor een eindgevoel wat zich van ons verwijderde op de versleten treden, waar de voorstelbaarheid aan was voorbijgegaan, ik probeerde even niet te bestaan.…

In het vruchtvlees van het vergeten huist de pit van de herinnering, de harde kern die ik nu eenmaal ook ben in het lot, deinst terug en schikt zich als dode steenvrucht in de goede aarde. ik zoek naar sporen in de oorsprong van verklaring voor de feiten, maar oorzaak en gevolg zijn allang vervlogen en hangen als donkere wolken boven waar…

Raakt z’n pijl de roos van het licht waar de schaduw van de tijd de rug recht in zijn afgesloten kooi. We zijn een theater van het geluid, souffleurs van een glorierijk verleden meningen en stemmingen uit het heden.…

Het was soms onbedoeld of ik van voren leefde of juist achterom zittend in een lege kamer op een stoel aan het raam dat uitkijkt over een wereld die zich niet grijpen laat. Waarin het heden wordt gewist, en het verleden verzonken ligt als marskramer die zijn waren reeds lang had verkocht boven een wolkendek dat naar verdieping leidt…

We dwaalden eenzaam met z’n tweeën alhoewel we reeds vertrokken waren toch raakten we elkaars harten aan, met doel onze geur in een moment van de toekomst te polijsten, ontdaan van willekeur. Het korstig grind ontlokte zinnen uit elke tred, uit iedere kiezel ontsteeg een fragment van een geprojecteerd beeld op het geparelde doek van de…

Mijn geschiedenis is nog niet gedrukt en ligt verborgen tot wie het vindt, dan stuur ik het naar ieder kind in hun wel of niet begrijpen, laat het liggen tot hun tijd mijn ziel zal rijpen om zichzelf te plukken.…

we hadden tijd en de lichtheid van ons hart uit het lichaam verraden, is liefde de vorm die men levenslang meegeeft aan een komend afscheid, een laatste kus die de schijn doorboort?…

ik tel het op de vingers de stuurloze klok van de haat of liefde of zijn deze in de tijd verjaard? ze is de energiebron van mijn verslaving bijeen vergaard, ik leef in het verdict van wit en zwart. En wat heb ik ontdekt? Het zoeken naar dat resultaat is tot eigen grondgebied verklaard.…

Avonden vallen weer in het slot ernstig novemberlicht waaruit de rimpels tuimelen, versobert in het raamwerk van het laatste gebod en lijken hierdoor nog wijzer dan wij al zijn. er daalt een stilte op mij neer vanuit de oorsprong van de perfectie, zijn blindheid leert mij wat ik had kunnen, zijn waarde tikt weg in een wegvloeiend genot…

De wind heeft alle tijd, zijn onderste steen wordt over de wereld heen gedragen, houdt zich op de vlakte door ervaring platgeslagen, maakt hem meester en overwoekert hem. Wachtend op de bel van een nieuwe ronde waar de wind die geen rustplaats vindt maar doorblaast tot ook de laatste steen met de grond gelijk wordt gemaakt.…

Ik bezing de stemmen maar kan niet zingen, ik schrijf de oerschreeuw die mij de mond snoert, het bestijgt mijn keel,ik beadem de schorre teksten die van binnen weer naar buiten zijn gekeerd. Onderga de aderlating die de stilte reanimeert, gewit in de kleuren van zwartgalligheid, gestold in de ongewelde tranen van weerbarstigheid…

gelijk een zwarte zwaan, die schuchter zijn veren strijkt, zich dompelt in het koele meer om zijn langste slaap te vinden in zijn onopgemaakte bed, gebonden aan het strikte verleden in de golfslag van de tijd, schuddend aan mijn levensboom.…

naast alle doden bij elkaar als alles in elkaar beweegt levend of niet soms gekend of onherkenbaar verward zover men ziet ik weet niet hoe het komt dat ik je mis uitlegbaar dat alles dragelijk begrijpelijk is het spel te simpel in de schijn van nabijheid, de sterfelijkheid in een bladzijde die wij omslaan is slechts een kant van jouw tijd…

voorspel de maanden in een voorbije fantasie dan smelt de tijd…

Hier huist een uniek ontwerp, lijdend van een lang bezinnen, verkoos het gezegde, geen deelwoord bleef onvoltooid Nog voor haar stem zich verder kon verheffen,werd zij door overmacht gekooid, verwoei haar kracht in een verfrissende wind die zijzelf had gesticht in een welving van een aards gazon, die ik in elk voorjaar beween, een…

Alle revoltes van de wereld wissen de smart van moeders niet, alle vooruitgang verhindert niet dat ik dictators haat, ook die in mijzelf, ongewenste waarheden doen mij de nacht verbleken ik ben het dier dat nog nooit een moord heeft begaan, soms toch in gedachten stond die stap vooraan, dan hecht bloed aan beide handen tot ik het…

in de rijke zuurstof van het regenwoud, slingert ze voorzichtig door de peilloze palm van mijn hand, kijk het water ademen waarvan we zijn gemaakt, nog aarzelen de lippen, eens zullen we van elkaar drinken, misschien ben ik morgen al te oud, om even bij je stil te staan, voor je me verlaat, beloften na te komen in de schaarse tijd…

Zij sprak: het nadeel van ouder worden is, dat je tijd op aarde steeds korter wordt, het voordeel van ouder worden is; dat we alles wel zo'n beetje meegemaakt en gezien hebben! Hij sprak: ik zie de voor- en nadelen eveneens, maar kan niet lang genoeg op aarde verkeren om het mee te maken, want het is altijd te kort!…

Geeft 't leven, gelijke delen of: is het meer, gelijk op delen? Van 1 maal een heel maak ik 2 maal een half of 4 maal een kwart. Ieder evenveel allen een gelijk deel maar er zijn er niet veel: die iets op hebben met: het gelijke deel?!…

De mug die steeds mijn aders lurkend leegt Heb ik verzocht het steken eens te staken. Met haar heb ik een afspraak kunnen maken, Hoewel het steken is wat haar beweegt. Ik weet nu al dat zij haar woord verbreekt, En dat is wat mij van een mug zo steekt.…

ballonnen zo, mijn conclusie luid: snel verloopt de tijd als prille liefde je intens begeleid maar traag verloopt de tijd voor allen wie geluk benijd!…

Een vrouwenquotum: ‘k zie de bui al hangen Want zelfs hier op gedichten punt nl, vind je meer mannen, nou dan weet je ´t wel. Een grote kans dat ik straks word vervangen. Twee op de zeven hier bij snelsonnetten Ik moet verdorie heel goed op gaan letten.…