Alle inzendingen over traan

Jij zou Vandaag Komen De bel Gaat Met snel Kloppend Hart Open ik De deur Daar sta jij Uit je Waterig gevulde ogen Druppelt Langzaam Een traan Ik neem je In mijn armen En jij laat Je gaan Eindelijk We zijn Thuis…

Het geluid alleen brengt tranen. O nee, niet van verdriet… Vergeten doe je niet.…

Ik huilde hete tranen, Het liep de tuiten uit. Die vulden toen het gat, dat ik verslapen had. Maar met het laatste schip, verloor ik toch een groot gemis. Ik smolt toen maar de boter, en deed die bij de vis. De noorderzon ging onder, de maandag niet meer blauw. Hij kreeg een zonnig kleurtje, ’t kwam allemaal door jou.…

Tranen die zijn verborgen. Haar geest vol zorgen.…

Als de tranen van rouw zijn opgedroogd is er weer plaats voor een lach. Herinneringen opgesloten in het brein vechten zich naar buiten Als de tranen zijn gedroogd hoor je weer vogels fluiten.…

Stromen van tranen, van vreugde van blijheid. Soms ontroerend soms droef. Opgedroogd en weggegleden in de stroom van de tijd. Wat is gebleven? Een enkele traan, vergoten in het donker van de nacht. Een vleugje hoop op een weerzien, misschien. Dat is, wat er is. Dat ik je mis...…

De vernietiging begint zijn geschiedenis te tekenen er ligt een eindeloos landschap volledig in puin ver weg, het donkere duister in gedachten geen blauwe hemellucht of heldere zon die het naaktstrand kust het zandpad leidt uiteindelijk naar een zompig moeras waar regentranen vrij spel hebben triest onder sombere wolken.…

Laat mij Jou tranen Zijn Strelend Langs Je gezicht Laat mij De wind Zijn Als een zacht Teder briesje Langs Je huid En Voel Je geborgen In je Zijn…

ze kijkt naar hem weet van zijn spijt weet ook het is van korte duur kwetsende woorden gooit hij naar haar toe ze vangt ze op totaal overstuur bijtende woorden slaan een gat in haar ziel slopen de beschermende muur in haar tranen groeit het besluit er is geen samen meer dit is hun laatste uur…

Water, overal Stroomt de huizen Binnen Ligt een vloer Van slib Ik glij onderuit Kletsnat Van de tranen Verwoest Al mijn spullen Drijven weg Op de vloed Van de rivier Van tranen…

Als ik soms eens een traan laat gaan Komt mijn beste maatje er heel snel aan Legt haar pootje op mijn arm Drukt haar kopje dicht tegen mij aan Dan laat ik van ontroering Nog meer tranen gaan…

Tranen in haar ogen Tranen voor mij, tranen door mij Mijn pijn is haar pijn Waarom wil ze toch bij me zijn? Mijn verdriet is haar verdriet Ik snap nog steeds niet wat ze in mij ziet Liefde is mooi, het houden van elkander Maar soms ook moeilijk tegelijk, de pijn voelen van de ander.…

Ik huil mijn tranen slechts in stilte Langzaam druppelen ze omlaag Niemand die me nu ziet huilen Alles was zo slecht vandaag Ik huil mijn tranen slechts in stilte Heb helemaal niemand om me heen Ben van god en iedereen verlaten Beklaag mezelf, van steen en been ‘k huil mijn tranen slechts in stilte De eenzaamheid is torenhoog Mijn trots…

Nu iedereen eeuwig jong wil lijken wonen ze in een woonzorgcentrum. Deze krijgen mooie namen, het bloemenveld, de wending. De namen dragen vaak een belofte in zich iets met bloemen en regenbogen en dat er in het leven altijd spannende wendingen kunnen gebeuren. Hoop doet veel. De bewoners ontwaken uit hun hangmat. De grijptang boven…

tranen Waarom nog mijn smart als ik je terug wil wanen…

is weet ik maar al te goed en heb door alle tranen mijn geluk alweer ontmoet…

zoals het verdriet in dit huis Het huis met de tranen Dit is niet mijn thuis. We gaan weg samen, Hand in hand, traan om traan. Weggegaan zoals we kwamen Om een nieuw leven aan te gaan.…

zoals het verdriet in dit huis Het huis met de tranen Dit is niet mijn thuis. We gaan weg samen, Hand in hand, traan om traan. Weggegaan zoals we kwamen Om een nieuw leven aan te gaan.…

zij weende haar tranen in de Steenbornbeek en de Steenbornbeek vloeide haar tranen in de Molenbeek en de Molenbeek in de Herk en de Herk in de Demer en de Demer in de Dijle en de Dijle in de Rupel en de Rupel droeg haar tranen in de schoot der Schelde en de Schelde stortte haar groot verdriet in de Noordzee waar…

Tranen in je ogen Verraden je verdriet. Er is niemand die ze ziet. Schamend omdat je emoties toonde Voelde je je ontzettend bedrogen. Je keek nog even in de spiegel En droogde snel die tranen van je gezicht, Die vrouw die keek was ik.…

Ik huil nog steeds jouw tranen van jouw immens grote verdriet welke jouw hart heeft doen breken alleen weet menigeen dat niet Ik huil nog steeds jouw tranen mis de warmte die je me gaf voel nog altijd jouw nabijheid wanneer ik kniel hier bij jouw graf Ik huil nog steeds jouw tranen over het geduchte gemis kijk verwachtingsvol uit naar…

Traan voor traan, vol verdriet voor jou. Tranen namen iets mee recht vanuit een gelovend, open hart. Dit hart werd zwak, week 't brak en bezweek kwetsbaar als het was voelde het iedere steek. Verlangend naar al wat onmogelijk bleek. Omringd door onbegrip hierom heen. Voelde het steeds meer verlaten en alleen.…

Zonder tranen gaat het niet. Maar door de tranen heen blijft liefde levend, vind jij jezelf terug. Herinnering. Alleen wie om kan kijken, kan vooruit zien. Wie tranen zaait, zal licht en toekomst oogsten.…

Ik huil jou tranen voel je diepe pijn kan jou niet helpen om gelukkig te zijn Deze onmacht,is me volkomen vreemd hoop dat je me dit niet kwalijk neemt Kon ik je helpen had ik het gedaan neem even afstand een laatste traan…

waar in geschreven afscheidswoorden dauwdruppels hervormen tot een traan huilt hij zacht het eeuwig verlangen ijskoude ogen op zoek naar haar blik ontwaart niet langer haar troostend gefluister eenzaamheid dauwt in de vorm van een traan…

ik kam je haren kam je haren zo rustgevend, geen gedoe ik droog je tranen tuurlijk droog ik al je tranen jouw ogen voelen moe waar is jouw deken hier is de deken dek je met al mijn liefde toe…

Voor ieder moment Zonder jou Valt er nu een traan Met elke traan Weekt een stukje Van mijn verdriet los Nu ik zonder jou Verder moet gaan Herinneringen Ze blijven Ze kleuren wie jij was In gedachten En in mijn hart Houd ik je altijd vast.…

Uit één blind oog, vloeit een traan. Van verdriet. Uit één ziend oog, valt een traan. Van geluk. Uit blijdschap, omdat één oog nog kijken kan. Omdat één oog méér kan zien, dan twee ogen kunnen.…

Met tedere fijnschrijverij tracht ik haar traan te wissen ik weet dat ze daar op wacht ik kan me niet vergissen Zij laat haar tranen gretig door al mijn woorden deppen zolang ik haar niet stoor met een woord als ‘fierljeppen’ Dan lijdt mijn zender een verlies haar antenne ontvangt niet in het Fries.…

zij ademt de nacht haar schoonheid toe omgeven door sterren het lied in haar droom waar dansende tranen als sneeuwrefrein de duisternis zacht in herinnering breekt en hemelse tranen die fluisternacht als deken van hoop de morgen wacht…