Een tyfoon wordt geboren
zal zij vroeg sterven
of zullen wij haar horen
Wat krijgen wij te duchten
kunnen we blijven
hoevelen moeten er vluchten
Het oog komt nader
de wind steekt op
men bidt het onzevader
Eenmaal boven land
putten de krachten uit
van wie is die hand
Tyfonen met mooie namen
van meisjes of jongens…
Zo'n Filippijnse stad na de tyfoon
De beelden zijn te erg om te bekijken
Het puin, de modder, opgezwollen lijken
Een radeloze vrouw zoekt naar haar zoon
Wat wereldwijd aan hulp wordt opgehaald
Werd gisteren voor 1 schilderij betaald.…
Het was weer eens zo'n Giro555-dag
Een dag van steun en solidariteit
En van saamhorig- en verbondenheid
Waarvoor je heel wat mensen in bedrijf zag
Want wij staan zeer voor goede doelen open
Wanneer we daarmee aandacht kunnen kopen…
ik voelde in een
vlagend licht touche
op mijn huid jouw
verhalen dwarrelen
in het gaan
van het ene huis
naar het andere land
in talloze talen
van ijzig dun
tot dampig warm
beklampend op de borst
tot siberische vorst
ben meegevoerd
door chaotisch
golvend water dat
doden droeg naar later
met de vlucht van storm
naar orkaan en tyfoon…
Troost,
wilde een ware stormloop van vragen,
de meest kwetsbare emotionele tyfoon,
was al ontketend in enkele ogenblikken.
Leven, verdwaasd trachten te overleven,
waarop de daad, de snelheid bracht,
wanhoop, redelijke waarheid sprak.
Gemobiliseerd om noodhulp te leveren,
bleef troost onredelijk achter.…
De mens staat tot natuurgeweld
Als klaproos staat tot natte kavel
Als vlieg tot scherpe vogelsnavel
Als lafaard staat tot superheld
Als boom tot kettingzaag die velt
Als frisse lucht tot vuur en zwavel
Als pluis tot een soort reuzennavel
De mens; speelbal van God en geld
Dit keer trof een tyfoon de Filipijnen
En duizend levens werden weggevaagd…
922
Bezig met laden