Alle inzendingen over trompetteren

groene narcissen ineens trompetterend geel op de vensterbank…

De reizigers lachen me als modellen toe Ik ben zo'n winter beu en zo erg moe Er zijn boden,narcissen trompetteren het rond: lente...nadert.…

Lawaai in onze straten ' k Genoot juist van de stille zomeravond 't Lijkt op vuilnisbakken legen, of kapot hameren van een kunstwerk dichtbij Maar nee, 'k hoor ook trompetteren, wat slagwerk Dit heet muziek! Heerlijk, gauw voorbij!…

Geplaveide bladzijde Had chique i.d.. Hasjtikidee, daar identificeerde ik mij mee. Biscuit met thee. Hatsjie, hatsjoe, gatsie onfatsoen. Zonder zakdoek? Je collage mappen zijn zo direct niet meer open te klappen, ze met je neus bellen enkel versleutelen tot een snottig plakboek. Ze konden gebonden in vuilnisbakken, of als schenkel vervangen…

Een ganzenveer kan op papier vervloeken en zelfs verketteren kan ook met veel bravoure, onbegrijpelijk trompetteren. Ze kan ook met mededogen de eenzame leegten genezen, in een heilzaam woord wat we in het leven moeten herlezen.…

verdwaald in vergezichten ontwaakt zachte illusiemuziek weelderig groeien fata morgana’s onder de zon van duizend en één nacht nog beieren kerkklokken hun klanken ten hemel trompetteren minaretten fel verdwaald in de hel van alle geloven zoek ik vrede maar is die er in mezelf nog wel…

op weg naar de kust raak ik het spoor bijster de tijd snelt een gestrand mens graag met rasse schreden voorbij de kraanvogels boven volgen vastberaden de reis naar het zuiden luid trompetterend doorklieven de hemelbestormers een blauwgrijze lucht mijn gedachten strijken neer in een armzalig verzanden kom ik in beweging…

't Trompetteren is geluwd. Nu spelen zijn vingers met sap. Zonlicht, wind en water boetseren hem doelgericht: met wat tijd en geduld staat daar een Megazuil... Trots gaan de wortels akkoord: 'Dit is het specifiek door ons gegenereerd uitbundig iepenlicht!' Glorieus opgericht. Voor een bijzonder Iemand.…

Het lijdt geen twijfel dat ik aan mijn slaande trom en al te schel trompetteren tenslotte stil zal ondergaan Tot dan nog zal het zijn dat ik gebruik maak van de letteren.…

Noem hem maar een olifant die opeens amok maakt wil rennen over de vlakte baden in een modderpoel proeven van het vrije gras trompetteren zo luid hij kan vurig paren in de kudde treuren bij de knekelgraven van zijn vergane vaderen terwijl hij nog opgesloten zit in een kast waar hij niet zijn wil o ja en beschouw jezelf en alle anderen…

Waar paarse zeeën gedijen Vlinders met ogen vrijen Geuren de neus larderen In zomerse atmosferen Waar leeuweriken kwetteren In het vroege voorjaar, Kraanvogels, trompetteren Het korhoen vroeger baltste De heide is er zo vertrouwd Heideschoon De beleving voelt als in een droom Als de schaapsherder zijn hond dirigeert En de schaapskudde…

subiet weer afgeslingerd door een klimlustige roos met zwarte band maagden klimmen dartel in palmen juffertjes verschuilen zich in ’t groen lonken naar het ontluikende seizoen terwijl ze meewuiven met de halmen maar als het botert tussen alle bloemen smeert de klaver zoetgevooisde honing hoor je bijen voorjaarsdeuntjes zoemen dan trompetteren…

potpourri van eindeloze zinnen die het leven laten in een koud verhaal en niets, noch woorden die beginnen zodat we een nieuw jargon ontginnen tot het ultieme Bargoens met onze praal ons eigen idioom, de allerheiligste graal die in stilte aan kostbaarheid zal winnen nu het alfabet in ons verdrinkt en fluistert zwijgen violen, verstommen trompetters…

puntig de pointe hand in hand met provocerend proza een wonderlijke optocht ontrolt zich aan mijn ogen opgetogen, terneergeslagen eeuwige trouw, op de hak genomen liefdesmijmering, vers in geheugen lettergepenseeld vergezicht een bontje met een kort lontje verwondering, verbazing, woede liefkozing en oorwassing doodsklok en schalmei trompetteren…

Hij valt te paard met woedend strijdgekletter open poorten binnen en de vijand aan slaat zijn slag veegt ieder van de baan zijn trouwe dienaar volgt hem met trompetter ten aanval trekt hij moedig onverschrokken geharnast en gezeten op een vurig ros vijanden die niet vluchten zijn de klos heeft geen tijd te eten of jagen achter rokken de…

De tijd is een gebed zonder eind, met rondhuppelende ivoren olifantjes door mijn kamer, trompetterend van vreugde. De tijd liet ze los. Melktandjes van mijn kind slingeren door de ruimte. Het kind groeit, zijn benen en armen zijn langgerekter, de tijd hecht zich aan zijn nagels.…

hout, steen of glas alles vertelt zo een eigen verhaal en niet zoals overdag, te pas en te onpas maar enkel als ik mijn blik richt op een voor een en zo andermaal de hond rekt zich op en blaast zijn gelopen dag er uit wijl hij merendeels al slapende is tenzij hij, op gezette tijd, verlangt naar eten als daag'lijks buit de klok met trompetters…

schofferend gezien is ongeschreven wet geworden terwijl het geven van een zoen ons tot judaskus worden kan omdat elk contact met elkaar zo niet de dood brengen kan dan toch ons ziek maken mag zo giert ons een gure wind door het leven van alle dag waarop wij genieten moesten van het kleurrijk samenspel dat sneeuwklokjes en viooltjes naast trompetterende…

het was allemaal voorbedacht de fanfare speelde de dichter schreeuwde de trompetters en de trommelaars vielen perfect in de dressuur allemaal tegelijk muisstil je kon voor een moment messcherp zijn verheven liefdeslied horen dat kwam er dan even boven uit hij stond zo te zweten dat je dacht man hou toch op je voelde hem door je huid je…

schmiert de stromboli Het kwinkeleert en stooft bij de rivier De vlerken van de vampier gloeien schener Geschokt ramt stradivarius de kas Het schip paart ingetogen dubbelgangers Aan gecastreerde krolse Franse zangers En zuigt z'n boest na stopsporing vol gas Een sotsji knalt in glorievol ornaat Het tombolagebeuren van opzij Zamboni's trompetteren…