Alle inzendingen over tranen OR masker

Een masker dat lacht maar achter het masker een droevige lach. gevoel van eenzaamheid bij niemand te horen ze voelt zich zo verloren In de nacht zijn er tranen. maar komt er dan weer een nieuwe morgen zal ze haar tranen drogen het masker zet ze op je ziet weer haar lach.…

Een masker dat zelfs bij jou geen tranen doorlaat. Een masker dat zelfs bij jou niet laat zien hoe het gaat. Een masker dat zelfs bij jou niet wordt afgedaan. Een masker dat zelfs voor jou niet af wil gaan...…

te kijken naar de vrouw achter die teveel aan kilo's waarom ben ik niet sterker verschuil ik me achter menige smoes dat ik maandag ga beginnen en mezelf weer de put uit praat terwijl ik dat lichaam in die spiegel haat vrijen in het donker want dan zie je niet wat het het daglicht zo genadeloos ziet en ja mijn lach is soms een masker…

Mijn masker verhult in geen geval mijn tranen want die komen er door heen. Materialiteit wint het nooit van mijn gevoelige hart want mijn verlangen is dat je me raakt in mijn gevoel, mijn ziel. Mijn masker voor jou ik moet het maar eens afzetten dan zie je waar mijn tranen vandaan komen.…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

zet je masker maar op en verberg zo je kop zodat niemand kan zien of je jan bent of trien.…

Tranen, rollen uit mijn ogen, stuk voor stuk steeds en steeds meer.. Maar niemand zal ze zien, niemand, op deze wereld, komt te weten, dat ik huil.. Daar zorgt mijn masker voor, die laat mij zogenaamd vrolijk zijn, en laat mij lachen, om mijn pijn.. Geen tranen, geen verdriet.. Mijn masker, laat mij lachen om verdriet..…

Het masker toonde ‘t lachende gezicht ‘t masker verhulde al haar zielsverdriet Ontwakend na verdwijnen van het licht stroomden de tranen gelijk een vergiet Haar masker maakte de mensen wijs dat ze waarachtig gelukkig was en blij Innerlijk nochtans, betaalde ze de prijs onder het masker woonde haar schrei…

Droge tranen leverden de meeste pijn wenen was het voor een gesloten deur Onder het masker verdwijnt de schijn achter haar masker..bekende zij kleur Achter ‘t vrolijke masker van de lach woonden grauwe wolken, zonder zon Van het leven betaalde ze er het gelag haar ingevroren vreugde, in het beton Onder ‘t enkel lachen voor de schijn lagen…

Ik heb teveel tranen ingeslikt en teveel tranen vergoten, veel tranen ook hard gehuild en teveel in mezelf opgesloten. Soms was het niet te stoppen en stroomden ze maar door. Nu wil ik niet meer huilen maar ga ik er weer voor.…

Masker, wil jij zachtmoedig kijken en ook lachen als ik daarom vraag Hoe ik mij voel laat ik niet blijken vraag daar maar niet naar vandaag Masker, wil jij mij wellicht helpen om mij aan de wereld te verkopen Dan kan ik tranen achter je stelpen mijn innerlijk verder dichtknopen Masker, laat mij naar ieder lachen voor hen dé bron van vreugde…

Met een masker door het leven Vele leiden zo hun leven Achter een masker begeven Met een glimlach door het leven Een groot toneelstuk aan het geven Voor de buitenwereld heel hard Maar van binnen heel zacht Een glimlach op het gezicht Maar van binnen veel tranen, depressie, geen licht Achter een masker begeven Voor de buitenwereld een gelukkig…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

Mijn tranen zie jij niet in het donker van de lange nacht mijn eenzaamheid voel jij niet door het masker van alle dag zeg maar niet meer 'ik heb je lief' als die woorden hun inhoud hebben verloren…

Onder de sluier van de nacht heb ik mijn maskers afgezet Lig ik kwetsbaar in mijn bed Confrontatie met mijn diepste wezen Onder de sluier van de nacht kan ik mijn tranen laten stromen Is mijn angst niet in te tomen Ben ik eindelijk wie ik ben.…

Onder de sluier van de nacht heb ik mijn maskers afgezet Lig ik kwetsbaar in mijn bed Confrontatie met mijn diepste wezen Onder de sluier van de nacht kan ik mijn tranen laten stromen Is mijn angst niet in te tomen Ben ik eindelijk wie ik ben.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

ze iedereen als enige laten zien Ze meed winkelramen alom op straat vreesde ze de confrontatie misschien Haar masker vond het fijn op school die voelde niets van de eenzaamheid Was ze niet van alle jongens ‘t idool daar ze knap was propvol vrolijkheid Nachtelijk traan maakte ‘t kussen nat dan schreide zij haar droefgeestig lied ’s Morgens…

Is er dan helemaal niemand Die snapt wat je bedoelt Niemand ziet jouw eenzaamheid De angst achter je gevoel Een clown met een traan in zijn oog De symboliek van jouw bestaan Dat masker van gemaakte vrolijkheid Kan dat nu niet weggaan?…

tranen ik ben immers een clown die toch alle dagen lacht dag voor dag zoek ik zo een arm om mij heen iets of iemand steeds die mijn huilen stopt die mijn angsten wist en mijn tranen droogt tot dan glimlach ik huilend achter het masker dat ik wachtend draag op die stralende dag dat jij het afzetten zal om wie en wat ik ben…

Tranen aan de binnenkant niemand die ze ziet, gezicht als een masker, zonder verdriet. Een lappenpop zonder hart, geslagen door woorden, voor eeuwig verstard.…

Vanuit m'n ooghoek voelde 'k hem gaan traag, en heel langzaam... Richting mijn wang, 'k kon 'm niet stoppen leek slow- motion. Langs m'n neus, richting m'n lip mijn tong likte de zoute druppel echter was 't met die ene nog niet gedaan 'n waterval kwam eraan. Wat begon bij m'n ooghoek stopte niet op tijd voor m'n zakdoek en zo slikte en…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Ik dacht dat ik onbreekbaar was, dat mijn masker alles tegenhield. Maar het is jij, die het dichts bij mij staat, die het juist vernielt. Ik kan alles buiten houden, pijn of verdriet zie je vaak niet. Maar als jij me pijn doet, herkent niemand me nog door de waterval van tranen, die dan giet.…

lijkt verloren, tussen mijn handen geglipt Ik huil, een droge traan Zodat niemand ziet, hoe ik ben aangedaan…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

Pas laat in bed gleed haar ’t masker af pas laat in bed liet zij haar tranen gaan De weg, waarop ze zich destijds begaf bleek de weg van de gemaskerde traan Pas als de maan zijn vage licht gloeide pas dàn blonk ineens haar waar gezicht In de duisternis was dat ’t traan vloeide in ‘t reine eenzaam buiten het voetlicht Pas als het straatrumoer…

Een druppel als een traan die zwaartekracht niet trotseert langzaam glijdt in de kille nacht zich bezeerd aan een strijd uiteindelijk leert verder gaan zichzelf bevrijdt…