Alle inzendingen over uithoek

ik blaas je als een vlinder in de holte van mijn hand naar een uithoek van de wind waar ik ooit de ongerepte stilte van je voelhoorn heb bemind.…

Achter zomen Van honderden Meters vlierbes Weggedrukt in Een uithoek van Het dorp dat Misschien in jullie Ogen wel een gehucht Moet zijn geweest En voor mij voelde Als het einde Van de aarde Stond mijn eenzame Wieg, gezelschap Had ik alleen van Koeien en paarden Die mij anders dan Mensen woordeloos begrepen Want…

in de uithoek van wereld schommelt het leven in onverstoorbare draaiingen omtrek nog in louter donker mogelijkheden omspoelen in geduldige suggesties het koestert perspectief het uitzicht in grijpen maar nog aan het oog onttrokken het is er koud haar jas nog in rafels…

Ik lig in het lied, het lied van liefde en tijd – een stille uithoek.…

langs elke uithoek stormt hij krachtig naderbij windrozen bloeien…

al wandelend door de uithoeken in m’ n hoofd verbaas ik mij steeds weer over al die bekenden die ik er tegen kom spiegels vol…

De uithoeken van mijn gezichtsveld, het volledige van een ander De geheimen worden moeilijk prijsgegeven Vertwijfeling heeft gezocht en gevonden, in de oneindigheid van de Liefde, maar zal gauw verslagen worden…

In een uithoek van mijn hart lig jij te vergaan.…

Men zegt dat in een uithoek van ons land Een vrachtwagenchauffeur is klemgereden, Die zorgeloos de wet heeft overtreden En dus is afgevoerd als arrestant. Want tussen Irakezen, Tamils, Polen Had zich in het geniep een schaap verscholen.…

Adem het licht Adem de lucht Adem de wolken Achter elke zucht Adem de stralen Die alle donker In de uithoeken Van je hart voorgoed Doen verdwijnen…

Wij smeken U o Heer anders moeten wij ons hele leven naar zulke uithoeken van het land om in ons onderhoud te voorzien. ------------------------------------------- uit: 'Liedjes voor volwassenen', 1992.…

Het glazen hart is gebroken, kristallen splinters verspreid tot in de uithoeken van voltooid verleden tijd. Zo wanhopig sterk, zo breekbaar fragiel. Enkel nog krachten puttend, uit een stervende ziel.…

het is een bewogen dag vleesdoorweven tot in de uithoeken niets is nodig en alles onvermijdelijk stranden rijgen wrakhout aan het einde van hun zee rusteloos? ja, tot haar schuimkop definitief achter tralies zit en dan moet de avond nog vallen…

mijn bomen en heggen zijn versleuteld tot land en water, sterren en de maat der dingen in perifeer zicht, uithoeken aan ommelanden ook is sprake van verwarring, ongeschreven wetten in afwachting van een schone lei, in weerwil…

Het knoestig gerucht van takken binnen de hoge spiegel, in de korte zon de schaarse, grintloze stappen de parketvloer het kille stof het potlood de dag die hij vol potloodstrepen trekt ---------------------- uit: 'Uithoek', 1991.…

Zou ik er een wens ingooien dan zou ze de zon herboren zien blauwe vogels verleiden de horizon bezingen glazen schelpen bevrijden onbreekbaar geluk vind ik haar als de helderste ster in alle uithoeken van mijn universum.…

Met zijn vlieger waait hij met de wind mee in de verre uithoeken van zijn gedachten uren lang kan hij daar staan zwevend in het land van zijn dromen niemand hoort hij niemand ziet hij een en al oor en oog voor de geheimen van het hemels heelal…

Uithoeken van de ziel...... het huis dat we niet schoon weten te houden.…

Heus, als ú in die uithoek had gewoond, dan was u liefst ook hele dagen stoned.…

je neigt je blik zoals een klaproos freel haar hoofdje knikt en bloed bezinkt je bloeit verloren op een uithoek van mijn buitenoog je adem hijgt huiddun tot in de traanhoek van mijn binnenoog geen tranen ogen zoveel deemoed als je papaverrood.…

niet alle tederheid die je zocht heb je gevonden het park ligt in de uithoek van de winter op de helling gras schuiven bont krokussen naar boven de prunus aarzelt om te bloeien groen wordt in twee koppels jonge duiven tasten naar de min…

om niets waait hier de wind in alle uithoeken geen torenhoge schulden lasten van restanten in spiegelglas gevatte landschapsparken noch wolkenvelden die heinden in verten oplossen met overdrijven hier in die zilte leegte bedacht als adempauze voor het doodtij van een zee van ruimte…

Dit is de wanhoop van Hen die in mij wonen Stemmen van alle kanten Overheersen mijn eigen ik, Geen uithoek meer waar 'k vluchten kan - Louter zwart nog, En af en toe donkergrijs, Dat zijn de kleuren waarin Mijn allerlaatste ik in Dit aardedonker mijzelf De weg nog wijst…

in woorden die diepte peilden zocht ik zinnen die doorsneden wat verlangt in elkaar te schuiven ik heb mijn best gedaan een gedachte zo uitdagend ik dacht hem eens in welke uithoek Hij zich verborg God moest wel verschijnen het was toen dat alles verdween wat ooit zinvol leek…

ho maar een beeld zonder netvlies etst nooit een ziel synapteert slechts herinnering raakt geen achilleshiel vorm mij met schaduwen uit angsten en complexen in een uithoek van je eigen geest ik ben en niet geweest…

Welkom in het generale altruïstische decorum Een persiflage parodie op melomane poetry In een uithoek van Hinault, Bourgondisch Henegouwen De laatste der verlaten desolate knapenkoren Wederkerig en minstrelig in lendenen der raven Blikken pikhouwelen snavels die mijn hert doorboren...…

Wereldvrede is je geprogrammeerde tekstverwerker de trap afsodemieteren uit het dakraam je eigen programma schreeuwen geluiden uit je ziel geboren door de wind gedragen naar alle uithoeken van het bestaan geesten zich laven aan je echo ver van het weten vreet je de honger aan van je eigen stemgeluid.…

Het is wel in een uithoek van het land De Middelburgse Schouwburg is ’t decor Gelukkig gaat het dit jaar echt weer door Maar houd wel uw QR steeds bij de hand De Wijs, Van Pamelen, de hele top Van light verse-dichtend Nederland treedt op…

Wetenschapper die de Tijd in formules splijt, Dichter die de tijd In woorden vangt, Zo is dit brein vermalen In de tijd, van zelf en ik En eigen voorgoed ontdaan Van nu aan, voor altijd, En staan we op tegen pesters Tot in alle eeuwigheid Tot in alle uithoeken van Dit land wordt gehoord: Pesters hebben NOOIT Het laatste woord…

Rustig kabbelend vanuit het midden, tot in alle uithoeken langs de kant. Doen zij zich in hun noodlot schikken, samen straks te sterven hand in hand.…