5098 resultaten.
Te Bond
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 174 Each Time You Die Alone, The First To Die,
Maybe You Die Today or Die Tomorrow,
Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow,
Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye.
Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt,
Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…
angst voor het onbekende
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 1.410 angst vreet de appels
uit de kruinen van mijn dag
mijn nekharen overeind hijgend
en wolken volgen zijn hand
ze leggen zich vlokkend neder
op de vensterbank van mijn ogen
het onbekende staart me
recht in het verbleekte gezicht
zijn ogen zijn zo donker
dat ik niets kan dan tasten
en mijn gedachten vallen
in een heelal van een…
glasscherven
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.759 haar gronden en haar stammen
een massagraf van scherven
die languit in het bos
verder liggen te sterven
de kleinste vonk
die de zon onnadenkend
aan onze hemel verliest
schieten ze tot een vlammenleger
dat de tedere kleuren
en al wat de bloemen geuren
in zijn hete armen wurgt
het landschap smelt weg
in een bloedbad van asse…
ik wou dat je hier was
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.701 ik wou dat je hier was
zelfs om simpelweg
tesamen van deze
zoete lucht te peuzelen
en zodat ik mijn arm
over je heen kon leggen
en met mijn vinger
van de warmte likken
om mijn hart
nog eens vol te tanken
met wat lieve woorden
en met mijn lippen
een serenade te zingen
aan jouw mond…
gevangenissen voor de zachte criminelen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 797 Het menselijk zwerfvuil van onze maatschappij
Afgeschud tussen spijlen van beton en staal
Die het laatste greintje lieflijk tikken
Van de reeds verdorde harten bijten
Staal en papier in één kooi gemalen
En in de benzine van pis en wanhygiëne
Kan één grijze vonk van een gebaar
de geest tot de explosie drijven
En moeders kunnen enkel…
tot ontploffing gepest
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 2.817 Hij was de krabpaal van hun schelden
en soms zelfs de platte speelbal
van hun tot vuist gekropte gal
één die ze in nalachen nog wegkwelden
onder het vriezen van hun blikken
leken zijn ledematen als versteven
en was de korte glimlach verdreven
in een bad van wat angsten prikken
zijn hart dat overtrokken is met een lijmlijn
en als een glazen…
lente(sonnet)
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 620 de lente ademt de winden drijfveer
van haar vruchtbaarheid over mij
en haar vogelen stembanden zingen blij
in onze grijpende oren neer
en de zon lacht een opening in
zijn wenende en grommende gordijnen
ook de paddestoelen verdwijnen
in de humuslaag van hun begin
de geldgeile mensenklauwen grijpen
alles van zand tot kraaien
nog…
geklommen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 421 Zijn zweet is omhoog gemengd
met de modder en het stof
en zijn griploze handen klommen
achter de trekhaak van de ogen
de grijze rotstanden grijnsden
reeds vele krijgsgevangenen
van de strijd met zijn huid bloot
ook de winden lachten neerwaarts
en met schmink van geld
toverend gemaakte ogen
lachten vanuit een glazen paleis
met…
liefste gaatje in mijn schaduw
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 727 Liefste nog levend gaatje zelfs als
Het licht de kamer ontvlucht
En lamp die het gooien
Dat men mij in de mond wekt
Blijft doorstaan
Bloempje in mijn weide
Dat zelfs als een dode zon
De vruchtbaarheid ontrooft
Die liefde blijft bloeien
Luisterend, oor in een bloem
Dat ik zelfs wat onder de tong
Ligt te sterven of te glanzen
Geheel…
koude ogen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 628 Zijn ijskoude blik priemt
de minachting door mij heen
hoe kan ik zacht blijven
als hij mijn woorden stukslaat
met het scherp van die lach
-scherven eten immers vlees-
de schaduw plukt hij uit
het zonnigste van mijn zomer
en verstikt mijn brave neus
er tergend langzaam in
telkens lik ik wonden schoon
aan het licht in dit leven
en zweven…
zwevend door een rustige zomer
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 425 onze handen versmolten
en ogen strelend in elkander
een zwevende stap
door de rustige zomer
jouw lippen zachtjes
fluisterend in mijn huid
en mijn dagdromen beleven
mijn neus slapend in
jouw zoete geur
en mijn ogen open
voor de schone hemel
de weide vol bloemen
die buigen onder
onze spelende lichamen…
slaap zacht mijn liefste
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 827 slaap zacht mijn liefste
mijn hand zweeft boven je hoofdje
liefde is een krachtige wind
mijn lippen strelen je ogen toe
slaap, als de roos die je bent
krijg ik het hart of de stekels
ach, het maakt me niet uit
ik straal wat warmte
in het licht van mijn hoop
ze is van breekbare zon
slaap maar, in mijn hart…
we lezen elkanders lief
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 663 ik zie ons in mijn dromen
de eenden dansen op
een podium van helder water
en de zon schenkt ons
deze aardse hemel
onze lichamen fluisteren
de warmte tegen elkaar
ik strijk een haartje
uit je smeltende oogjes
het belemmert mijn dwaal
bomen ruisen wat muziek
ze zijn zo gelukkig
even dansen onze lippen
ze lezen elkanders lief…
gom mijn barsten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 381 Mijn toren kucht langzaam brokkels uit
en de ruiten worden als vaders ogen troebel
ik verlang naar de zachte aanraking
die het gif stilletjes opzuigt en uitspuwt
uw lach en uw ogen gommen de barsten
van onze tekening die nu nog een ets is
maar weldra zal krioelen van de kleuren
aan mijn voet steken bloemen het hoofd op
onder uw vruchtbare…
volmaakt gelukkig
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 3.531 op de grond ligt een gedicht
een naakte scherf die de wind
uit de spiegel van mijn leven nam
mijn trouwe stoel houdt me
krachtig vast en hoest het stof
vanonder mijn onrustige kont
vantussen de takken ijlt
een lichtstraal door het glas
en legt de titel bloot
'volmaakt gelukkig', hij glanst
ik trek gehaast aan de pen
poog…
mag ik
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 967 mag ik aan uw zachte borsten slapen
en spinnend neergelegen in uw armen
naar het verre licht van sterren gapen
zachtjes me aan het uwe verwarmen
mag ik u voorzichtig uit het gras optillen
en dat moment tot een puntje verkleinen
om door regen en wind in mijn hart te stillen
langzaam samen in ons geluk verdwijnen
zonder gesproken woorden,…
vervaagde jager
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 534 hij heeft zoveel achter
het wild van het leven gejaagd
maar geen kogel kreeg te eten
zo heeft hij de loop omgedraaid
en het laatste beetje leven
vanuit het eigen hart gegraaid…
weer een barst in mijn bunker
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 554 Weer een rots in de grondvesten
Van mijn krakende bunker
Die hoestend dit zwarte stof
De papieren lucht induwt
Ach, ze huilen en roepen
In breekgeluiden van pijn
Want elk keitje wordt
Een scherpgekante oorlogsrots
Gezwollen in de dooraderde brei
Van mijn voelen en schrijven
En ook de drukke stuurman
Van mijn domme ledematen
De fronten…
gorilla in mijn kruinen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 969 Gij zijt een krijsende gorilla
in de kruinen van mijn leven
die met de tijd mee krimpt
en vormde vaak een baken
van lieftallig ooggeknip
achter de klippen van uw woorden
mijn schipper draait reeds
zijn kijker, hij kent het snijden
van uw kille rotsen al
leef maar in uw glazen bol
met eigenliefde geblazen
die mijn huid te…
een dag die me opvreet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 703 Een dag die zijn zwarte broer lijkt
bouwt met zijn ontwitte tanden
van ijle lucht, een kooi
de wolken van zijn gedachten
smelten in zure druppels, ze sissen
op het rozenblad, dat verdrinkt
in een metamorfose tot netel
zijn ijzige adem snijdt
de grond onder mijn voeten
tot blootgapen van de wonde
het bloed klampt vluchtend
om mijn trillend…
splitsing
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 1.047 onze wegen scheuren een splitsing
en mijn ogen wenen me uit
hoe uw rug tot de stip krimpt
die ons warme hoofdstuk afsluit
de enkele flitsen en gevoelen
die mijn geheugen nog omklemt
lijken door uw verlaten getand
en mijn hart bloed het bijlen
de forse adem van het lot
heeft uw zachte zeilen
in andere richtingen gebold
en het…
zuur(sonnet)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.519 wanneer hij gesloten bleef die mond
en zijn lichaam uit werd gekapt
in de wazige steen van achtergrond
is de tijd mij sneller ontsnapt
toen die mond vierde met een lach
en een lieflijk woord achter zijn
zeldzaam vreugdige lippen lag
was het al een stralen in de pijn
ach, toen de armen mij
bijna aan gingen spreken
was mijn hartje al zo…
doellopen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 624 Hun hete tongen duwen vloerwaarts
het dampen van de motoren uit
en de verdroogde stembanden
brokkelen in hijggeluiden af
een stortregen van oververhitting
verlaat het bos dat hun schedels
de zware zon helpt dragen
de poriën wenen hun oogjes leeg
toch zweven de roeispanen
van hun eindeloos lopen
door het macadammen meer…
mijn doornroosje
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 784 zijn doen slaat mijn boog
weer tot een trillende spanning
en pijlen van woorden
worden reeds in het heet
van mijn woede gesmeed
vergeef me liefste, ik ben
maar van vlees en bloed
mijn moeite scheurt
in het snijden van de pijlen
de brandgeur die uw vlees
mijn neus toe krijst
is een botte terugslag
die mijn glazen hartje…
zout water
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 640 in het nat van zijn verdriet
vegen lieflijk glimmende tanden
tot strepen van gefrons
en alle geluiden verdrinken
tot een schreeuwend modder
hij tracht als een egel
onder de koplampen van het leven
in zichzelf te vluchten
de pels stijft tot pinnen
in het brandend warme gal
schenk zijn bloemen de nacht
in wiens zwarte zon en…
zee
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 351 toornhoog slaan de golven
wat een immense kracht
mijn hebben spieren getracht
maar het zijn glazen wolven
de tanden schuimen honger bloot
in een wegstervende zon
ik wou dat mijn hand groeien kon
de greep is nog geen zeepstuk groot
de zeilen ach, ze scheuren
het is maar menselijk zaad
zonder regen kan niets gebeuren
toch is…
smeltende ster
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 626 Het gras fluistert mijn rug
In vochtige woorden de vreugde toe
En mijn neus danst met bloemen
Op de kristallen dansvloer
Van een zomers briesje
De ogen grijpen naar een ster
Die langzaam in gouden druppels
Smeltend mijn horizon inkleurt
Ik proef hoe de warme gloed
De mond van elke porie kust
Maar mist zweeft de afstand tot een gat
Mijn…
laat me niet in stilte zakken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 837 Duw mij niet in dat hoekje stilte
De muren zijn er reeds dood
De vloer kreunt er wat kilte
En mijn hersenen zijn er bloot
Voor de eigen woeste tanden
Ze zijn van taart op steen gestoten
De vriendelijke taal van de randen
Is met het bloeden mee op gespoten
Mijn bloemen bloeien enkel doorn
In dat voedingloze licht
En ogen zijn…
mijn paardje
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 552 liefste, met watten lippen
kus mijn wonden droog
laat mijn bloedend oog
van uw schoonheid nippen
streel me met uw vingertoppen
en laat onze monden niet
bij lieve woorden stoppen
liefste zon in mijn verdriet
mijn paardje, mijn schoonheid
wiens rug met m'n benen
versmolten is, stop op m'n wenen
waarop ik richting vreugde glijd…
laurelyn, prinses, in een huisje
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 520 een huisje wiens muren
heldere klanken ontwaren
uit een doolhof van gestommel
en boven wie de regen
nog voor het dak verdampt
ik zie hoe condensatie
de inwendige warmte
tegen de ruiten kleurt
en mijn voeten vangen
de muziek uit de trilling
van uw marmeren vloer
mijn hand glijdt kussend
over de gouden deurknop
vanuit…