Alle inzendingen over toosten

Geen schaduwen werpt wat ongeschreven is niet gelezen wordt wat zich laat zien doet het licht weerkaatsen maakt zich een vorm herkenbaarheid en optelsom van bekend en onbekend zo laat een kus zich voelen twee lippen op een zachte huid daarbij een passend geluid noemt zich en klinkt vrolijk twee wijnglazen tegen elkaar breekbaar…

Ze eet het hart van heimwee op en toost maar rood op die halve vrijdagmiddag in de regen. ------------------- uit: Raster, 2004.…

De lente schiet niet op in ’t Midden-Oosten De leiders hakken in op demonstranten Die Assad en zijn vuige secondanten zijn daag’lijks op de doden aan het toosten Wat kunnen ze van ons nog heel veel leren Bijvoorbeeld eeuwen democratiseren…

dit is het eind van mijn latijn alle wijn is dun geworden er gingen zoveel scheuten bij dat het tot mijn lippen is gekomen terwijl men elders toost verdrink ik bijna in het nat waarvan ik zoveel heb gehad dat ik de waterstanden ken…

hartverwarmend de mens broos als toost plukt hij de dag met lange tanden…

Daar zitten zij, de vier geklofte heren Te toosten, in een opperbest humeur Maar vrijgezelle Mark werd formateur Ik vrees dat het door hem straks gaat verkeren Want wie het aantal vrouwen “bijzaak” noemt Denkt vast dat zij tot “bijzit” zijn gedoemd…

Een toost op de welgedaanheid. Iets wat klinken mag in donkere tijden. Het is juist die overdreven gezetheid, die het volk zal bevrijden. Ben ik dan de enige in goede conditie? Of is dat een te pessimistische blik? Hoor mijn woord in een petitie en aanschouw hoe ik mijn positiviteit in embonpoint verdik.…

terwijl ze heerlijk rollebolde met de man in haar dromen fluisterde ze haar toost met een hartstochtelijke zucht in de wind nam nog een slok uit haar bokaal genoot met volle teugen is het niet zalig om nog in de geest uit de fles te geloven doen we dat niet allemaal… zolang we dromen…

wat een mooie dag voor de dood laten we gewetens toosten oogwit strikken voor aderlatende wijn net iets te euforisch zijn laag verlangen zingen in grenzeloos mineur tonen lezen uit weggedragen handen en laat ons dan nagelaten adem twijnen ineengestrengeld zwijgen de laatste gedachte een afdruk in zinderend heet zand…

De troonrede is saai om aan te horen En toehoorders dommelen dan meestal in Maar bij de laatste zin van de Koningin Schoven ze allemaal wakker naar voren Op U, leden van de Staten Generaal Toost ik, wíj gaan er op vooruit, allemaal! …De troonrede was al bekend en de Koningin zat “eigenlijk” oud nieuws voor te lezen……

Ik drink het liefst uit 't mokkie met 't koppie van d' Koningin thee, koffie, melk, water en bier en wijn voor later maar op 30 april heb ik alleen maar zin dan gaat er de hele dag oranje-bitter in in 't mokkie met 't koppie van de Koningin!! Bedankt Beatrix...Proost!…

het klinken verbrak de gespannen stilte in kristal zong verbondenheid sprankelende tonen de lach van de ziel weerkaatste in ogen transparant beklonk liefde het eerste gezicht…

kort maar krachtig deze vakantie een les geen stress god bless dit leven het is tijd om aan de slag te gaan denk aan momenten onder de maan gelachen en gedronken een toost op de bliksem en donder de regen en de zon het is tijd om te werken overdenken en besef dat de tijd ons toezingt klink klank klaar goed gezind bemind…

herinneringen die we hebben wensen mij dat je hier zijn mag opdat wat wij hebben meegemaakt zich in het samenzijn herleven laat hartstochtelijk is daarbij mijn wens dat ik jou niet meer verliezen kan omdat eeuwig het ervaren blijft van jou in naast en om mij heen nu mij jouw jaardag mij terugbrengt naar de tijd van het innig samen zijn toost…

er heerst een diepe rust gerestaureerde kerkjes zijn koel in de voormiddag het goede leven neuriet langs stoelen op terrassen en toost op voetstappen en vrolijk gelach van oprechte poëten die in honger van geest in kronkels prevelen en hoe potloden uit de vingers glijden en over de vloer rolden woorden wegvlogen in de diepe duisternis…

we heffen de glazen en nemen een slok een toost op de liefde en vergeten de klok…

te vlot een toost ondoordachte woordenvloed spons over het bord het binnenste binnen weet van waarheid: roetplekken kruitdamp geen phoenix die verrijst…

Samen toosten op de toekomst waar ook geworteld in de grond. Samen op dat plekje aarde in een verscheidenheid; die hen te samen bond. Nederlanders en medelanders; nuchterheid met een gebaar. Samenwerkers tegen de verschillen; saamhorigheid ook weer dit jaar.…

Breng daarom op deze dichter die onvolprezen gemoedsverlichter op een vast moment een toost. De woorden gezaaid door de poëet verzachten bij elk afscheid het leed van het hiaat dat in het gemoed ontstaat als een geliefde vriend je voorgoed verlaat.…

weer zo’n dag de zon greep mij bij m’n kladden schudde me door elkaar mijn zintuigen volledig open wat ik op zo’n echt fraaie lentedag met blijdschap verwelkomen mag Het was weer eentje zoals we vorig jaar soms ook hadden M’n hart wordt opgewarmd mijn levenslust krijgt een boost het leven wordt weer volop omarmd breng uit m’n eerste toost…

De reis is onrustig, maar het schip is geweldig een prachtig schip Helaas zonder scheepskabouters om de vege boel te redden, nee er zijn alleen dwazen aan boord die vrijheidsliederen zingen en toosten op verre stranden Ach, we verliezen koers Het magnetische veld wordt zwakker en de noordpool schuift weg Havens blijven ongelezen…

tikken van de kleine uren Verwaast de chaos spoedig naar sereen Dat doet mijn geest veel goed in ’t algemeen Je kunt er geen psychiater tegen huren Het licht gaat uit bij onze overburen Een uur geleden waren ze nog hier Zij sherry, hij een borrel met een bier Slap lullend over geld en afvalkuren De klok slaat drie, ik breng mezelf een toost…

Het is leeg op de Grote Markt De gids vertelt over vroeger Zijn woorden waaien over Vogels boven de daken witte wolken, het duurt lang voor we iets gaan drinken In het café steken we in elkaars taal over naar de straten waar we wonen en alles anders hetzelfde is We zingen mee met de liedjes van onze tienerjaren en toosten op de wereld…

je wilt blijven hangt af van de stilte of die nu prettig is of anders de wijn ken je Wat houdt je wat let je smijt dan vreet me op ik ben er toch verdomme doe maar wat zeg iets stoms dan kan ik lachen om je intonatie begrijpen hoe ik voor je viel als een dronken klaarover op de kleuren van een zebrapad Ik brandde duizend kaarsen toostte…

beelden nog puur als de acteurs de kleur van hun gewaden en al mijn cellen juichen naar het licht maar hoog in de coulisse achter dansende wolken en het blauwe plooiloos strak gestreken doek moet het feest veel verder gaan champagne clowns een donderspeech in hemelsnaam wat heeft de dag in petto laat me verrassen lucht zoals zo vaak en toost…

Nu de wind is gaan liggen en  De regen  met de noorderzon definitief lijkt  te zijn vertrokken Maakt De zomer gewag, vrienden vinden elkaar Een traan heeft plaats gemaakt voor een brede lach, tijd huist weer in een wat ruimer jasje Het is er ook voor een glaasje Een toost met een goede rode wijn, Om even terug te kijken En vast te stellen…

De boodschappen in huis, De koelkast vol Kaarsen wachten , Niet samen de Kerst verwelkomen, samen toosten op een fijne Kerst …. Een paar tranen Wat is het stil ….…

middaglicht rumoerig Op het prutten van de motor aan Blijven kinderen uitbundig Mij naroepend of wuivend staan Of rennen de brommertaxi achterna En bij het liefelijke logies wat later Uitkijkend over de rijzige bergen van de Maan Aan een meer in een paradijselijke krater Waar we met sundowner ter hand Onder de bougainvillaebloesems Toosten…

een perfecte plaats om te gaan pitten En viel prompt in slaap bij de televisiehoek Maar Sinterklaas dat is een echte doorbijter Hij las nog uit het grote boek van verlangen De baard zakte af,en scheef stond zijn mijter Op tijd kon hij ook nog zijn beloning vangen Toch gearmd en dronken richting huis gegaan Met een restje jenever nog een toost…

Oud ritueel wordt uit de kast gehaald Opnieuw toosten ze voor het plaatje. Kijken, lachen en stellen vader, moeder niet teleur. De rest doet zwijgend mee en wacht vol ongeduld op het aansnijden van de taart als de ouders zijn vertrokken, bestemming onbekend.…