Alle inzendingen over troost

Heer geef ons de troost van Uw nabijheid Als wij het moeilijk hebben in ons leven Wanneer we de moed hebben opgegeven En om veel leed en pijn hebben geschreid. Heer geef ons het volste vertrouwen in U Dat we mogen weten dat U ons wilt dragen En wij bij U mogen komen met onze vragen Dat U altijd naar ons wilt luisteren, ook nu.…

In alles te willen sterven om weer op te staan als vluchtige gedachte altijd op de achtergrond, zucht uit de surrealistische werkelijkheid ontvlood, het van je af te willen schrijven, wat klinkt alsof het nooit geschreven was, gevat in een woord wat me binnenschoot, troost blijft altijd zwerven in de echo’s van de wind uit het…

muiterij geslaagd matrozen grepen macht verloren kader en zijn kracht een nieuwe richting vraagt ook leiding behoeft sturing en gezag studerend op de hei flap-overs vol grafieken power-points verdrinken statistieken testen sessies rollenspelen de bar als troost voor droge kelen recensies worden kiel gehaald steevast met subsidiegeld…

Huilen betekend letterlijk help mij, steun mij ik ben machteloos, voel me hulpeloos is communicatie middel erbij Huilen is een typisch menselijk verschijnsel door verdriet, pijn, onmacht bij grote vreugde, ontroering en emoties geruisloos, met weinig of veel kracht Huilen is een efficiënte roep om bijstand, steun en troost teken van hulpeloosheid…

Hij moest huis en haard en familie verlaten Nu loopt hier verdoold als een ontheemde Nergens wacht een rust plek of een warme haard Hier is hij slechts een paria niets dan een vreemde Slechts herinnering aan ‘t verre heeft hij bewaard En vanuit de open kerkdeur klinken orgeltonen Halleluja zingt het engelenkoor en vrede op aard Om ons te troosten…

Onze geprezen ziel sterk of zwak, tot aan de gemeenschappelijk Achilles hiel gebruik van riten en symbolen creatie van de geest, troost of vloek, is mij om het even, een deelbare kwetsbaarheid tussen uiterste polen in voor- en tegenspoed draaikolk van de realiteit misschien de verlossing die ik zoek spiegel van vergankelijkheid…

de tranen op hun gezicht getuigen geluk en hoede opdat mika opgroeien zal tot een leuke jongeman die zijn plan trekken kan gedroomd en vervullend geboren zoals verwacht altijd mag hij er zijn met zijn nukken en buien als hij lacht of even niet wilskrachtig zal hij zijn als zijn oudere broertjes soms hem zullen pesten naast hem troosten…

Geen handjes tastend uit te steken, geen glimlach doet de harten troosten en waar de lichtste adem breekt, rouw-baar rouwen in een ademnood, groot verlangen naar de oerzee van de moederschoot.…

plotseling draait de wind zo grillig als het herfstgetij wisselen de lijnen voor alles is een tijd; een tijd om verantwoording af leggen een tijd om lief te hebben; een tijd om te troosten en een tijd om getroost te worden in Gods werken levend waar alles met liefde en hoop begint vinkt bloeit danst en musiceert het boven de nijdige…

Dan resten nog enkel woorden van pijn en troost. Maar die worden niet meer gemaakt..…

vanavond is het weer zo ver een week naar uitgekeken tachtig singles van her en der in Borculo neer gestreken gezellige uitgaansavond samen koffie drinken en praten blonde vrouw keek naar mij maar had niets in de gaten feestjes van dating oost voor mannen en vrouwen zijn elke week een troost om contacten op te bouwen zit al twee…

kleuren zo vlammend mooi die kleuren wil ik bewaren om ernaar te kijken als ik triest ben van de schemering het geheimzinnige moment tussen licht en donker als de dag langzaam afscheid neemt het moment dat de avond popelt om te beginnen ik hou van al het moois dat er op deze wereld bestaat zo mooi dat het mijn pijn verzacht me troost…

De nacht is mijn vriend, mijn trouwe bondgenoot, In haar armen vind ik troost, hoe bitter de nood. Sterren als gidsen in mijn donkere reis, Fluisteren geheimen, maken me wijs. Mijn ziel danst op het ritme van de pijn, Verloren liefdes, het moest zo zijn.…

hou van mij vroeg ik haar hou van mij zoals je nog nooit gehouden hebt leg je handen als een schelp om mijn hart warm het streel het troost het zodat het door jouw liefde blijft kloppen lucht blijft geven adem blijft geven mij leven blijft geven dan kan ik je ook weer terughouden van hou van mij vroeg ik haar hou van mij alsof ik je…

Dat is je sterke kant, jij troost mij ook. In je gedichten lees ik groot vertrouwen, dat doet iets met me, geeft me zoveel moed. Zoals God jou bijlichtte ervaar 'k Hem ook bij mij en David, dat bracht jij me bij!…

mij ziet De plek waar ik jou liet gaan Deze plek....waar ik nog vaker zal staan De plek waar stilte beangstigend is De stilte van gemis Langzaam zak ik op de grond Ingezakt waar ik net nog stond Met mijn handen over jouw graf Haal ik alle bladeren eraf Ik leg de witte roos onder je naam Ga voorzichtig staan Je moeder vangt me op Troost…

"Enfin," Zegt hij, "ik heb veel chagrijn; "Want mijn papa is een compleet zwijn: "En hoe kunnen dan zijn kinderen anders zijn": - Zijn troost is, dat hij nooit geen verdriet Van zijn eigen kinderen beleeft of ziet; Want gelukkig heeft hij die niet.…

Laat dat je troost zijn als ik ga.…

verschijnt een blos de ribes gooit de trossen los zo zacht als poesjes die ik streel zijn katjes zilverzacht fluweel een merel kwettert liefdevol de prunus barst z’n kopjes bol ik zucht als ik mij nederzet het longkruid ademt violet ik ruik gevleid naast achterdeur viooltjes liefelijke geur en als ik denk dat niemand ziet dan troost…

Ik zou je wel willen omhelzen, maar vaak zijn mijn armen te klein, te kort om je warmte te geven en troost voor je hevige pijn. Ik zou je zo graag willen helpen. Vertel me in hemelsnaam hoé en wáár je ’t geluk hoopt te vinden, dan gaan we er samen naar toe.…

Zoek bij God uw troost! De Hemelvader heeft geen kroost Dan dat Hem nooit verlaat, en nimmer wordt verlaten.…

'Zo was 't de moeder van uw kroost, Die u, gelukkige, voor 't offer veler smarte, Deed smaken, onvermengd, het reinst geluk van 't harte, Des levens liefelijksten troost?' Neen!…

In der venstren schijnen, in der diepe deuren graf Kijk ik levens velerhand gering gebeuren af: 't Leek mij troost of ik van schoonheid medelijden won, Vond ik één geluk dat ik oprecht benijden kon.…

Waarna een kramp zich onderhuids vertakt Naakt en zoemend troost je me Als was ik Door een verdwaalde kogel geraakt Door een dronken rebel gelost…

Zalig zij, die u ontberen, En hunkren naar de troost van uw gelaat, Zo ze in hun nood zich niet tot de aarde keren, En vragen 't aardse brood, dat niet verzaadt, Wier ziel zich aan de dis van uw begeren De honger stilt, de hete dorst verslaat.…

Ik licht op in de nacht zacht als een kaars die kalm en zoet druipt in hete tranen, vanen van troost in haar walm. Blauw is het vaan dat me groet moed geeft in de strijd; zuiver wil ik betonen de dank, flank van liefde tot strijd bereid.…

verhinderen dat we elk een andere weg in slaan laat me los, laat me gaan ik wil wel vrienden zijn maar jij kan dat niet bevatten alles zwart wit geen grijs weer breng jij mij van de wijs ditmaal omdat ik niet de rust krijg ik blijf smeken; zwijg,......zwijg zonder mij kan je prima leven maar proberen doe je niet om het even welk verdriet zoek je troost…

verdrinken In een bruisende bron van levenslust Niets of niemand kon vermoeden Dat haar ogen ooit zouden zwijgen Of het boek in haar kon sluiten Zonder passend slot te krijgen Tot die allesbeslissende seconde Die ene vervloekte eeuwigdurende tel Die het vuur in haar ogen doofde Zomaar, van de hemel in de hel Niets of niemand kon haar troosten…

graven met kromme ruggen kanalen steken turf van dageraad tot schemer hun loon halen in 't café duurt al gauw een halve liter jenever Jongens met kort geknipte haren meisjes met een ernstig gezicht op grafstenen lees ik hun namen Ik leef me in, voel hun dromen ken hun toekomst van armoe en plicht het zijn sprookjes waarin ze geloven Ze troosten…

als je erg pijn hebt en niemand er is om je te troosten je voelt je eenzaam... wanneer je zo gelukkig bent en niemand er is die mee wil leven je voelt je eenzaam... op een moment dat je denkt dat alles verkeerd loopt je voelt je eenzaam.... als je verdriet hebt dat niemand begrijpt je voelt je eenzaam...…