19 resultaten.
uitbottend gesteente
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 148 uitbottend
gesteente
een vorm
komt vrij
onderweg
in essentie…
uitbotten
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.698 net als een boom in het voorjaar
bot ik naar alle kanten uit
groen en slank van binnen
mollig in de etalageruit…
uitbotten
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 147 boomkruinen schurken
tegen lichtblauwe wolken
zomer in aantocht…
zondagsdenker spreekt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 219 het stemt niet te stelpen zo diep droef
dat groene blaadjes in de lente uitbotten
om in de herfst te vallen en weg te rotten
voor hetzelfde geld waren ze waterproof…
Lentefestijn
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 459 Lente, langzaam uitbottend
nieuw leven.
Zonlicht
Weldadige warmte
overdadige bloesem
verkwistend geschonken.
Vruchten in knop.
Hoop.
Vernieuwing.
Toekomst.…
lente
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 513 de ijzige wind
geeft de crocussen een kus
van roestend ijzer
de roos steekt alles
bottels en uitbottende
blaadjes in de zon
de forsythia
aarzelt tussen groen en geel
haar eerste lente
doe de kalverdans
rondom de watertoren
in de zonnedauw…
Het magistrale
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 141 het grijs en roze licht
besluit de kortste
dag het jaar het is
bijna weer volbracht
nog hebben wij
geen tijd om met
onszelf te praten
feesten vragen in
gezelschap aanwezig zijn
pas als het stiller wordt
witte bladzijden verschijnen
omdat de kleine notities
gaan verdwijnen uit
de oogst van vorig jaar
dan komt lente
in het uitbotten…
een streep licht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 78 de horizon kleurt vaal
oranje in het licht van
de ondergaande zon
aan de hemel
verschijnt een donkere
dreigende wolk
we wachten op het
langverwachte kind
het vervlogen
weemoedige lied
de laatste adem in
het schaarse licht
kan eenzaamheid
zonder kloppen
binnenkomen
kan verdriet uitbotten
tot schoonheid in
de schaduw…
Zo vol van
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 514 jou ontmoeten en ontdekken
hoe je bent, de buitenkant
Iemand ontstaat uit de basis
van houding en er zijn
Hoe je uitbot in dunne takken
met rijpende vruchten daaraan
Herinnering aan bloemen en insecten
zij zorgden voor voortbestaan
Zachte romigheid van jouw dijen
kruis gevat in horige bilpartij
Jij bent door niemand te verklaren…
WAAR BLIJFT DE LENTEZON?
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 145 die al wat duister is moet verdrijven
toon toch een glimp van Uw Gezicht
wij willen U in glans zien verschijnen
waar blijft Gij O ontluikend leven
de aarde zwelt al tot barstens toe
ieder zaadje dat tot kiem werd verheven
is zijn aardse verborgenheid al moe
toon U O eindelijk als verrezen -
alles wil uitbotten in groene kracht
Gij…
Ritmisch onbekend
netgedicht
3.0 met 123 stemmen 346 ritmisch onbekend
maar nog geen
noodsignaal of
benauwdheden
op de borst maar
wel anders dan
ik was gewend
trok wat rare
bekken en
een paar gekke
gezichten maar
het vreemde
wilde niet wijken
groeide zelfs
in spanning en
ruimte die het
wilde gebruiken
om zich pittig
te manifesteren
niet naast maar
in plaats van mij
de uitbot…
Megalomaan?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 82 Uit de wimpers van de strijd
gevallen woorden duizenden stemmen
van een andere oever wachten op hun
uitbotten als gespannen veren,
kenmerken van roestige schakels van deze tijd,
afkomst en toekomst zijn niet voorbereid,
verwachtingen glijden onder het boegbeeld
door, contouren van een megalomane symboliek,
schuurt de kiel van menig scheepje…
Waar blijft de lentezon?
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 198 de aarde zwelt al tot barstens toe
ieder zaadje dat tot kiem werd verheven
is zijn aardse verborgenheid al moe
toon u o eindelijk als verrezen -
alles wil uitbotten in groene kracht
Gij geeft aan de schepping nieuw leven
uw eeuwig licht moet breken de nacht!…
" Danser, les enfants du monde "
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 66 Krom de weg,
het bestaan is recht,
dans; bloem der aarde,
verbindt het mondiaal
gekleurde lint met
uitbottende jeugd,
ontbloot het sprookje.
Zaai; de zuivere deugd
van jullie natuur en
in elk verworpen kind.
werp de kille wind
terzijde,dans je
wegen om palissaden
te vermijden,sla
bruggen naar
een humaan licht.…
Zoom aan de overkant
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 106 ik dool om te willen zwerven
langs de seizoenen aan de wand
van de inmiddels gestorven tijd
met z'n steeds uitbottende hand.
bloeit een bloedende doorn als
tranen in het oog van het labyrint
waarin mijn tocht zich zal herhalen,
symbool van een gestreden strijd.…
Het ongelijk van tussentijd.
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 122 Het ongelijk van zaden,
uitbottend in onvruchtbare grond.
De knoken in handen van de hongerigen
in het natte slib van de graven.
Het ongelijk van een koude lente na een warme winter.
Van splinters in een kleuterduim,
de pleisters op de stigmata.
Betten van een wonde.
Het ongelijk van de havelozen.…
Als je ooit vertrekt
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 56 Als je zoveel om iemand geeft, tijd vrijwillig verweeft,
rest dan het zwijgen zelfs over de uitbottende twijgen,
bij de brand die pijnlijk door ons hart heen vlammen gaat
nu hij als man met kind er dan voorts alleen voor staat.
Die dag stop ik dan als zus een tijdje in mijn geheugen
eer ik de teugen die ik van ‘t leven nam vertolken kan.…
Ook deze dag mag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 139 En heb je behoefte je verhaal steeds te herhalen en
anders alleen maar te zwijgen, het kraken aan te horen
van uitbottende twijgen in de nu al weer een rustige wind
voel je welkom, welkom als man , vrouw of zelfs als kind.…
Schoonheid in de tegenstelling
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 110 Uit het gerijpte fruit in vruchtbaarheid uitgedrukt
verschijnt een witte duif die tijdloos koert,
ons uit z’n geneeskrachtige bronnen drinken laat,
de verbeelding suggereert in een uitbottende levenstak
die ons naar een geprojecteerde hemel voert.…