De Tijdmolen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 
464
464Tot op hun fundament diep in de grond
kraken mijn binten van de krachten:
ik maal de uren tot gedachten,
de tijdstorm jaagt mijn wieken rond.
En als het waaien luwt sta ik te wachten
of ik het knappen van de houtworm hoor,
die eenmaal - naar ik zeker weet -
de hardste balken tot de kern doorvreet.
Liever gebroken door de storm dan in een…
Bezig met laden