Alle inzendingen over torenspits

een groene dijk beklommen door een hek en zijn schaduw, scheve schapen de zee waar schepen elkaar lijken te ontmoeten het vlakke achterland met hier en daar een torenspits en een verstrooide molen de sloot zoekt een beetje warmte in het riet…

Aanvankelijk vloog hij dan zo laag dat één voet nog de vloer kon raken maar snel werd elke torenspits punt van geloof en ieder mens versimpelde tot plat ovaal. Altijd stond hij stil op zijn balkon, een glans van zeker weten in zijn ogen. ------------------------- uit: 'Beurtzang', 1996.…

Steekt haar spits al in herfst kastanjes half ontkleed zelfs in de kruin al kaal Steekt haar spits in het koele blauw dat onverwacht vergrijst en regen brengt Bui en windvlaag niet voorzien de plu thuis gelaten regenjas nog in de zolderkast Wij versnellen onze pas zijn pijnlijk verrast vinden een schuilplaats in het kerkportaal…

wees geen kaars in je eigen licht straal niet zacht, ga in een flits als een witte bliksemschicht vanaf een hoog gelegen torenspits laat ze zien dat je altijd wint en als het dan toch even tegenzit je altijd weer opnieuw begint weer voorop gaat in de levensrit vastberaden, met een sterke wil stoer, sterk, en zonder schrik maak van alles een…

Nee, we zijn dol op fietsen Het land verkennen door 't ommeland dolen De zomen met z'n struiken van bomen, stam en kruinen De ruige rand met kruiden, merendeel die rieken of fris ruiken en in verten 't silhouet van 'n torenspits de wieken van 'n molen Geen woord over: het nietsen.... languit in het struweel.…

in de holte van een torenspits een kreupele kroon in de mist glipt de duif door een kier het gebinte kreunt onder een dunne mantel trefzeker als de naald van een kompas strijkt de duif neer in de afdruk van een rubberzool ribbels in een vlies van slijk herinneren aan de gebochelde dwerg die schichtig maar sluw achter orgelpijpen wegduikt…

De kale bomen vegen traag langs de hemel, vastgehecht aan een landweg, met een paar huizen, versterkt door een kerk, waarvan de duldende torenspits prikt naar rafelige wolken, hoog ontvlamt het uurwerk als een gouden krans.…

oud ijzer van de nagel aan de doodskist der hemelse plezieren alwaar bevallige engelen gevallen vrouwen bewaren in glas-en-lood edoch geen hunner zal het berouwen want aanstonds, o broeder Melchior zal de pauselijke nuntius onze gezegende gemeente kond doen van het zalige voornemen der clerus om de priemstekende leien torenspits…

Te laat, daar is een rand met huizen een kerk, ze raken de torenspits ontploffen en branden de brokstukken landen het einde is daar in een flits.…

het is, hoe je het wendt of keert, dubieus nattevingerwerk Op zelfportretten kon ik nog geen kerk of torenspits ontwaren van deze zeer aimabele nonbinaire ambivert in de hooglandennatuur…

Een geheime levensgeschiedenis van verzinken rondtasten en voortdrijven altoos zoeken naar de zee willoos meezweven met alle winden verliest zich in een vluchtige spiegel waar lege weiden gekrulde bosranden om een kleine torenspits bol glanzend doorheen glijden reine artsenij uit de oudste tijden geeft de aarde haar voeding die zacht…

De torenspits van masturban, verwoest in vijftiendrie De druivenoogst in Caravan, de hoogte van Mont Brie Hij weet hoe Pistolettie wordt beloond voor knechtenwerk Dat Michael Boogerd derde was in de ronde van Giekerk De plaats en datum waarop Fausto Coppi werd geboren Het treintje van Mon Chou dat niet voorop rijdt maar van voren dat botte…

Parijs ontwaakt, de rook is opgetrokken, De hoofdstad, heel Europa is in rouw, De kathedraal van Onze-Lieve-Vrouw Ligt hulpeloos in stukken en in brokken. Voor Sint Franciscus is er volop werk, Elk kruisbeeld schreeuwt hem toe: “Herstel mijn kerk!”…

Voor het altaar trilt jouw hand In de hoge, holle kerk horen wij de lokroep, ergens tussen torenspits en tegels Vermenigvuldig u. En we rekenden en telden al gretig. We popelen in een gesluierd bed Ik duizel harder dan jouw gehijg.…

De torenspits, met mos omkleed, Die 't nesteke van 't vooglenpaar (Zacht bruilofstbed, zoet echtaltaar) Een stille wijkplaats vinden deed, Helaas! die spits is naar de maan En 't vooglenpaar heeft broekjes aan.…

Wij woonden ooit een wijle tegenover klokkengalm de torenspits benam het halve uitzicht de ganselijke dag van acht uur af de bronzen slagen tot de middernacht wijl zonderlinge dorpelingen sliepen De laatste klanken waren weggestorven rond het middernachtelijke uur hoorde je de verre hese roep de muizenjacht der nachtuil was begonnen…

En zoo sprak ze, maar ag heel ver voorbij De stille boschkruinen waarin iets wits Blonk, 't was een loandhuis of een torenspits: ''Voor wat ik u nu nog vertellen moet, Is deze wei niet noch dit licht: de gloed Van den meimiddazag zou de tranen droogen, Die schreien zouden uit uw milde oogen, Die bijna schreien nu 'k van schreien spreek.…