Alle inzendingen over troostloos

er is een ontmoeten van eenzaamheid in ogen die vragen als een flets troostloos winterblad bewegen zich jouw dagen een nevelmist tempert het ontwakende zonlicht tot druilerige banen draden weeïg hangend als een heimweegordijn van verborgen tranen…

Gekke puinhoop waanzinnig nabij als een plotseling moederloos kind ren je zoek je naar bekend geborgen bent radeloos troostloos verdwaald bijna krachtloos mist de moedertroost het vertrouwde warm gevoel tussen troostloze hartpijnlijke puinhopen zoeken wij en vinden elkaar.…

O Konakry, zo stil en heet, Wij hadden niets elkaar te geven, Wie dof is en geen uitkomst weet, Die moet maar troostloos verder leven, Niet Konakry?…

lieve mensen toe graag een handtekening voor het bevrijden van Baloe zeer troostloos leven in Roemenië totaal niet berenfijn lees even de toelichting erg hè jullie allen zitten vast met mij op één lijn veel dank alvast aangaande de aandacht gegeven deze beer heeft zeker recht op een beter leven…

En 'k had haar plotseling oneindig lief toen zij zich langzaam, met gracieuze dikte, afkeerde van haar bier en haar tarief en trots en troostloos in haar zakdoek snikte. --------------------------------------------------------- Uit: 'Gedichten 1940-1965', 1969…

lijken, die de landen mesten, Tienduizenden die ziek en kreupel zijn, Veelhonderdduizend die in nood en pijn Hun dakloos dorp of platgebrande vesten Verlaten, 't zij beladen met de resten Van vroegre welvaart, of - nooddruftige trein - Met enkel 't lijf, rillend van 't koortsvenijn Waar vuil en honger de aadren mee verpesten, - Miljoenen troostloos…

De dag hij ging, hij schoof met uren, licht brandbaar en onbruikbaar, nam dubbel troostloos afgestudeerd, in de vroege morgen glinsterend en sterk verbleekt in glans, leeggezogen, angstig en onaantastbaar, langzaam weer vaste vormen aan om de warmte te laten stromen, als kleingeld voor de parkeermeter ondankbaar en verbitterd betalen…

Grauwer dan bij 't woeste weêr, Troostloos hangt de hemel neêr, Grimmig zonder stormen; Aarde! ééns blijde en grootsch, Hoe ontdaan en doodsch Huiv'ren thans uw vormen... Wees gerust. In vlokkendans Lichtend uit al valer trans, Koomt om de arme leden Blankheids warlend waas, Blankheids sluiergaas, Blankheids kleed gegleden.…

Een koud gevoel in de winter de ijzige zee vriest dicht troostloos smelt niet waar het ijskoud water bedreigt de toekomst van de noordpool. Blik op het noorden volledig uit het evenwicht.…

En 'k sta alleen in nacht, Huivrend, troostloos en dof, In stille kille hof, Waar men mijn jongske bracht…

En toen stond ik, als die bloempjes, Troostloos op het veld te treuren.…

Zíet ge mij niet, om u zo troostloos-droef te wanen? DE ZOON Mijn moeder, 'k zie u vréemd in 't licht van mijne tranen... DE MOEDER Bemínt ge mij dan niet, mijn kind?.. Zie hoe ge leeft in iedre trage traan die in mijne ogen beeft. Ziet ge niet heel uw leve' in mijn grijze ogen leven?…