35 resultaten.
Zangles
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 689 Weet je mijn lief
waar Abraham de mosterd haalde
weet je mijn lief
waarom wij steedts faalden
weet je mijn lief
dat was de dag
dat zij de brom
uit mijn toonladder haalden.…
lenteavond
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 186 Ik luister, de dag stiller
schemer dimt licht
spaarzaam, windstil
De merel bestijgt de kroon
langs de toonladder
waar, zuiver klinkt
De klankschaal
vangt de avond
bevalt haar in rust…
gelaagd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 67 aangevoerd
afgezet en
gevormd door
bewegingen
van de wind
een toonladder
van luchtwervels
bespeeld op
witte toetsen
bestuiving van
muziek die zich
neervlijt in een
dichtmaat voor
een uitgelezen
vervoering
luchtstromingen
boetseren laag
na laag het landschap
waarin alles
is wat
het wordt…
Naar ijle sferen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 217 zij was ontsnapt
uit laag gebrom
voortgebracht door vele kelen
kaatste als
zuivere diamant
licht en geluid naar ijle sferen
vloog langs
toonladders omhoog
om in de nok te keren
dook de diepte in
om het als echo
nogmaals te proberen…
zomerpuzzel als makkie
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 799 als u de ladder speels beheert
de letters in uw tonen keert
tot 'od er im af los al it od'
weet dat gedraaide ‘re’ uw lot uitdaagt
mogelijk zelfs uw levensboom omzaagt
niet met 'wreken''preken''streling'
maar hoe verheven ook uw 'regering'
‘streven’ grijpt u bij de strot
u doet afbreuk aan uw leven
verkondigt de dood in de pot…
dokter fa
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 173 dokter fa is ziek
met de mollen onder de leden
ligt hij bijna bij de mi
hij wil zijn zuster do herstellen
de verwantschap helen
haar een half toontje
lager zetten
zij is dan wel si
alles heeft zijn prijs zo
do doet dan een beetje dodo
of zo
of sterft dan stilletjes de dood
maar niet zonder staartje
hij slaat nog een afgerond kruisje
het…
'n Ogenblik
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 160 Torenklok slaat
een keer, bijna gelaten
het groen zingt
in vele toonladders
als een elektrische
zaagmachine
de stilte ruw verstoort
totdat deze het zwijgen
er toe doet
een kraai van zich
laat horen, glimlacht
een meisje
in het voorbijgaan
waar zij voor even de
sterren kust op de schommel…
liefde beklijft
gedicht
2.0 met 234 stemmen 55.623 ze spreekt niet
nevelt zich in stilte
haar ogen flitsen niet
ze staan vast
haar atelier is al vol
Schubert’s Letzte Hoffnung
zij legt klanken vast
ragfijn
in truffeltjes
zat hij maar vast
aan haar toonladders
hij kon
kijken naar haar handen
naar de rode rozen
op haar
met verfspatten
besmeurde jurk
regenboogjurk
van rode rozen…
Uitgebrand
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 191 Uitbranden verwarmt niet
verteert tot een hoopje as
terwijl je nog hoopt
dat wat ooit was
terug zal keren
als een vrolijk lied
blijkt dezelfde melodie
heel anders te klinken
Helemaal opnieuw
moet je het lied
weer leren zingen
noot voor noot
maar o de toonladders
en het lange alfabet
wat zijn ze moeilijk…
De symfonie van het leven
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 234 Spelend, voelend, beminnend, koesterend
op de toonladders bewegen zich woorden,
het beeldend geluid van de hoogtes en laagtes
het ruisende sprankelende beleven
het luwen van heftige orkanen
het lichte andante bewegen:
zo boeiend, de symfonie van het leven.…
Afghanistan
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 475 En op die schrille toonladder
Van altijd gelijkhebbende ministeries
Daar danst de dood steeds weer zijn pierlala
Met volle teugen genietend van het thuisleed
Het doel heiligt de offers
Zij zouden niet anders hebben gewild
Het kwaad moet alom daar bestreden worden
Hun jonge levens niet voor niets verspild
Bazuinen schallen op het Binnenhof…
Wekker
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 72 Tast met mij de zee af naar een vast punt aan land
Proef de smaken van zee en zout
Er zijn nog miljoenen zonnen te geef
Luier met mij in het gras weg van de koele stenen
Vertrouw op de gevleugelde liefde
Laat los in de maalstroom van de wind
Vlieg met mij de zomerhemel tegemoet
Tril mee met de toonladder-loze spotvogel
Word niet wakker…
los van jou
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 951 los van jou lees ik als een uitgescheurde bladzijde
vol ononderbroken zinnen over vrijheid van leven
geïllustreerd met foto’s, wolkenluchten boven zee
al weet ik zeker dat ik dat ben, je weigert mij te kennen
dichtbij jou zong ik notenbalken vol eenzaamheid
toonladders van wanhoop met hoge tonen liefdevol
de partituren op de vloer - bewijzen…
Toonsetting,
netgedicht
1.0 met 12 stemmen 152 Het enige uitzicht buiten is
tussen treden en de spijlen
op een toonladder waar de
mist op de setting heeft
gewacht,het waard vond dit
te beschrijven, verdwijnt
als onvoltooid, gebroken
en verwaaid, met rijp getooid
in een composiet, waarin het
slotakkoord een nieuwe toonsoort
werd aangeboord, een lichte
klank wordt sterfelijk,…
Muzikale omlijstering
gedicht
4.0 met 31 stemmen 13.842 toonladders veroveren de nacht
een lijster staakt verbaasd zijn lied
luistert nieuwsgierig en bespiedt
haar, die zijn repertoire verkracht
met vrolijke maar valse klanken
terwijl zij naar de vogel lacht
die verscholen in zijn verenvacht
de hemel lijkt te danken
voor zijn eigen heldere geluid
begint hij haar zacht te begeleiden
met zijn stemmige…
Zweem
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 345 Het licht ijlt verblind
gedachten stillen zich stom
stemmen doven toonladders
leven strompelt zich dood.
De geur walmt verdampt
smaken zinken vallen flauw
zinnen smelten schitterend
tot een verpletterd niets.
Het gevoel slijt ebt weg
de tijd wist momenten uit
de ruimte dijt uit in knallen
het heelal zweeft dol rond.…
lagune
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 550 op het klamme strand van haar huid
waar de lagune zich opent
huist het weekdier
in wier dat deint
op de hijgende ademhaling van een zee
die het akkerland verkleint
spiegels waarin wij herkennen
spatten uiteen en in scherven dalen wij
langs atonale toonladders,
happen naar licht dat zich nestelt
in haar vergezicht
jij, stamelt zij
met…
Ochtend
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 251 Wij slaan slechts toonladders
en kraken de noten.
Waar bleef het laven
aan elkaars steelse blikjes
de vallende sterretjes
in mijn hals
de parels van zweet in
ons primetime programma.
Waar op de wandel
zijn wij verdwaald in
twee kwijnende ikjes.…
Echelle*
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 482 blauw-zwarte fjord
Hingen de wolken rood als bloed en
Tongen van vuur
't Vermoeden dat ik
Slechts en enkel droomde
Mijn vrienden hadden mij
Verlaten en alleen
Trillend van verdriet
Mijn gedachte die
Heel irritant boomde
Werd ik mij bewust van DE
Onmetelijke, oneindige
SCHREEUW** van de natuur
Dansend op de mu-
ziek van een piano
* Toonladder…
Zweem van bestaan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 107 het licht verflauwt
ijle stemmen doven
toonladders gedachten
stom schreeuwen
roestige filmrolblikken
beelden verpulveren
geuren walmen verdampen
smaken zinken vallen flauw
zinnen smelten schitterend
tot een verpletterend niets
het gevoel slijt
de tijd ebt weg
wist monumenten
de ruimte dijt uit
het heelal draait door
dwaas…
In de nachten klinkt gezang
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 111 Mijn gedachten zijn als muzieknoten
toonladders die een lied componeren,
is het om een hele groep te laten zingen,
dat scandeer je in de nacht steeds weer.…
Bevlogen (deel 2)
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 191 Haar wonder van de nacht sluiert door duisterheid
overheerst met ondeugende sprankelende woorden
wat zij als een toonladder voor de dageraad voorleest.
Klokslag middernacht omhelst door verheven klanken
bevlogen om haar opzwepende beleving te ervaren
fluistert zij vanuit het universum haar getekend beeld.…
Syndroom?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 57 Het is het niet het brood
dat de honger stilt, of
bloeiende bomen die in de
palm van een hand wordt getest
of in de toonladders van het denken,
verdieping van meesterlijke brein
uit de dromenbron gekropen waaruit
de dichter z’n voortdurende dorst uit lest
maar ook als opstandig dier dat mijn
bloed laat koken, wereldse encyclopedie…
waar de zon aan overuren doet
gedicht
2.0 met 170 stemmen 28.664 Er zijn grotere dingen op komst,
In dit wijnjaar telt mijn vrouw
de maanden; wellicht behoort het kind
tot de bloedgroep van de vink,
die in de boom een toonladder schuift.
Aan de zwaluwen zijn mijn stallen verhuurd,
zij worden mijn liefste vertrekken:
de balken krijgen sieraden, in die
weelde kan ik tijdeloos verjaren.…
De kunstenaar
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 564 praten over muziek
klanken die roeren in jouw ziel
en het doek vinden
in soms harde tinten
ook vaak in lege ruimtes
die tot verbeelding spreken
ogende handen
zetten de spiegel van reflectie
op ingekaderd wit
vertellen de wanden mij
Olivier Messiaen
vult,
voedt
jouw hart
stuwt bloed naar
instrumentele vingers
die dansen
op toonladders…
Heimwee naar teruggaan in tijd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 En vader neuriet zachtjes toonladders,
liedjes met jullie drietal over 't kinderleven,
niet samen opvoeden is een wrang gegeven.
Die grijze gevlekte lever is zo ongewenst
niet te verjagen net als de bange kronkelslang.
Nu resten alleen deze dagen, dit, liefdevol het
jaar rekken, tot ooit de tijd je gaat bedekken.…
Onstuitbare natuur
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 28 ouverture, een humaan bolwerk,
een “pas de deux” in natura
die maar langzaam wil rijpen
mijn composities zijn van een
ouder repertoire, vaak op hol geslagen
door melancholie, ontsproten uit het
labyrint van een herkenbare gravure
wat geweest is, is geborgen blijft branden
als een onblusbaar vuur, de mogelijkheid
op elk instrument de toonladder…
Wonderkind
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 80 Al heel vroeg na de geboorte is het verbazend
hoe kleine vingertjes wervelen over de vele toetsen
Blindelings verschillende noten spelen waar akkoorden en
toonladders met elkaar verweven zijn, het heeft me echt geraakt.…
Sirene
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 54 Laat me inspireren om koers te bepalen van allerlei akkoorden
en toonladders die samen een vloeiend, harmonieus geheel vormen
O Sirene met je verleidelijke gezang, helpen en verbinden is jouw kracht
Het is heerlijk varen in het leven dat vol onverwachtheden en verrassingen zit.…
Jo Hollander
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 135 onder een dak van wolken
Die het gegane azuur bevolken en de kleur van dagen molken
Niemand weet waar ze wieken
En portieken slapen onder een onrustig dek
Het alleene tors ik langs vele stralen licht
Door lantaarnpalen geschraagd, spiegelend in mijn gezicht
Wiegend op akkoorden, flitsend voor de ogen
Tot de tijd mij bedekt neurie ik zachtjes toonladders…