Alle inzendingen over tot hier

Hoe kan ik je nu missen terwijl je hier naast me ligt. Gevangen in gedachten terwijl ik blindeloos voor jouw charmes zwicht. Zonder spijt en zonder enig berouw volg ik je naar een nieuwe dag terwijl ik me afvraag of jij mij net zo mist als ik jou. Met elke stap vooruit doen mijn gedachten er een paar terug. Loslaten is een mooi gebaar, maar…

Vannacht droomde ik Dat ik lag te slapen, Terwijl ik wel beter wist, Ik lag immers wakker Zoals alle and're nachten - De wolk met een beker Warme melk met honing Hing aanlokkelijk boven Mijn hoofd, tot het moment Dat zij haar intrek Nam in de bovenkamer Die al zo lang had Leeggestaan, en ik besefte Dat ik vandaag best ver…

Haar dat in mijn Ogen hangt Zicht vertroebeld Door nevelige lens Die zijn beste Tijd gehad heeft En ikzelf die Het niet meer ziet, Het, het leven, niet Meer ziet, en dreigt Op te lossen in De onzichtbaarheid Van het moment…

Een grote woordenschat is altijd beter en zelfs Bargoense taal komt vaak van pas. Neem niksnaks, gannef, deinvoet, lorejas, geteisem, falderappes, netevreter. Want je kunt nooit voldoende woorden leren voor relschoppers die oud en nieuw versjteren. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Het is…

In de winter Neen! niet omdat uw slanke stam En dak en gevel schraagt, En in de drasse ondergrond De last van 't muurwerk draagt; Niet, dat Ge als wiek of molenrad De mens uw bijstand biedt, Is 't, dat ik uwe lof bezing In mijn eenvoudig lied; Maar als en boom en heester dort, Van bloem en blaadren kaal, Geen gras de harde grond meer…

Meer dan fris, 't is huivrig koud. 't Mantelkleed maar dicht geslagen! Doch het vangt al aan te dagen; 'k Zie al enkle vonken goud. Hadden zorgen, droeve dromen, Mij het zoet der rust benomen, En gezweept naar 't open land, Aan de stille waterkant, Groeten mij luidruchte galmen Uit de nat bedauwde halmen, Helder klinkt in 't jonggroen…

In de lentemorgenzwoelte Streelt me een labberende koelte, Luwend, stuwend, loddrend stoeiend, Zachtkens âmend, floddrend vloeiend, Kussend voorhoofd mij en konen, Schuddend tengere anemonen, Die in duizendtallen beven, Waar zij langs de grond komt zweven, Voertuig voor der bijen wieken, Die met haar de honing rieken. Op haar golving zweeft…

Daar buiten, waar de herder 't vee Reeds naar de stal geleidt, Is aan het effen luchtgewelf Een grauwend kleed verspreid, Dat alles, wat het land mocht tooien, Omwikkelt in zijn brede plooien. En boven trilt op 't bevend blad Nog 't stervend avondgoud, Maar 't rijzend maantje strooit zijn glans Met handenvol door 't hout, Dat ons de…

Een avondtoneeltje Niets verbrak de zwoele stilte dan het nedersijplend nat Van de vers gevallen regen; Alle vogelkoren zwegen In 't zacht druppelende lover langs ons eenzaam avondpad, En de lijster schudt haar vlerkjes, Droogt zich op de dorre rank, Maar weerhoudt alsnog de tonen Van haar schelle avonddank. Helder lichtblaauw kleedt de…

Ja! ik min u, Doornenhagen! In uw vrije, wilde groei, Die wij na de winterdagen In uw sneeuwwit reine bloei, 't Bruidskleed der natuur zien dragen, Schoon nog 't woud ontbladerd staat. Struikjes winnen 't van de bomen, Immers 't oog reeds langs uw zomen Groene plekjes gadeslaat. Daar, in de eerst versierde struiken, Door de zuiderlucht…

Vandaag heb ik weer krokusjes gezien, ze maken me zo blij, zo opgetogen. Is dit een groet van lente al misschien of heeft de winter ook hen soms bedrogen? Maar hoe dan ook, ik kan wel zingen nu en even ook vergeten al mijn zorgen. ‘k Vertel dit aan mijn vrienden, ook aan u, en ga gerust op weg naar weer een morgen. Vandaag heb ik weer krokusjes…

Vader A houdt van een snoeihard regime. Dat ziet Broer B geramd niet zitten. Dus omhelst Zus C het compromis: ook Oom D wil ongeschonden kunnen vitten. Uitgerekend Kleinzoon E moet op de kleintjes letten... Gelukkig zit Neef F al mijlenver in Het Grote Genieten!…

Wat heb ik van Wim Meyles weer genoten, Dat staaltje van ultieme erotiek. Nu maak ik hoe het hier toegaat publiek: Mijn lief zal zich nooit helemaal ontbloten. Voor mij kiest zij het beste uit veel kwaden, Zwaar ‘mondgekapt’ valt er genoeg te raden.…

Hier, bij Ajax, ligt mijn hart Een club, fascinerend, altijd apart Door velen genoemd naar godenzonen Voor mij de bakermat van voetbaliconen Mijn herinneringen gaan terug naar De Meer Ook daar heerste een bijzondere sfeer Nu ga ik mijn gevoelens weer achterna En treed technisch toe in de Arena In mijn levensfase is dit een nieuwe kans En mijn…

Het hart bloedt van onbegrip Een vader die zijn zoontjes vermoord Zij krijgen hun toekomst nooit meer te zien Hun stenen voor een gezin zijn verpulverd. Lafheid, zijn eigen vlees en bloed Dat zo iemand dat doet Haat heeft zijn hart opgevreten Had die man wel een geweten. Hun mama is voor de rest van haar leven getekend haar kinderen die…

De ergste pijn na een ruzie gaat vaak allang niet meer om de oorzaak of het feit maar dat je niet kunt zeggen dat het je spijt…

Het gaat er Vooral niet Koninklijk aan toe Met de royalty’s En zeker niet Met meerdere partijen en belangen Van Duncan, Wouter en Ilse Zo close, compact In het compositie/makingsproces Zo ver af Van eerlijk zaken doen The making of wordt Ik maak je af Zo ver af van het auteursrecht En dus voor de rechter De pijlers onder…

die vogel trapt niet hij danst trippeltrappelend wormen boven de grond het meeuwse verdienmodel: de regen lokt de meeuw slokt…

lezen op het strand waar ik niet lees terwijl ik lees waar ik ben luchtschappen driften rustig wind wappert m'n haren en fladdert aan m'n vel golven rollen door m'n oren vogel gekir zonder zin alles is natuur en alles is en alles is weg behalve dat boek, die letters, die ruimte ... alsof lezen zo bedoeld was…

die avond zou het eind'lijk moeten gebeuren hij had zichzelf op snijdend scherp gesteld zijn haren opge-egeld met wax geweld zich afgespoten met Axe oorlogs geuren z'n kleding striemend strak in felle kleuren z'n borsthaar als een krullig stoppelveld z'n tattoo ter versiering opgesteld al opdat een girl hem good zou keuren in de tent…

Ik ben dus in slaap gevallen, ongetwijfeld – want ik word wakker.…

Hoe is het met je innerlijk kind? nou dat kind hindert: dringt zich veelvuldig dwangmatig aan me op dagelijks ja, ja, dat kind van vroeger, ja, ja, dat kind ben ik verwekt zomer 1951, geboren winter 1952 ik werd volwassen en kreeg zelf een kind, een dochter oerverlangen bevredigd, nieuw kind, nieuw leven, nieuwe kans ik wilde niks…

't Was net als Raden maar... soms voel ik mij een kraai dan weer een raaf en graai wat deksels bij elkaar Of ik een papegaai met bontgeelblauwe kleuren ben of een Vlaamse gaai ik ruik aan alle geuren En woel ze door elkaar net als mijn krullen, maar met schik en jool en luim zuig ik dan uit mijn duim Zet alles op een rij als een…

Ja, RUC ziet in Kim Holland wel 'n gat Ze douwt er heel wat in en geeft veel spullen Om menig gapend gaatje mee te vullen Ben je mooi klaar mee als je niks meer had Een club die zich- wat heet- zo wil verrijken Hoeft straks zo'n koe niet in de kont te kijken…

Het is de weg die tot mij spreekt, in monotonie van witgestreepte morse trekt hij banen in mijn hoofd als eigen stem door velden galmt. Van dat alles herhaling is zonder einde. Reizen zonder bestemming. Bewegen zonder doel. We draaien de klok op maar missen de sleutel…

Ik hang spartelend over opa's been, hallo -- glanzende schoenen!…

warme wind vlaagt veranderlijkheid maakt de wereld stil als zonder adem hol schaduwen achterna mijn weg naar binnen om in jou te vergaan tot ik je hart weer hoor slaan zomer ons verder draagt…

'Met je poten in de klei' 'Met je handen aan het bed' laat staan 'Met je handen in het sop' De directeur blijft buiten schot blijft in z'n kamer met de deur op slot Lekker ronddobberen in z'n werkbubbel en ook privé in z'n bubbel met bubbels En hij, zij bijvoorbeeld de schoonma(a)k(st)er met een biertje van de rijkste Mevrouw…

Commentaar geheel en al zinloos en nutteloos en, gezien de reële spanningen en strijd buiten Eurovisieland, volkomen overbodig... ...Un cirque du soleil et de la lune, met jokers en doorgestoken kaart... __________________________________ RARITEITENKABINET Ik heb De diepte in haar blik gezien Ze staarde geen moment naar hare navel Doch…

“planeten elders mogelijk vol leven” (gelukkig zijn ze heel ver hier vandaan want anders ging men daar óók naar de maan) voorlopig valt ook hier nog veel te streven misschien zijn ‘hullie’ ook wel dom en braaf en lezen net als ‘hun’ de telegraaf…