21974 resultaten.
waarom zo bang...
hartenkreet
3.0 met 27 stemmen 1.602 traag
de dag duurt lang
ik weet de dag
niet door te komen
waarvoor ben ik
toch zo bang...…
traag verloopt de tijd...
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 116 ballonnen
zo, mijn conclusie luid:
snel verloopt de tijd
als prille liefde
je intens begeleid
maar
traag verloopt de tijd
voor allen wie
geluk benijd!…
Hypotheekschuld...
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 420 Zó traag kruipt die slak
zeker zeer vermoeiend, met
het huis op de rug…
Down under
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 231 struikelend over black labels
op zoek naar schoon ondergoed
om de ochtend te halen
zie ik je foto liggen
het getik van de hamer
om de krab te kraken
gonst nog in mijn hoofd
in de verte hoor ik een taxi
kou kruipt langs mijn benen
in de deuropening sta ik
met een laken omgeslagen
als Ceasar in zijn laatste dagen
ooit legde ik jouw twijfel…
eenzaam
netgedicht
4.0 met 34 stemmen 1.146 nachten
wachten op de dag
stilte
in een huid van
ondoordringbaar stof
afgewend
kruipt traag een vage angst
naar later
als water
likkend
oevers van het onbekende…
De trage tijd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 23 van
de golfjes
de lange aken
de trage tijd
turend
naar nieuwe auto's of andere
vracht op het dek…
krokus
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 142 Lieve krokus, je bent mijn voorjaarsstempel
in mijn tuin,
met kleurige kelken in je kruin.
Je vervangt de wintertinten,
in levendige slierten en linten.
Een palet van lichtblauw
en fel geel in de ochtenddauw.
Je nestelt zich tussen de ontwakende planten,
met een lachend en stralend gezicht,
langs alle kanten.…
Strikken
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 199 de nacht kruipt traag
vanuit schemer op
verbonden worden gesloten
geluidloos laten ze
wolkenloze tranen links liggen
toch grijpt oostenwind zijn kans
om ze te strikken op hun vlucht
in een web vol leugens
dat latent gesponnen leek…
zout
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 69 het zout
kruipt onder
de huid
het kruipt
waar het niet
gaan kan
het zout
is een vlakte
een meer van
zilte tranen
waar pijn vloeit
in tinten van wit
het zout
is overal
het is van
alle tijden
het zout…
"seks-somnia"
hartenkreet
2.0 met 16 stemmen 4.790 Het lijkt een droom en kruipt
traag naar haar.
Hij onderdrukt zijn geilheid en
is er niet van bewust.
Zij kreunt zachtjes en draait
zich snel om.
Lichaam met vingertoppen strelen,
en ze wil toch mee…
’s Morgens wakker worden,
glimlachen, liefde delen.
Ze hebben elkaar niets gevraagd,
wie heeft wie dan wel geplaagd?…
Afscheid
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 682 Een diep verlangen naar het eindige
kruipt traag en wenend
in dikke strepen
naar de stilte van het oneindige
In het vragen naar vergetelheid
kan de nacht mij vinden,
een vuistgroot op mijn kussen,
er ontbreekt enkel nog een afscheid
Sterfelijk vergruist de rand
van de dag nu voorgoed,
geluisterd en diep gedacht schrijf
ik de woorden…
Vliegende maan
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 685 Stramme olie kruipt
over land.
Koud,
zoals het weinige warme
weerloos is.
Seconden gaan traag,
zodat
niets blijkt te zijn wat lijkt,
zoals
de Blauwste Maandag.
Zoals vandaag.…
Het bloed kruipt…
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 39 De zon likt aan graven,
gezichten zijn verdwenen,
bloed kruipt over marmer.
Waar het licht voor staat,
vertrekken boze schaduwen
uit de hangmat van de haat.
Wie z’n sterren telt
draagt het licht in de ogen
van aardkinderen.
Gat in de Melkweg,
waardoor oneindigheid schijnt,
verlicht zere plekken,
worden niet door ons gedicht.…
Alles van de wijs tussen zon en ijs
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 48 och; wie bemerkt het in deze
negorij denkt hij
onverstoorbaar als altijd
wanneer hij al dat
moois voorbij ziet gaan
dat hij
niet kan weerstaan
pakt de zweep en slaat daarmee
het paard dat
hinnikend van schrik
op het verkeerde been gaat staan
alles van de wijs
tussen zon en ijs
de wolf verdrietig
huilt in 't bos
de adder kruipt…
Onthulling
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 124 Alles nog in knop
tijd kruipt verder
als klimop
onmeetbaar
en dan
op het juiste moment
is onthulling
van de lente daar…
Traag
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.380 leggen voetstappen
een spoor van twijfel
als leven iedere dag
weer ademt om te laten
geeft hartslag
een nieuwe dag
nooit meer zullen
lijnen verbinden
datgeen wat benen
ooit hebben kunnen dragen
zwanger,
gevat in handen
wijzen vingers
naar die ene laatste
pijnplek…
hoe lang is een chinees
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 379 traag trekken wijzers
kringen rond hun plaat
duwen met zacht geweld
de tijd onomkeerbaar
vooruit
lijken minuten
soms uren te duren
vliegen ze dan weer
op jetski's
voorbij
toch zijn ze alle gelijk…
Traag
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 166 Langzaam,ooooh zo traag
Zoek ik naar woorden maar ik vind ze niet
langzaam en ooooooooh zo traag
Ik schrijf erg traaaaaaag
Langzaam wordt het wel een gedicht…
Over traag,
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 200 Hoe belangrijk is de vraag:
wat is nu eigenlijk traag?
De Donau in Praag
Stroomt sneller dan de Taag,
Maar zelf weer traag.
Ook in Den Haag
Zijn ze ontiegelijk traag.…
Spanning
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 140 Vooruit kruipt de tijd die daarna is vervlogen,
Zo traag als een slak maar zo snel als de wind.
Alsof de tijd wordt verdraaid en verbogen,
Zo ben je de grijsaard die terugdenkt aan ’t kind.
Vandaag denk ik weer aan de zorgen van morgen,
Gekromd en gebukt onder ’t juk van vandaag.…
ze kruipt
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 551 ze lag wat
te spartelen
als fulltime baby
maar opeens kruipt ze
naar alle stopcontacten
dan naar stapels papier
heeft ze haar mond vol van
kijkt ze naar mij
met haar mond vol papier
en ze lacht en ik lach
en haal alles uit haar mond
mijn hart
stond bijna stil…
Krinloop.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 409 Kruipt traag, als het blad der bomen,
het hart weer in de grond.…
Kringloop.
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 265 Kruipt traag, als het blad der bomen,
het hart weer in de grond.…
het laatste kwartier
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 204 uit koele zilverrand
kruipt traag omhoog
de bleke morgenzon
zij zendt haar stralen
glanzend koud
naar de maan die
afneemt tot een
tere sikkel
nog staat zij, in
schijngestalte, tegen
de dun blauwe lucht
even ontmoeten zij elkaar
maar de maan kan niet blijven
het is haar laatste kwartier
zij verdwijnt bij het licht
van de opkomende…
Lange Voorhout
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 721 , zijn gasten na
die op het middenpad de tijd trotseren
de oude mensen gaan hier traag voorbij
ze slenteren naar weer een nieuwe mei
hun leven is een koninklijk flaneren
van Vijverberg tot Diligentia…
Schemerende stromen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 92 Het begrip zinkt traag
en eindigt in hard gelag.
De ijskerker van vroege dagen
verbergt een verleden schaduw.
Vers geworpen licht
verstoort de trage rust ruw.
Een gewaagde fluistering
verhaalt van verholen scepsis.
Niettemin kruipt licht onder
de deur naar de duisternis.
De contouren van de schemer
vervagen in de ijle nacht.…
Winterwende
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 149 Naalden prikken aan,
trage uitlopers
dekken toe,
beslaan pad en land.
Water in vaste vorm
verloor het verzet,
kristalliserend
kruipt winter
langzaam dichter.
De zon verliest terrein,
maakt plaats
in het seizoenaal spel,
waar dagen niet langer lengen
maar korten,
gelijk mijn adem
gestokt in wolkjes
langend naar lichter.…
gerede twijfel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.061 elke ochtend staat zij,
een dag rijker op,
en schudt de bedden,
poetst en schuurt tot
alles glimt en blinkt
in een simpel ritueel
tussen ontbijt en het
middagmaal ligt een
blanke zee van tijd
waarin haar energie
tomeloos kolken slaat
met koffie als hiaat
maar na de morgen
kruipt gestaag iets
van twijfel in haar
kleine zekerheid…
Belevingen van tijd
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 141 De tijd raast voort
aan alles voorbij
tot aan vergetelheid
De tijd kruipt om
stort in mijn brein
onrustige leegte
De tijd komt er aan
belooft alles goeds
stralende verwachting
De tijd lijkt oneindig
verpulvert eeuwen tot seconden
maar blijft onbegrepen
De tijd gaat door
al is het einde daar
geen beginnen meer aan.…
In gebreke
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 303 traag
kruipt de leugen naar mijn vuist
alsof hij nog nooit gevonden is
door het matglas
van blind vergrijp waar jaren verstreken
met zorg ontweken.
vastgevroren
in de levensdraad van eigen bestwil
en met de blik opzij
moet ik plots zingen onder hoog geboomte
om dagen schoon te maken
in marmeren zalen
van gerechtigheid.…