Alle inzendingen over tweeslachtigheid

droom zonder morgen als een paard dat dartel spartelt in de eerste weide het oog dat wentelt in de doornen van de nacht ziet alles; de wilde lianen van mijn haat hebben haar in de hals geprikt, droom zonder morgen als een wind die gaat liggen in het struikgewas; de harde schors van haar kanker sidderde als een parel in mijn hand. zo…

De dichter verwekt de tekst in stilte, verwerkt de kilte in z’n dicht, verbindt zich met het vrouwelijke, verdekt in alle muzen, hij zingt het voort, belooft haar trouw, verkent de verrukking van haar schoot en lendenen, verdubbelt de hartslag, de uitputting nabij, door kansen die ze hem bood, zonder berouw en altijd vrij. Vervloekt onomwonden…

De dichter verwekt tekst in stilte, verwerkt de kilte in z’n dicht, verbindt zich met het vrouwelijke, verdekt in alle muzen, hij zingt het voort, belooft haar trouw, verkent verrukking van haar schoot en lichaam, verdubbelt de hartslag, de uitputting nabij, door kansen die ze hem bood, zonder berouw en ogenschijnlijk vrij. Vervloekt onomwonden…

Dat is toch prachtig, de kiezen wie ik ben: tweeslachtig!"…

In door schaduw verduisterde gedachten volg je ondergronds op afstand jezelf wegglijdend in zo’n fenomeen van tweeslachtigheid: meegaan of vechten voor allebei te moe doe je niets laat de keuze maken…

Haar laatst geschreven zinnen geven verloren taal de vrije pen waar snijdt poëzie nog hout als fanatiek geslepen messen tweeslachtig en ruggelings zin voor altijd laten verdwijnen…

Met goud in de mond En ferme, krachtige slagen Zwemt tweeslachtig brons Vrij in de koude morgenstond Poogt een vliegtuig in te halen Wedijverend in 't luchtruim Van weleer de zoete Zuiderzee Zwevend op zilv'ren zonnestralen…

Wat social lijkt, wordt morsig metterdaad: De Tweets op Twitter blijken zeer tweeslachtig En Facebook toont nu -even twijfelachtig- Opnieuw dat norse, andere gelaat Zo kan 't op social media verkeren Totdat de boel vanzelf gaat exploderen…

En zie de vijand van het licht die vertoeft in duisternis, wat kwaakt gij daar met kromme snavel tweeslachtige vogel, zonne der gerechtigheid: zijt gij opnieuw geboren om de machtige der aarde te bekoren? de wind van uw vleugels doen slapende bromvliegen ontwaken, de wesp opgeschrikt zijn gift injecteert in zacht vlees…

Tussen muren van stilte en enkelhuizig bewoond, heeft zich tot dusverre tweeslachtigheid getoond. Het is lotgenoten gegeven aan de grillen te wennen zonder in velden of wegen een medeziel te bekennen. Aan de rand van verlangen daagt een sluimerwens, aan het zicht onttrokken door de inpandige mens.…

Ik heb mezelf uit mijn slaap ontwaakt Weet niet wat het was, waken of dromen Zelfs niet hoe lang ik heb genachtbraakt Momenten, doorregen met sluiers van demonen Het niemandsland zwijgt in de langzame nacht In die stilte zwerft het brein tweeslachtig Zo kort voor het wisselen van de wacht Dan de rede, dan de radeloosheid indachtig Ik heb…

ik behoor toe aan dit land het heeft mij gemaakt ik heb geen ander land dan dit land mateloos is mijn liefde voor het land gecompliceerd gehard en onomwonden ik geloof niet in wonderen maar de vreedzame bevrijding van mijn land was een wonder - onverhoeds en lichthoofdig blijft het me bij die weergaloosheid blijft me bij ik weet…

Wat Jan Krediet Nederland toewenst voor 2016 is officiele tweetaligheid het Nederlands(Fries), het Engels geen tweeslachtigheid maar eensgezindheid geen bedreigingen maar kansen met de nieuwkomers de nieuwe Nederlanders meer matching van minima met maxima (ook met de Koning(in)) meer micro en macro-kredieten gewoon meer…

schraapt het later zwavelsteen met een bek vol spitse tanden bespuugt het dier ooit echt een eigen vurig nest verhittend met zijn vlammen of briest daar juist wat koelte in omwille van zijn overwicht en minder concurrenten maar zelfs al wordt dat allemaal natuurlijk toch nooit waar dan nog gezien de eerste zin wordt van dit tweeslachtige…

Tweeslachtigheid in onvast evenwicht. Je moest zo nodig, je werd het, goden dank! Je wenst je even veilig thuis bij moeder op de bank, als je alleen maar denkt aan het venijn van spottend licht. Maar altijd wint toch weer die droom, eens verwekt als puber tussen wat coulissen, een kind nog springend tussen hoop en schroom.…

Erbarm u mijner, treurboom die ik ben, Gedoemd te bloeien onder de stadsrook, In 't tweeslachtig plantsoen, geen stad, geen land, Dalend als sneeuw en stijgend als de bruid Boven mijn vaders dode handen uit In deze aarzellichte tussenstand.…

Mijn woord broos en tweeslachtig. Uw woord Waarheid, blijft gestand. Geeft hoop aan wie verlangen, Geeft richting aan mijn bestaan. Begin van mijn begin, bemin mij. Heb mij lief, heb mij lief!…

Erbarm u mijner, treurboom die ik ben, Gedoemd te bloeien onder de stadsrook, In 't tweeslachtig plantsoen, geen stad, geen land, Dalend als sneeuw en stijgend als de bruid Boven mijn vaders dode handen uit In deze aarzellichte tussenstand. -------------------------------- Gestelsche liederen (1949)…

Erbarm u mijner, treurboom die ik ben, Gedoemd te bloeien onder de stadsrook, In 't tweeslachtig plantsoen, geen stad, geen land, Dalend als sneeuw en stijgend als de bruid Boven mijn vaders dode handen uit In deze aarzellichte tussenstand. -------------------------------- Gestelsche liederen (1949)…

eenvoud van het hart, een verlosser en boodschapper tegelijk, te zaaien om te oogsten, een verlossende maaier in een wervelende show van purper stralen, in een oceaan van hoop, ogen vlammend gericht op aards verdriet, deinende ritmen door de hemelse ruimten, vormt het zilt in de kleur van stuwend bloed in het gelijke broedsel van tweeslachtigheid…

Geboren optimist blij van karakter Ben ik al jaren zwaar en depressief blies ik mijn sterren naar de hemel nu is elk puntje licht mij stervenslief tweeslachtig worstelt mijn karakter met zwart en wit in schel contrast het zwart liegt dat het vreselijk barst en wit vult de scheuren dik met blaster toch is het zwart niet te oversneeuwen blijft…