Alle inzendingen over tijd beschouwen

‘Wat is er met dat meisje aan de hand?’ Moet ik vertellen dat in verre oorden De grote mensen kinderen vermoorden? Ik zeg: ‘Ze slaapt heel diep’ en sluit de krant Het spijt me jochie, ga maar even door nog Met spelen in een wereld zonder oorlog…

die spreekt uit gezichten wel is er hoop dat alles toch nog beter wordt alleen de tijd is nog zo kort…

dimensies bezet waren die asychroon voorbij zweefden als wolken in een droom ik hoefde niet te gaan dat werd voor mij gedaan in een oogopslag of bij handjeklap ik ademde synthetische lucht waaruit alle leven was gevlucht een geurloos product dat vier moleculen zuurstof had maar zonder nat in een vreemde wereld die geen god en tijd…

in het schuim van succes wij waren meteen weer helemaal bij de les in het doorleven wisten wij elkaar alle ruimte en support te geven voor de inkleuring van stemming en moment wat resulteerde in een datering die dichtbij de nog zo levendige waarheid van ogen en stem kwam uit de toenmalige archivering in een terugtredende tijd…

het was ook nog te donker om licht te worden de laatste tijd wakker was er al helemaal niet meer bij voorzichtig voelen hoe blij kan zijn want plezier en verstrooiing is nog geen koning in deze negorij van ellende we hebben het voelen aankomen wisten dat het weer van slag was vol extremen ook bij planten en dieren met groei…

je stem het ijle lied van de prille dagopening naar boven bij de invallende avond donkerden doorleefde tonen van het dagelijks sluiten van voorbij altijd klaarden je ogen op als jij mij zag kregen jouw blikken weer hun flonkerende sterren uit het verst van de nacht droomden wij wegebbende liefde in een teruglopende tijd…

Waar is hij nu? Ik twijfel in hoever ‘k Me ‘t heb verbeeld. Ben ‘k gek? Ben ‘k een fantast? Maar ‘k draag nog steeds die zwarte jas als ’n klerk! Die me beknelt: ik voel me erdoor betast Voorzichtig voel ‘k de grond, waar her en der ‘k Nog glas en veren vind; ‘k ben niet verrast Dat dit gebeurt: de molen van Tietjerk Staat in de rouwstand: dit…

Er komt een bron van informatie van gedachten en gevoelens op je af alsof je in een kleuren carroussel vertoeft; met de kleuren van een mooi vlindertje voor de spiegel zijn het er twee, alsof je plotseling stevig met twee benen op de grond blijft staan terwijl het voelt alsof je diep in jezelf je naam hoort roepen met ogen die…

Het is voorbij. Genot van alle kanten. Het was zo'n sierlijk ijsrijk tafereel, ze schitterden zo fraai op dit toneel. De ronde stenen. O, als diamanten. De gratie, de rotatie en de curving: Ik ben verliefd geworden op het curling.…

De jongens beschouwen de dansende vlagen die hen nu belagen witte wieven, het zijn vrouwen ! Dronken en zonder vrees hun armen maaien grijpen en graaien naar al dat vrouwenvlees. Ze zijn onvast, grijpen mis de jongens kijken en de wieven ontwijken zoals te verwachten is.…

wilt vrienden, met wie je alles deelt Velen praten veel, een paar luisteren vaak een paar bewonderen me, en vinden het bijzonder wat ik maak Al heb ik soms de kracht er niet voor dan steunen ze me, en ik dender daarna door Er zijn een paar vrienden, die weten meer en ze weten dat ik onze hechte banden waardeer Door ze als goede vrienden te beschouwen…

Veel Duitse nieuwe eurobankbiljetten Verkruimelen na korte tijd spontaan, Wellicht omdat er iets mee is gedaan Om zo de grote misdaad te beletten. Want de methode is zeer effectief: Zo help je op z’n hoogst de kruimeldief.…

Wanneer je mijn weekend kleurt met liefde en met alles wat je mij kunt geven, staat doordeweeks het licht op grijs en verdwijnt je kleur weer uit mijn leven. Dan zijn je woorden mijn pallet en schilder ik op doek de kleuren van je liefde waar ik zo wanhopig naar zoek. Maar ik ben geen kunstenaar zie het bewijs, vertaal ik kleuren…

Geen tijd!…

We zaten lange tijd bij elkaar op school je wist het niet, maar jij was mijn idool er was niets mooiers dan in jouw ogen kijken maar ik durfde niets te laten blijken jij was geen homo en dat wist ik wel ik zat dikwijls niet lekker in mijn vel dan verlangde ik naar jouw lieve mond jij was zo donker en ik zo blond nooit durfde ik het jou te…

Ken jij Seneca? vraag ik aan mijn vrouw. Is dat een helende zalf? vraagt zij mij terug. Jazeker, zeg ik stoïcijns. Seneca is ook zalf. Zalf voor onze ziel.…

- ik droomde dat ik ondergronds leefde dat regenwormen en emelten mijn buren waren met wie ik dagelijks het gesprek aanging het waren conversaties die 'k plezierig vond want ik hoefde me niet constant te verdedigen, we lieten elkaar in de eigen waarde, de regenwormen, de emelten en ik, Nu is mijn gelukzalige droom voorbij,…

Ik kom je als een betovering wel eens tegen, maar in mijn hoofd kruisen wij dagelijks onze wegen. Jouw magie heeft me volledig in haar macht, helaas hoor ik echter niet die woorden waar ik zo smachtend op wacht. Je slaat telkens weer jouw vleugels open, en vliegt dan van me weg, Waar ik ook op blijf hopen, ik heb het me zelf al zo vaak…

Ik gooi het eruit maar zit vast dus overboord ermee vang mezelf in de golfslag mijn armen verstrikken ik zink en ben bang dat het lichaam zal stikken ik zit er al zolang tegen aan te hikken schrijven aan jou is soms speels gemak ik voel mij haast zondig een scherm overbodig de koe die de haas negeert omdat ik zo meta kan beschouwen en ongegeneerd…

Zijn beschouwing kan je lezen op het tabblad Proza onder de titel: Komrij in de NRC.…

Beschouw zo 'n groot Victoriameer: het heeft de naam niet van een heer. De Lena en de Amazone, zijrivieren van de Rhône, zijrivieren van de Rijn: zou al het water vrouw'lijk zijn? Och, wie dit denkt, vergist zich deerlijk. Een dame vindt het water heerlijk; ze denkt, dat HEERlijk MANlijk is en zwemt gemengd, gelijk de vis.…

vierkante en kubieke meters aarde veronderstelt hun grote huis nog steeds hun waarde maar teleurstelling voor elkeen die rijk is gestorven dat is in het geestenrijk voorgoed verdorven daar wordt niet gekeken naar materie en rijkdomrage ze komen daar alleen zonder bezit en geen bagage oordeel over handelen en werken met vermogen zal volgens veel beschouwing…

Dus droomt gij schoonheid van een waan, laat mij U wekken uit dit dromen wijl 'k mij Uw vriend beschouw" — „Is dit het weten, dat gij biedt?....…

Een huis met rust en beschouwing, stilte en nadenken zoals het huis van mijn ziel. Het lot valt nu samen met de vogels hier.…

Maar laat ik me in dit verband beperken tot een begrensde lijst van de auteurs -al schreven zij niet allen meesterwerken- die ik beschouw als kundige fraseurs.…

Proefondervindelijk heb ik ontdekt: Als Jackie Ickx kan ik er éven scheuren, Maar wil ik niet dat ze me gaan bekeuren, Dan kruip ik daarna voort op dit traject. Gemiddeld is mijn snelheid dan oké, Maar misschien is dit niet zo ’n goed idee……

Hij laat de dromen van de wereld gebeuren omdat niemand ze ziet , behalve hij dan, een eenzame danser in een koepel door de ogen van zichzelf, hij droomt voordat hij het weten mag, dat het hart blijft kloppen, de acteur souffleert het wiel van alledag, hij slaapt er binnen, buiten slaat de tijd z’n slag wat hem niet deert in de etmalen…

de verten in diepe rust verzonken zal iemand dan de eerste vogels horen nu het licht begint te wandelen de bomen kalm ruisen zal iemand dan het stromen van de blauwe rivieren zien iemand opent de handpalmen naar het licht zal iemand dan een pad tot aan de deur van het hart graven in het aanvangslicht iemand dan zonder tijd…

Tijd ontsnapt Tijd vlucht Tijd staat niet stil Tijd is vrijheid Tijd oncondenseerbare vluchtigheid Tijd medium voor de werkelijkheid Tijd constant variabele eenheid Tijd onvrijwillige vrijheid Met verbeterde tussentijden heeft de tijd niet stilgestaan En doet op onregelmatige tijden oude tijden herleven en vergaan Tijd blijft…

We zwierven, zwerven, hebben gezworven: "Wanderers" op deze aardbol. We zijn nog altijd zoekend en tastend, bijna wanhopig op pad, samen, alleen. Ik liep daar naast jou en wist, eens dit gedicht te schrijven moeten. Wij zwierven samen met elkaar, in elkaar op zoek naar warmte en geborgenheid, beste vriend, richting nieuwe vrinden om al van…