het schoonst snaarwater op deez aard
stroomt altoos door de weesper trekvaart
wat men daar voelt
blijft diep onderkoeld
trillen in moppies zo men fijn met ze paart…
.
_________________________________
Een heilwens, amper
voor vier eeuwen
tijd van stille
schuit in trekvaart
Was als lucht
in bruiloftstaart
gezwollen taal
die me doet geeuwen
De Oost was ver -
dichtbij De Steeg
geen diligence
noch een fiets
Een kar, een postkoets -
verder niets
Het land van Rembrandt
was nog leeg…
de wind rond mijn vangsten
van de dag
over trekvaart en de wijdse tuinen van een ziel die ik ben
en daar is de harde wind
zij is geschoren
nog jong van hart
daar is de wind
een weinig drukverschil
in jouw zachte handen?
in het groeibeeld van onze cosmos
daar is de harde wind?…
Om kennis te hebben, beslist te onthouden
van dingen die bijna als lood gevoelsmatig
als dikke mist over een trekvaart eeuwig zijn
dan weer aan de rand van daar zee te staan
continenten van en voor duizenden jaren
echt in je ziel bewaard vredig willen schilderen
ik eigenlijk mijn ogen wil sluiten, gewoon
in de tegenovergestelde richting wil…
Daar in het dorp aan de Amstel
lopen we door de straten van mijn jeugd
snoepwinkel op de hoek,
schepen op de trekvaart,
kikkers in de sloot,
schaatsende kinderen op de vijver,
schaduwen van vroeger lopen met ons mee,
in de rustige straten,
nu - zonder winkels, touwtje springende kinderen,
zigeuners op het parkeerplein.…
Ginds op de trekvaart gleed ik nog zo mooi.
Toen keek ik onder mij: daar was de Dooi.
Ik schrok en haastte mij naar de andere kant,
Daar kluunde ik een tijdje door het zand.
Geef mij uw stempel, een stuk touw en ook een priem,
Voor de avond nog bereik ik Bartlehiem!…