Alle inzendingen over uithuizig

Zie onderstaand. Is dit opzichzelfstaand, alleenstaand of losstaand? De vraag is verregaand, maar hoegenaamd bestaand.…

ik vraag me af waar ik ben als ik hier niet blijf over duizend dagen zijn alle vezels in mijn lichaam vervangen zal ik nog herkend worden als ik door onbewoonde straten loop klinkt er nog muziek tussen oren voordat noten ontluisteren overal is verte, nergens nabijheid zeven dagen lopen ommuurd is dan ook alleen ons gemeenschappelijk…

Wie openhartig twittert, hyvet of facebookt Omtrent vakantie of uithuizigheid Beseft vaak niet dat tegelijkertijd Een inbreker online zoiets privé’s zoekt Zo vindt hij plekken voor zijn droomdelicten Daar het getipte schuilt in het getikte…

in de vroege ochtend hoor ik een vogel zingen ze vermaant haar vermetele kleintjes geen tijd nu om een boompje op te zetten met de zwijgende buur haar waarschuwing is scherp bij naderend overvliegend gevaar ze vraagt de oortjes van van het koppie van haar uithuizige man ze sust en troost ze zet de bloemetjes buiten…

ik keek naar je maar je blik wilde niet kruisen zelfs het puntje van je neus bleef uithuizig je mond sprak een speech met stilte strak geregisseerd door wat zoal was gepasseerd in een vloed van onbenul zelden weerspraken onze woorden elkaar in gesprek maar nu was gezegd wat verzwegen was met exegese van emoties belicht…

Als woest water die mijn oevers doen inkalven en jouw bekken uithuizig wordt in mijn bodem. Zullen wij ons dan bloot te glunderen leggen voor elkaar? Als een kamerheer en een Chinees theemeisje? De uitkomsten van ons vlees en lusten samentellen op het telraam?…

hoedsters van familieband en nageslacht leverden de grootste bijdrage, door hun invoelend vermogen roddelen en netwerken, aan samenleving en haar normen De mens, vlees geworden taal maakte samen leven mogelijk zoiets complex in stand houden vraagt om een groot brein niet het verzamelen als apen of het jagen als wolven Mannen, de uithuizige…

handgeschreven brief voor geliefde Han dat had je niet gedacht hé Han nee toch jawel hier istíe dan de langverwachte Pim, Lisette en Wim hebben een mobieltje zij waren jarig weet je nog van toen Koen uithuizig was door schotwonden de meeste buren liegen over ligfietsen zo ja waarom niet hé Han ja toch postcodeloterijen liegen never nooit…

Uithuizig staarden we naar het raam verder dan de barst in de ruit kwamen we niet de schouders als kapstok voor onze dichtgeknoopte jassen de schuld van de tochtdeur hielden we onszelf voor want die klemde zullen we nog een ommetje doen zei jij toen je zag dat je benen overhoop lagen met die van mij en dat op de bank die ons vroeger…

Hoe jij op de stalen rand van een dood leven zwerft het noodlot dat in je vingers zweeft, met het zwerk dat je vervloekt alsof je onbewoonbare moeder je weer uithuizig spuwt.…

vakantie is ongevraagd asociaal uithuizig zijn gangers zweten poriën die niemand kennen wil vrouwen klagen slappe billen borsten vettig dril kinderen dreinen hun files zuig’rig verveeld venijn met het autootje rijden ze op elkander tegen bunzings geiten de radio staat knalhard aan gore wc’s als eindeloze rijen desolaat verder gaan zuchtend…