Alle inzendingen over tsjilpen

ik hoor je vogelkijn ik zie je niet want je bent zo klein trouw aan vrouw aaneen gevleugeld voed jij je kinders nauwelijks gewicht in de schaal maar je piept er wel op los…

ik wou dat ik vogeltjes was dan kon ik samen tsjilpen op de draad van de trein waar de meisjes zijn…

tsjilpen wat hier en daar alles door elkaar... 't zijn mijn zussen die mussen ze krijgen alles voor elkaar ten minste voor 't afgelopen jaar…

Wanneer iets neerdrukt zijn er klanken van vogels Donkere gedachten de nachtegaal de dag in haal Wanneer iets blij maakt zonlicht in het aangezicht de nacht haal huismussen tsjilpen…

Hoor de stilte mussen tsjilpen een duif roekoet en een merel zingt zijn hoogste lied Hoor de stilte twee boze katers mauwen en blazen en in de verte blaft een hond Hoor de stilte het is hier oorverdovend stil…

´k Wandel in het bos met overal pijnbomen, ´k Luister naar het tsjilpen van mussen En andere vogels, dieren en gedierten, Vind daarna een plek om te slapen, Wakker maakt mij het geluid van vallende boomvruchten Die zachtjes de stilte in het bos verstoren…

ze heeft het bereikt die verdomde oude dag ze bindt veters vast en de strijd aan loopt achter haar rollator als in haar beste dagen achter haar kroost in de wandelwagen kinderen tsjilpen op het plein ze vraagt zich af waar ze morgen zal zijn misschien nog een rondje?…

Een lekker warme tijd breekt weer aan De bittere kou is eindelijk uit de lucht De lange strenge winter is op de vlucht Die heeft wel goed zijn best gedaan De vogeltjes in de tuin tsjilpen maar door Zij verheugen zich ook in deze tijd En zingen hun lied uit dankbaarheid Zo met elkaar is het een geweldig koor.…

Vogels tsjilpen in het groen en wij zijn in de zevende hemel.…

(Trio AYARKHAAN uit Jakoetië (Siberië)) de KHOMUS In de verte hoor ik de tijd Dichtbij tsjilpen hoorbaar vogels Van heel veraf komt aangezet op 't ritme van de mooiste klank Van heel veraf komt aangezet het geluid van de KHOMUS dat het geritsel van berkenblad met slechts twee tonen de wind snoert Siberië, zomer 2001…

Heel alleen diepe eenzaamheid intense stilte gevuld met lieflijke geluiden tsjilpen, zoemen, kwetteren geestverruimend lichaam vergetend uitzweven over het veld ontmoetingen uitgekristalliseerd door eeuwen geduldig wachten in het licht dat stralen van energie uitdraagt om bewust, het onderbewuste te verheffen tot een krachtveld…

Dicht zich een vogel met alweer een wens: het klaaglijk tsjilpen: “Was ik maar een mens, de boom waarin ik zoveel nesten vlecht is door die zak als kachelhout geslecht”. Zo denkt de vogel die de dichter is en zich op zíjn beurt warmt aan dat gemis. Waaruit hij weeral een nieuw lied kan slepen: onkansen worden lieflijk aangegrepen.…

ik zit met het heerlijk warme weer buiten te genieten en de gezellige mussen tsjilpen zo genoeglijk ondertussen ik ontvang de grijs omrande enveloppe ik moet de inhoud lezen ik kan me nu niet verstoppen en de nachtegalen vertellen elkaar zo ondertussen de meest wonderlijke verhalen en ik lees …… heden is ons na een kortstondige…

Ineens vroeg ik me af komt LENTE van LENTEMENT langzaam, LENTE de natuur opent zich alles krijgt kleur en geur dieren ontwaken, rekken zich uit de warmte lokt al enigszins het tsjilpen, zoemen en kwetteren vult gelukkig weer de lucht enthousiasme alom, herleving de zomer tegemoet, heerlijk positief eigenlijk gaat alles toch te vlug…

laatst wandelde ik in twee dagen van A naar B. ik sliep in het bos en kon alleen maar luisteren en staren naar de sterren. er knabbelde iets, er rende iets voorbij. iets zoemde, iets tsjilpte, verder niets.…

Alarm! De neonicotinoïden bedreigen tor en teek; wie keert het tij? De dar is daas, de wesp is niet meer bij De hommels mummelen in pesticiden O Heer, geef ons die troetelbeestjes terug Behalve dan die irritante mug!…

de eerste streken dan een scheut oranje, de stof vat vlam, vuur en gloed alom buiten zinnen nu smijt de Schilder met rode tonen laat linnen bloeden, blozen maar dan bekruipt hem spijt open wonden stelpt hij met een mauve pastelverband steeds dikker, doffer, grauwer totdat hij plots met rappe hand het licht slechts punten laat vogels tsjilpen…

De vogeltjes in de tuin tsjilpen maar door Zij verheugen zich ook in deze tijd En zingen hun lied uit dankbaarheid Zo met elkaar is het een geweldig koor. Voorjaar, een bijzonder mooi jaargetij Alles in de natuur gaat nu snel ontwaken Zie de lammetjes in de wei zich vermaken Iedereen wordt hier vrolijk van en blij.…

2001 gedachtenis van san juan de la cruz 1 zonneleen 14 passer solitarius (een kleine eenzame vogel) hij zoekt mij om den brode en nu pas zie ik die grijze kap de vleugjes wit en hoe de veren mahonie glanzen na onze sobere communie hipt hij het schrijftafeltje af en vliegt naar de hoge boog van walvisbeen daar zit dan in code te tsjilpen…

De vogels tsjilpen vriendelijk. Ik ben blij. Het begin van mijn tocht. Het gaat heel goed. De wind juicht me toe. Ik ben trots. Ik ga verder met mijn tocht. Bijna val ik. De diepte staart me aan. Ik ben bang. Zo gaat mijn tocht. Gewoon doorgaan. De eindstreep houd me bezig. Ik ben moedig. Mijn tocht gaat door.…

Ze fluit een eigen lied, niet meer de versjes van ‘t verleden Echt trots tsjilpen wil nog niet; ‘t gezang zoals zij vroeger deden… Ze denkt dapper aan de deuntjes maar een enkele aanhef laat haar breken, Wie zal haar in haar poging steunen; zo lang eenzaam opzij gekeken… Achterlaten ís het leven, sla stoutmoedig je vleugeltjes uit Je kunt…