Alle inzendingen over tussen droom en daad

tussen droom en daad... (W.Elsschot) er wordt heel wat geschreven in en dichtersleven... doch met zestig dacht ik stellig 't mooiste moet nog komen maar zoals ik ooit eens schreef; 'de dichter is een dromer'…

Verslagen ontwaak ik, zwetend tussen droom en daad. En een illusie armer.…

KAARSLICHT Waar jij nu bent tussen droom en daad het is donker buiten Ik werp een lijntje uit een spinnendraadje op de wind het is nat en koud Er brandt een kaarsje een warm licht verspreidt ik voel hoe het jou bereikt…

wel jaren, Want tussen droom en daad Staan zoals altijd nog Veel praktische bezwaren…

Hoe vaak stonden er tussen droom en daad Niet praktische bezwaren - zie de mens Doorbreekt hij in zijn leven ooit de grens Waarmee hij als taboe zichzelf verslaat? Wilbur en Orville vlogen met hun kite Eerst heel gewaagd, maar achteraf best (w)right…

Op een bed van veren schilderen gewonde engelen tussen droom en daad het verre licht.…

In wezen al afgesneden zijn zwevend tussen droom en daad Het heft in eigen hand nu ze hierin was beland en wie erom vroeg kreeg te horen "genoeg is genoeg"…

, die ‘k in dromen zocht Een glimlach op ‘t gelaat Domweg gelukkig Tussen droom en daad…

Gepiloteerd tussen clangevoel en pubersentiment slaap tegen slaap, romp aan romp, langs de schrikdraad van de bandoneon gegidst door de torsie van het torso. Muziek als dynamisch onderduikadres voor de tweeledige egocultus van man en vrouw, om na de balsem van cabeceo en abrazzo halt te houden tussen droom en daad.…

Net als het volk, dat zich verscheurd voelt tussen droom en daad, elkaar dag in dag uit met meningen om de oren slaat…

droom en daad een hemelsbrede kloof gaapt die je zonder meer overbruggen wil als sentiment doordrongen van ongedwongen schoonheid je beweegt tot woordweverij dan voel je poëzie…

en daad Aarzelend tussen wit en zwart en grijs Dansen we op een lange, rode draad De gnosis gaat het winnen van religie Wijsheid gaat winnen van de dommekracht Dit alles heb ik voelende bedacht Na afloop van een originele lezing Gehouden door de heer P.…

het lawaai van de autoscooter mengt met de metalige stem van een bokstent het zwaargewicht hangt loom om vuisten gewikkeld in bandages de boksmantel louche omgeslagen wagens van de achtbaan duiken in de lichte adem van elektrische sterren en als ze weer opgaan zweeft muziek tussen droom en daad hoog overstemd door getjingel van een…

droom en daad" Er wel eens iets in de weg staat Zoals "wetten en praktische bezwaren" Maar daar kun je je beter niet blind op staren Tenslotte is ieder mens wel eens onberekenbaar En maakt dan tegen reizen geen bezwaar…

' 't Is in het holst der nacht, de nieuwe maan Schijnt niet, maar in z'n hoofd blijken de dijken Poreus, de baren weten niet van wijken Voor de nomade geen ontkomen aan Is 't een illusie tussen droom en daad? Je leest in het vervolg hoe 't verder gaat... ...to be continued...…

droom en daad dichten in het voorbijgaan over dwaze dingen…

Naar verten wil ik, Eindeloze verten Die daaglijks baden In de vrijheid die ik Hier zo deerlijk mis, Opgesloten als ik ben In de kerker van Mijn ziel waarin De tralies zijn gesmeed Van nooit verwerkt verdriet - Als ik dat maar los Kon laten, het hekwerk Zijn structuur ontnemen, Ik zou verder gaan, Langs onbekende grenzen…

Maar tussen droom en daad Staan wetten in de weg en praktische bezwaren Dus zoals het meestal gaat Treedt hij in overleg En komt weer tot bedaren.…

Draag me zacht: door al mijn leden Klopt het baemren van uw voet: Draagt me zacht: bij iedre schrede Drupt mijn klare, levend bloed. Draag me zacht: door de ijle landen Waait de nijd'ge wind zo koel; Of zijn 't al uw kille handen, Dood, die 'k om mijn slapen voel. Draag me zacht, gelijk een blanke Lampenvlam in woel'ge lucht,…

de ochtend ontwaakt en ik, liefste, open in gedachten alle ramen zonder vertoon of aanstellerij bied je me een leeg universum aan in de proloog van het prille leven vloeien vuur- en watergeesten binnen de dag verschuift met de zon naar het hoogtepunt tot de bel gaat een wrede god maakt voor de gesloten deur zijn…

ruimte af bestuurt iemand de koets die de ziel vervoert legt bloemen neer wie is morgen dood misschien moet je dromen…

Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren, en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat. Zo gingen jaren heen.…

Een land zo golvend groen voorbij alle leed en zorgen Wat je ervoor moet doen is opstaan in die nieuwe morgen Last van wetten? Praktische bezwaren? Niet alleen zul je zijn Geliefden gingen voor Troost voor alle pijn Blij gelach in ‘t grote koor Wat kan je beletten? Welke mitsen, maren? Dat de keuze er echt is geeft rust, maakt vrij…

op het blinde linnen werd de lucht donker van zwart glanzende vogels hun luidruchtig ruziënd gekwetter stopte abrupt toen de wind veranderde in een zandstorm die het stof de lucht in slingerde de volgende dag zou hij het doek spannen en het onbenoembare verbeelden…

een geweven droom ontwaakt in een reuzeninsect van linnen bamboe en aluminium zal hij de aarde ontstijgen? moed en wanhoop vechten om voorrang enkele honderden meters later laat hij de aarde los…

rust liefkoos van luie lentedagen en iedere gedachte die ik in mijn strandtas wil dragen langs voorbij zeilende woorden en kuierende lippen vangen schelpen het maanlicht die als mijn schaduw, zo traag dansen en draaien ik lees vogels en bloemen in duinzand en wolken pluk zachtjes gefluister en zeewier uit je haren laat een droom…

zijn geweven droom ontwaakt in een reuzeninsect van linnen bamboe en aluminium zal hij de aarde ontstijgen moed en wanhoop vechten om voorrang enkele honderden meters op zeven meter hoogte komt hij los van de grond de maximumvolume bereikt…

van grootse daden droom ik dan zou ik mensen redden of als piraat met ooglap een zilvervloot gaan kapen mijn daden blijven klein rondom in eigen dorp wist je het nog niet ik ben een held op sokken…

ik ben een manke vogel die alleen in dromen vliegt met armen van verbeelding gebundelde kracht in borst weer wakker stort ik neer in het matras geklitte veren doelloos gefladder lucht protest de dag verstrikt in prikkeldraad…

In de droom van de daden, de wilde stroom van het echte, waren de dagen nog vol zon en velden. Die verkilden onder de wet van strakke wil, jagend naar de hoogste winst, het nu verdagend tot ooit, een hier of daar of dan maar nooit. ’t Verleden dat zichzelf nu droomt was ooit daad die het vlak van nood en wet doorbrak.…