Alle inzendingen over uitlaatklep

Had ik maar een uitlaatklep, al was het maar een heel klein gaatje. Dan stortte ik zo mijn hele hart bij jou in je nachtkastlaatje.…

De overvloed van indrukken die de kleintjes opdoen, lijken teveel voor zo’n klein hoofdje en toch: zijn de eerste tranen er de oorzaak van, dat een uitlaatklep zich voeden kan, met alle leerstof die een kind zich indrinken kan!…

Een poëtisch proces borrelt in grijze cellen verhoogt de frequentie in snel stijgende pieken zinnen en woorden strijden om voorrang taalkundige chaos die structuur behoeft bedachtzaam open ik de creatieve uitlaatklep en ontrafel de inhoud op het maagdelijke scherm…

Ik kan je niet vergeten, Ik kan je niet zomaar laten gaan. Samen stonden wij ooit met ons tweeën, In het volle licht van de maan. Jouw kusjes op mijn lippen, Het altijd naast me staan. Wij vormden onafscheidelijke stippen, Met een lach en met een traan. Wil nu doen als in onze droom, Geloven in die magische krachten, Laat me meedrijven…

Een uitlaatklep,als een wervelwind van vage ideeen uit het schemergebied, aan de andere kant van mijn natuur; deel uitmakend van het stromende water in het hart van het bestaan.…

Die radeloos, reddeloos of minder fraai geen uitlaatklep meer heeft voor al zijn zorgen. Geen idee wat het leven zou zijn zonder t.v. Maar zonder deze goede huisvriend wordt meer verloren dan een keertje nee.…

vandaag stuwt weer ons bloed in eenrichtingsverkeer. wij huizen met tussenschot en uitlaatklep. moeiteloos liggen wij.…

Ragfijne draden, een spinnenweb Volledig gevangen, geen uitlaatklep Doch steeds de drang om er uit te komen Een worsteling, geen tijd om te dromen Er in te berusten maakt rusteloos Is dit de weg heer, die u voor mij koos? Zou ik zo ongelovig geloven? U heeft mij toch iets beloofd daarboven!…

verschil kunnen maken Je snapt ze of snapt ze niet discussie is uitgesloten Je leest er gewoon overheen óf je hebt ervan genoten Gedichten zijn slechts ontsproten aan één iemand zijn brein Verklaringen of commentaren kunnen er eigenlijk niet zijn Ter verlichting soms van hun pijnen niet altijd misschien naar uw smaak Voor mij de ideale uitlaatklep…

Schrijven is een uitlaatklep schrijven is een must Schrijven is een ander iets vertellen, schrijven is een lust Schrijven is een dag wegdromen, met pen Schrijven is, wat ik in persoon gewoon ben.…

Verdampte hitte rammelt als verroeste uitlaatklep de bergen uit zwermt huilend uit over oases van verscholen inboorlingenbotten Die venijnige klaagzang toont de blanke het verwrongen lijden van roemloos verzande tropen en laat hem vrijwillig vluchten Eindelijk terug bij 't druilerige weer glibberen bevroren tegels zijn zolen onderdoor…

herfstbos maakt iedere schrijfster inkerig tot zichzelf zij spiegelt zich in donker water en ziet haar schraalste vers vraagt zich in arren moede af wat haar bezielt de criticaster in haar hoofd zal als excuus de uitlaatklep wel weer gaan halen of het ego dat moet worden opgefleurd waardoor zij ach zo mededeelzaam is onder het mom van…

, Maar tijd kun je maken Daarom heb ik reuze spijt Als ik die loze kreet moet slaken Doe gewoon wat je moet doen en zoek geen uitvluchten je kunt er een ander pijn mee doen maar soms moet ik deez wereld even ontvluchten Dus neem het niet altijd te zwaar op als ik eventjes geen tijd heb soms ben ik gewoon doodop en zoek ik een andere uitlaatklep…

Zingen Is nog steeds Juist in deze Corona tijd Mijn uitlaatklep Alleen zing Ik nu Alleen thuis Samen met Mijn smule Karaoke Zang vrienden Online Heel bijzonder Hoe dit mij helpt Me te uiten Hoe dit mij Bij mijn gevoel Brengt Mij opent Wat een emoties Er los komen Ik kies Liedjes uit Die me raken Zing met Hart…

(toen: geen computer, wél pen en papier…) Zou men mij vragen toe te lichten wat ik beoog met mijn gedichten, geschrijf, onhandig rijmgestamel – niet dat ik oud papier verzamel. ’t Is een uitlaatklep bij nood, bij schaarste ook van ’t ''geest’lijk brood''; bij spanning, pijn, bij tegenspoed put ik, door dit te doen, weer moed.…

hechtte aan de tijd die zich laat kennen in lange baarden en verdwenen momenten waarvan we dachten dat ze nooit zouden vergrijzen iets achterlaten in het vergissen in de daad van het leven vergt moed tenslotte rijst de vraag of de dood ook kan verdwijnen, verdwijnen in het niets alsof een droom de broze wolk ontwijkt waarin emotie de uitlaatklep…

schaduwen op het behang die ons de adem dreigen te benemen voorbij pijnlijke herinneringen getekend als artisjok het opgekropt gevoel als een beestenboel blijft hangen in onze strot de uitlaatklep verstopt en dat we dan: juist dan , vaak tot de beste prestaties kunnen komen in het diepte punt van ons leven…

nog ook, na dertig Bier probeer je zonder Succes wat nuchter te worden Maar na twee teugen Van deze pislauwe melk Melk heb je genoeg gehad En flikker je de halfvolle Fles naar buiten, zodat ik Zondagmorgen een halfvolle Fles halfvolle melk Aantref in de berm Die zich laaft aan De vroege zondagzon En die dienst doet Als uitlaatklep…

geef dan toch wat ruimte aan je hart Snij jezelf, geef nu lucht aan je pijn biedt aan dat verdriet een uitlaatklep Laat dat masker, leer jezelf toch zijn bevrijd je eindelijk uit dit eigen web Snij jezelf, bestraf je foute reacties eiste haar aan snijden verslaafde lijf Haar hoofd bestreed ’t latent verlies nadien vond ze zich zo’n stom…

zegen Want ik kan bijna overal wel tegen Tegen alle verwachtingen in Maak ik toch telkens weer zin Maar het is ook wel mijn vloek Want ik ben een open boek Dat is wat mij kwetsbaar maakt Er gebeurt veel wat mij wel raakt Ik ben een gevoelig mens Overleven is mijn enige wens Roei met de riemen die ik heb Gebruik middelen want ik heb geen uitlaatklep…