Alle inzendingen over toverlantaarn

Uitgeblust, ontdaan van het vroegere vuur spreekt zij op doffe toon de woorden van as slechts één nazomerse windvlaag zorgt al ras voor de leegte waar ze bang voor is, de muur biedt geen bescherming heeft geen ontferming Met aarzeling betreedt ze het pad waarover ze niet zal wederkeren en elk uitzicht is het laatste, zo veronderstelt ze.…

het zachtgele lamplicht tekent een cirkel rond haar vergrijsd gezicht werpt lange schaduwen over de tafel waaraan zij zit het boek der boeken open lispelt ze gebeden een hand onder haar hoofd eenzaam maar geborgen in het laatste uurtje schemeren voor dan toch de nacht begint…

gemoffeld metaal streng donkergrijs geheven slurf en ronde poten rechthoekige repen glas in gezaghebbend karton dan geleid door vader’s hand scheidt het donker van het licht stapt een levensgrote Piggelmee in de piste op de muur op zijn stem schuift de dwerg tussen pot en zee profeteert den tovervisch haar les in nederigheid…

in de schaduw van de tovertuin doemt vergrendeling op verwonderd peinst de boer over de os die plots viool spelen kan met vuur en magische veer schrijft een nachtelijke dichter onverdroten voort kinderhanden tekenen het ei in de buik van de rode hen de lantaarnpaal neemt de benen samen met het licht een man met één voet…

De gordijnen tegen het winterlicht Gesloten voor het godsdienstonderricht En vanachter mijn schoolbank staar ik strak Naar een heeroom in terlenkapak Die ons met zijn toverlantaarn Tropische binnenlanden laat ervaren Van Indianenkinderen in regenwouden En zonder mijn pas in te houden Door de straten van een winterse woonwijk Met de slingerlianen…

het mensenheugenis oud verhaal dat nooit op schrift alleen verbaal zijn weg zoekt door het labyrint van dromen, wonderwoorden zweven van je lippen, scheppen theatraal een sprookjesland in sagetaal van mond tot hart steeds doorgegeven Je kleurt een wereld vol magie de woorden tot een zinnebeeld door klank die in je stem vibreert een toverlantaarn…

Ten tijde van de magische toverlantaarns had men geen benul van de negatieve effecten op de lange duur. Toen hadden de schermers hun zwaarden in die projectielen moeten steken.…

gij vreemdeling die onverwachts gebaart verhaalt van verre kusten waarvan ik ‘t bestaan vermoedde, maar niet dorst heen te gaan ge neemt me mee in grote vaart wolken, slierten, licht, beweging, flitsen toverlantaarn met brekend licht dat kleur geeft en mijn ziel verlicht mijn kern raakt tot atomen splitsen ik staak ’t verzet, ruik…