stilleven
netgedicht
lange tijd staat hij nog
- voorhoofd tegen kille ruit-
door het raam te staren
in de nacht
de regen versluiert
het desolate schijnsel
van de lichten
langs de snelweg
in de verte.
de kamer is gevuld
met leegte.
de tijd is rijp
weet hij
en op tafel
wacht het touw
reeds geknoopt
voor de strop.…