uitdrukkingsloos ben ik gestorven
kringelend ging ik heen
er is geen rook meer, geen vuur
uiteindelijk uitgedrukt
slechts as
en een beetje tabak
papieromhuld tussen al
die andere peuken
ik borrel nog even na
in het besef van een saai leven…
Op water blauw
Als azuur varen
Sloepen heen en weer -
Als klompen met
Of zonder zeil
Zoeken zij hun heil
Op 't allermooiste meer
En ogen verblind door
Zoveel schoonheid
In een uitdrukkingsloos
Gezicht lijken dood en
Voor zoveel moois gezwicht
ItaliĆ«, Ledromeer, zomer 2012…
Ik, moeder
Strekte mijn armen uit
Een glimlach rond mijn mond
Een hart, dat klopte van geluk
Ogen die glinsterden als sterren
In de wolken vertoevend
Zwevend van gelukzaligheid
De harde werkelijkheid
Maakte van mijn glimlach
Een uitdrukkingsloos gezicht
Het hart klopte van ellende
De ogen werden verdoezeld
Door hete tranen
Kwam met beide…
Vanochtend werd ik wakker
Met een uitdrukkingsloos gezicht
Met in mijn ogen schijnend
Het oranje ochtendlicht
Het gemis dat kan ik dragen
Als een fakkel in de wind
Het vuur dat zal hoog branden
Totdat ik het genoeg vind
Mijn verdriet zal eeuwig blijven hangen
Voor mij kom jij nooit meer terug
Hopelijk kan iemand jou vervangen
En vind…
Heb je tot de zondagochtend bewaard
tot de langzame nevel van een glas wijn
teveel optrok en je me leek gevlogen
en mijn rijm verschraalde en je gezicht
me nu wat uitdrukkingsloos aanstaart
en je haren onecht blijken te zijn
en ook je borsten me hebben belogen
en je hartstocht me zowat heeft opgelicht.…
je speelt met jongensdromen
ademt als een man
je handen zijn te groot
voor spelen zonder zorgen
je talent blijft zo verborgen
je lacht de dag
waarvan de zin vervliegt
vergeten maanden waarin
alleen de tijd uitdrukkingsloos
zijn waarheid liegt
je wilde weg
maar bent gebleven
proeft de uren zonder smaak
alles is je maar gegeven het…
Nu dan, op deze grauwe zondag in maart,
als de langzame nevel van een glas wijn
teveel optrekt en je me wel lijkt gevlogen,
en mijn rijm verschraalt, en je gezicht
me zo wat uitdrukkingsloos aanstaart,
en je haren van een pruik blijken te zijn;
en ook je borsten me hebben belogen.…