Alle inzendingen over uitzicht op zee

In het Katseveer ligt een kreeft op een bedje met uitzicht op zee…

uitzicht op zee je eigen ogen geloven hier bruist meer dan de zee alleen dit gevoel vertolken is maar weinig dichters gegeven…

genoten in uitzicht op zee de scherpte van stenen en je eindloze benen namen we mee…

Hee, lieve Afra op je groene fiets De zon draait altijd met je mee Als je fietst langs de Vliet, of je loopt tussen de bloemen Het licht wat je schenkt, geeft mij uitzicht op zee Fiets, fiets...…

Bij dag uitzicht op zee en op het hospitaal -twee oceanen onrust op andere schaal- als het stil is 's nachts kun je ze horen worstelen - zonder onderling verband - de zieken met hun dromen de golven met het strand. ------------------------------- uit: 'Omgeving', bloemlezing.…

De ober dekt een tafel voor twee aan het raam met uitzicht op zee Een oudere heer schuift stilletjes bij legt een witte roos op het bord aan de overzij Hij heft het glas alsof hij wil klinken en leegt zijn hoofd door dubbel te drinken Telkens weer reikt zijn getaande hand naar de witte roos aan de overkant…

op zee…

Woont u in een flat met uitzicht over zee, een vrijstaand huis, omzoomd met bomen of zeven hoog, met droombalkon? Je bent een koning in je woning. Wees blij met wat u heeft bereikt, het is aan u gegund en met ruime mate. Maar het mooiste huis staat overal, in straat of steeg en berg of dal.…

Man met grote handen en dito boekenkasten, bij voorkeur met uitzicht op zee. Veel gerookt mag er worden en films gekeken waarvan ik het einde al weet.…

Geluiden in de duinen die gevoelens uiten om met uitzicht op zee af te sluiten. Een rood vurige gloed die mijn avond voedt is jouw souvenir wat liefdevol groet. Door gespiegeld te spreken doet mij verlicht leven bij de dageraad in druppel nevel.…

De oude man, het kind kan mee Mag wonen gaan in een kasteel Met uitzicht op zee en struweel Ze wennen er van lieverlee De kleding is er informeel Pyjama, kamerjas, oké Hij woont nu in de U.S.A Zijn kleindochter is een juweel Hij mist zijn blanke vriend, dat wel Sans Dieu maakte hij van haar naam Ze groeit als kool, slaapt lang en diep…

we kasteelden speelden met nat zand op strand middeleeuwen met hoge torens een slotgracht de ophaalbrug met lange schelpen torenkamers met uitzicht op zee voor jonkvrouwen die wachtten op hun prins aanvarend op golvenwit of in galop op strand met spattend zand in witte herinnering zakdoekjes die vrolijk fladderend hun afscheid…

Donkere wolken kwamen aan een wind stak op best hard beter nu naar de boulevard te gaan echter voor 'k zover kwam: Werd ik gezandstraald niet gering kijk een uitje op strand met uitzicht op zee Is 1 ding, maar al dat zand waar 'k niet om vroeg was wat ik mee naar huis droeg.…

op zee…

Rasker Haar huis- een Rechtopstaande mantelschelp Een raam met uitzicht op zee Hier vertoeft ze het liefst Moeder af, schrijfster Hier staat de mens op Die stierf bij het ter wereld Komen van haar dochter Vijf jaar later, het huis met Slingers, ballonnen, de jarige Stil en wit in haar bedje Maar net levend onder het ijs Vandaan…

'Thuis' als samenkomen in een cocon, warm omhulsel Het blijft een 'cause célèbre' een geruchtmakende zaak 'Bring them home', hoe cruciaal 'Bring them home', in gedachte 'Bring them home', voor het verhaal Onzekerheid is slopend Geldend zowel gijzelaar Als 'HABAYTA' zingend thuisfront Slechts onschuldige mensen 'Bring them home…

het stormt voor de kust van Oostende de stroming die op golven jaagt het zand dat zich perst door de gaten kieren van de oude, trotse huizen op het strand geen volwassen mens twee kinderen slechts met hond hun jassen hoog boven zich geheven handen gehaakt in hun jaspanden zij zeilen voor de wind, staan stil onmogelijk schuins uit het lood…

Het viel niet mee, die vele beetjes naar de zee. In vingerhoedjes van plezier, met waterdruppels op een pier Win-win synergetisch rekenen als 1 + 2 was 4. Als schrijven was schrappen, dan was typen weigeren op te slaan. Tegen wil en stank voor dank, wie schoof het brood nu op de plank?…

Het stormt voor de kust van Oostende de stroming die op golven jaagt het zand dat zich perst door de gaten kieren van de oude, trotse huizen op het strand geen volwassen mens twee kinderen slechts met hond hun jassen hoog boven zich geheven handen gehaakt in hun jaspanden zij zeilen voor de wind, staan stil onmogelijk schuins uit het lood…

deinende zee adembenemend uitzicht intens blauw water betoverend verlicht zonsondergang weerkaatst mijn blik naar mijn gedachten rustgevend geluid snijdend door de golven niet meer naar het vasteland mijn hart is aan de zee verpand…

de zee kust het land niet meer waar achter boulevards de kermis heerst ik vlucht naar dat kleine land geheel omringd door water waar in 't uitzicht naar alle kanten mijn ziel weerspiegeld wordt uit "De Zee en Ommelanden"…

De Nederlandse vlag kleurt rood-wit-blauw, de wimpel wappert vrolijk in oranje, de Vaderlandse vlag toont hemeltrouw. De Nederlandse vlag kleurt rood-wit-blauw, 't Is God op Wie de volksliedzanger bouwt, Hem hulde brengend onder fleurig franje. De Nederlandse vlag kleurt rood-wit-blauw, de wimpel wappert vrolijk in oranje.…

de zee is niet zuinig met haar golven noodzakelijkerwijs legt de zee zich uit maar laten wij nu uitzien inzien naar haar zuinige golven dat alles tevergeefs herinnert aan het uitzicht van ons de zee onbehulpzaam omdat de elementen onbehulpzaam en buiten blijven ze ziet vooruit noch ziet ze iets ze komt ons toe en schuift ons onder…

Zonlicht speelt met de golven Sereniteit met de zee gedeeld De wind danst zacht langs je kleding Een zee-gedachte speelt Diep dwalen ogen Het glinsterlicht wordt gewogen Uitzicht speelt met jouw inzicht De zee geeft het tegenwicht Laat golven maar komen Als het leven mag dromen De zee ademt door je gedachten Het innerlijk komt op krachten…

Haar droombeeld: even struinen in de duinen Een plekje in de zon en een diner bij Van der Valk met uitzicht op de zee ‘Ik ga dat plan eens lekker rond bazuinen!’ Haar droom was zwoel en zoet en zacht Voor anderen een merrie in de nacht…

Vista el mare Uitzicht op de zee onze ogen zien een schip het hotel deint mee. Wisselend getij 't werd eb, de zee liep weg voetje voor voetje. Wandeling aan zee Ik kijk achterom naar jouw kleine voetstappen in het natte zand vertedering treft mijn hart in een verstild ogenblik.…

Daar in de verte nog wat schemerend stil gevormd door water en wind spoelt de zee haar uitzicht schoon..…

Jij loopt daar in de nacht en bij het licht van de koplampen worden de contouren van je fragiele lijf pijnlijk zichtbaar. Het deert je klanten niet, want ze zijn slechts op zoek naar wat men liefde noemt, maar in werkelijkheid machtsmisbruik is. Je ogen stralen niet, maar getuigen van een verloren strijd tegen onrecht en willekeur.…

het mij vertrouwde vergezicht zo kwam de einder in het zicht maar ik zie niet scherper, nee zonder contouren wijdser, grootser als in het ijler lentegroen alle obstakels zijn vervaagd het voelt alsof er dieper diepte is de verte deel van mij de toekomst losgeraakt van smalle dromen met in een wankel perspectief toch evenwichtig uitzicht…

Lawines van de wolken, slagbomen van de horizon houden dromen niet tegen in de opwaartse beweging van een luchtballon, verwarmde woorden in nieuw gedicht, naar de oorsprong van het onbekende in een vlucht van akkoorden om het inzicht te verspreiden van herinneringen, te kiemen tot waar de stilte is geland, een bevlogen ruimte te vullen…