Alle inzendingen over toppen

De hoogste piek van stilte zal ik niet bestijgen, blijf steken onder de toppen van herinneringen, en zeil ik af langs de moeilijke paden van de mijmeringen, om over onbegaanbare gletsjers te verdwalen, langs goede bedoelingen die aan mij voorafgingen. tot in een eeuwig zwijgen.…

Na twintig lange dagen Een tijd van eenzaamheid Kan ik nu verdragen De last die het dragen heet Gaan met het water Begaan met de lucht Drijf als een vlinder Vlieg met een zucht Oceanen hebben dieptes Als bergen dalen kennen Maar toppen boven alles Toppen toppen Evenwicht…

toppen van struiken geschikt in water gezet schoonheid afgemaakt…

Wie tot de hoogste Toppen Van Geluk wil komen Moet eerst Door de diepste Dalen Van Ellende Gaan!…

ik sprak tal van vreemde talen maar in alle ogen zag ik jou vele wegen zijn betreden heb links en rechts gereden overal was jij mijn vrouw in de diepste dalen waar het donker lang bleef dralen zag ik langs de toppen weer jouw blauw je handen hebben me geleid en op de steilste toppen heeft je lach me altijd weer verblijd…

Ik ga de lezer nu alvast vertellen wat er het volgend jaar gebeuren zal. Na elke top volgt er geheid een dal. Ja, zegt u, zo kan ik ook wel voorspellen? Oh ja! Maar u zit niet in het korset van slechts 6 regels in een snelsonnet.…

Op de toppen van gelukkig zijn..…

de toppen van de bomen reikend verlangend naar oneindig blauw ontelbare knoppen barsten van verwachting naar nieuw leven maar de kille wind speelt een winters spel met grijswitte wolken boven het afwachtende bos aarzelende vogels zijn voorboden van een verre lente die reeds in ons hart is begonnen…

ik sprong in het gat tussen toppen van bomen en toen was er lucht…

Avondzon verlicht de toppen van boom en struik als wind takken zwaait.…

Een desolate woning van de goden Heeft kostgangers doch geen wordt er ontboden Was 't de Verschrikkelijke Witte Sneeuwman Verdoolde zonderling in Tora Bora Of Zarathustra, zonder Tijd of Hora? Ik vrees dat het geen mens is maar een leeuw, man! Geen sterveling daar waant zich zonnekoning Op ijle hoogten van een godenwoning…

omringd door witte toppen sluierwit op morgenrood, lees ik vanuit een diep ravijn op het randje van de dood, zwaar hijgend, met gebroken ribben een tikje pips in het gelaat, getroffen door een felle pijnscheut in bijna doodgevroren staat gelijkmoedig wachtend op mijn lot, lees ik dus boven witte toppen in slaperige sluierwolken: "Grüss…

vomeert goude druppels in het bekken van uitgedroogde grond de kabouter slaapt verder in een regenboog over de toppen van de horizon…

Je gouden vingers strelen zachtjes met hun toppen de heldere spiegel in het park, en even... doortrilt een huiverig voorjaarsbeven de groene tule van je knoppen.…

De manisch depressieve alpinist wist Toen de dood hem plots kwam halen Het noodlot had hem eindelijk gekist Na een leven vol toppen en vol dalen…

Daags weet mijn daadwerkelijke voeling niets te passen onder het beschutten mij letterlijk of figuurlijk gevat; ze loopt op de toppen van haar tenen door de plassen, wat betekent zij tot over haar oren in het klimaat schat.…

Het leven heeft zijn loop gehad, Met al zijn toppen en dalen, Niets valt meer terug te draaien. Het is over, het is goed, het is voorbij. Wat voortleeft, is de herinnering in mij.…

Ik hoor je stem weer fluisteren in de toppen van hoge dennen.…

toppen zwiepen in de regen knoppen kopzwaar op hun steel heel de bloemenzee bewogen sluit de blinden van je ogen ruik nog eens het malse gras groen zoals het gister was…

Wie is zij die mij ooit zo na was, zachte woorden fluistert zij Ze draagt mij over rotsige heuvels wier toppen mijn vleugels kneusden Wie is zij toch van wie ik in mijn doofheid ben vervreemd In het verlangen haar weer te kennen wil ik luisteren naar haar stille stem…

in kille winterrust nevelt de hemel begrenzend over de wereld stil en statig staan daar sparren hun toppen zijn uitgeveegd door kille grijsheid tussen de rijzende stammen is het mistige niets van de winter…

donkergroene doodstille naaldwouden eindeloos onder de laagstaande zon het ruisen van de ijskoude wind in de toppen van statige reuzen doet je mystieke huivering voelen in deze grenzeloze aardse ruigte…

Al schrijft een dichter doorgaans voor de pret En gaat het niet om winnen of verliezen Na tien jaar is het tijd om eens te kiezen Wat was het allerbeste snelsonnet? Wie mogen wij als winnaar celebreren? U kunt uw favoriet nu nomineren!…

Zo zie ik soms in verte van verleden 'T zilv'ren gebergte van mijn liefden zweven; In nevel van vergeten is vergleden, Wat, mens, ik lijden deed en heb geleden; En, onverloren feeërieën, bleven De zal'ge toppen van verzonken leven.…

De vijver ligt doodstil over het water trekt een laatste rimpeling De bomen staan roerloos door de toppen gaat een zachte fluistering Een bleke zon klimt traag de nevel in en wordt zo herinnering…

langs donkere gordels en kale top kijk je tegen de berg op verlangend de hoogte te krijgen aan de voeten het moeras van de stilte uiteindelijk zit er maar een ding op genoeglijk rondsoppen en niet denken aan toppen…

inkt stroomt door mij gelijk levenselixer dat de dagen dieper kleurt of toch wandelend op de toppen van mijn kunnen schilder ik mijn gedichten fabelachtig tot het vloeien zal en zelfs leesbaar zal zijn voor hen die nog nooit één letter hebben gedronken…

Toe maar, ik neem ze, die koude toppen en tenen. Steek ze in me en laat mij je verwarmen, geen afgrond voor verlangen mag hier bestaan. Ik neem ze voor lief en versla de kilte in jou. Kom tot mij, kruip dicht tegen mij aan.…

heb mijn vleugels gestrekt ben tot de toppen gegaan wist dat ik niet hoger kon kende de verte daalde langzaam in glijvlucht keek af en toe achterom maar de horizon wenkte in het nieuwe verkennen de solo’s voorbij ook voor mij…

Zwaar ademend naar toppen van genot: Een op zijn minst drie uren durend spasme. Maar los van dat dat haar graag wordt gegund, Gun mij mijn Himalayahoogtepunt.…