Alle inzendingen over toeverlaat

Jezus is mijn toeverlaat In zorgen en moeilijke tijden Zal Hij nooit van mij scheiden. Jezus is mijn toeverlaat Bij Hem ben ik veilig en geborgen Hij zorgt voor mij, iedere morgen. Jezus is mijn toeverlaat Hij is de Heiland in mijn leven Ik wil mijn hart aan Hem geven.…

Sonja lieve meid deugdzame en vriendelijke dame der gehele gemeenschap Toeverlaat…

wij zijn wel losgekomen van oordeel en idee hebben standpunten ingenomen de zweverigheid viel mee toch met beide voeten stevig op de grond gebleven in een wereld die uitgaat van een andere kijk op leven in het volgen van elkaar deelden wij voortdurend steun toch was jij mijn toeverlaat die als vrouw haar mannetje staat…

Slapen, als dat kon zonder dromen, was mijn bed mijn toeverlaat, laat de droom mij toch verliezen, de droomwereld is wat ik haat.…

Steun en toeverlaat, ben je voor mij, rustpunt in deze soms hectische maatschappij. Altijd een luisterend gehoor, áltijd ben je er voor mij. Heb ik iemand nodig, is een simpel nummer zó gedrukt, ben je er een keertje niet, kijk ik gewoon of 't me lukt, je mobiel te bereiken.…

Ik wil niet dat hij over de tong gaat, want hij is mijn onverschrokken steun, mijn fiere held en trouwe toeverlaat.…

zijn handen zijn van hout het stoffen lijf lijkt eeuwenoud geknakt ligt hij te wachten op de eerste die hem ziet met opgewekte ogen een blijde lach maar ook vaak tranen van verdriet hij was mijn kameraad we deelden alles samen mijn laatste toeverlaat ik heb hem opgepakt wil hem nooit meer kwijt mijn jeugd in onafscheidelijkheid…

je was de God van toeverlaat van hoop in slechte tijden beloofde ons een hemelplaats voor het doorstaan van het aardse lijden we geloofden Hem leefden in een mateloos vertrouwen op goed en slecht kon je nog bouwen we deden alles voor elkaar je bent verloren in de drukte geen erelid van ons gezin we bidden soms nog voor…

Ze is ieders toeverlaat. Mijn vrouw steunt. Is geen filosofe. Wel stoïcijn.…

Een glinsterend meer zij heeft stralend gehoopt op een oase in de woestijn dichtbij en teer haar toeverlaat blijkt enkel een fata morgana te zijn wijkt naar ver zwarte tranen huilt haar diep zuchtende ziel.…

ik kan niet zonder je je was mijn steun mijn toeverlaat we deden alles samen, iedere dag mama ik mis je zo...…

Mijn toeverlaat. Elke week opnieuw, een leven lang. Gelukkig is het bijna morgen. Ja! Dan ligt er weer een Donald, een nieuwe Donald in de gang.…

Hij is Holmes's spiegel, zijn steun en toeverlaat. Elkaars tegenpolen zijn ze. Professional friends. Samen zijn ze geniaal. Samen.…

op elk moment was mijn vader daar, waar ik hem nodig had. voor mij bleef hij een trouwe steun, een lichtend spoor, een lang gezochte schat, een bron van creativiteit van kracht en tederheid. op 't land was pa mijn houvast. in zee mijn reddingsboei. voor hem was ik nooit een last zelfs niet tijdens mijn turbulente puberale groei…

God de Heer zal uitkomst geven Hij weet wat er in ons hart omgaat Hij is onze burcht en toeverlaat Zo kunnen we stormen overleven.…

Toch mogen we weten dat God ze nooit verlaat Hij blijft hun namen in zijn handpalmen bewaren Gods trouw en grote liefde is niet te evenaren Hij blijft ook voor onze kinderen een toeverlaat..…

Zijn zee van zijn Wat hij in leven dacht te zijn was slechts een druppel schijn wat hij in wezen was was veel méér oceanen vol meer nu koester ik enkel nog de mooiste herinneringen en zijn as…

Zijn steun is zij, zijn toeverlaat. Wanneer de liefde van zijn leven sterft, dan klaagt een man steen en been. Dan is hij ontroostbaar. Dan moet hij verder leven. Moederloos alleen.…

Ik heb je lief, mijn man, maatje en vriend steun en toeverlaat. Jij die altijd naast me staat als ik verdwaal in het verleden, haal jij me weer terug in het heden. Sla je armen om me heen, laat me dan weer voelen, je bent niet alleen.…

Jij de vrouw die mij liefhad nog voordat ik één voet op deze aardbol had gezet jij mijn steun en toeverlaat jij bent mij voorgegaan naar daar waar engelen zingen jij de vrouw die mijn moeder is en was ik zal je missen je stem, het strijken door mijn haar rust zacht lieve moeder…

langzaam het vertrouwen meten en terugwinnen vervagen moet het tot het ongeloof voorbij is het is als wel mogen varen op prachtig witte zeilen van een komende storm nog niets te hoeven weten licht zijn, het is immers de zon die er weer staat zijn als de vogel steunend op Gods zorg en toeverlaat…

jij bent mijn straaltje zon in mn donkere bestaan jij bent mijn ster bij een heldere maan jij bent mijn schouder om op te huilen jij bent mijn thuis om in te schuilen jij bent mijn steun mijn toeverlaat jij bent mijn vriend mijn kameraad…

"Je bent m'n alles, mijn steun en toeverlaat en ik zie zó graag hoe je blozend voor me staat!"…

Geen steun en toeverlaat, een warme hand doet je dan alleen nog maar verstijven.…

Het maakt me niet uit Of ik er alleen voor sta, 'k Laat mijn geweten spreken, Mijn laatste steun en toeverlaat Die bij mij blijft als alles En iedereen mij heeft verlaten - Elk mens, hoe rechtschapen ook, Wordt geregeerd door het vooroordeel Dat onmerkbaar in hem geboren is, Dat zijn denken buigt en stuurt - Ieder mens heeft zijn…

Het toetsenbord is mij tot troost Erachter word ik werkelijk Ik heb er vaak geminnekoosd Soms werd ik er zelfs kerkelijk Ook ving het menigmaal een traan Wanneer ik blij was of bezeerd Het is de zin van mijn bestaan Aan taal en print gerelateerd Mijn laptop, steun en toeverlaat Die telkens mij een schouder biedt Die zich door mij beroeren…

mijn dank voor jouw duizend gezichten de tonen in je stem waarmee jij mij hebt opgevoed je ogen altijd in een warme groet de open blik op leven die jij hebt doorgegeven handen die beschermden zich over mij ontfermden jij mijn toeverlaat bij ziekte pijn of eenzaam zijn ik heb je losgelaten maar blijf met jou voor altijd lijfelijk…

wie is die vrouw van tachtig ze schrijft het blijft zo prachtig haar lezen is een waar genot echt, ik smeed hier geen complot in stilte lees ik haar gedichten zo laat ik ook mijn geest verlichten mijn inspiratie slaat dan aan kan ik ook terug wat schrijven gaan ze is mijn held en toeverlaat wanneer het soms eens moeilijk gaat dan denk…

hun stem nu nooit meer horen klinken, die zo vaak zei: jij bent mijn toeverlaat! tijdens die vele jaren, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat mijn moed begint te zinken. 'k ben een gebroken man. maar... ik zal die nooit verdrinken in kroegen van plezier waar men niet de dood, maar altijd 't leven viert!…

het is niet zo dat ik de dood iedere morgen in de ogen kijk wel begeleidt hij me als trouwe toeverlaat die omstandigheden tekent kleurt waar het om gaat in rust en mijmering deelt hij de monoloog een schaduw die in verfijning de lichtintensiteit vergroot mocht hem ooit ontmoeten gelukkig in afscheid weer groeten wij leiden een dubbelleven…