Alle inzendingen over uitzichtloosheid

Doodlopende steeg: kijk eens naar die blinde muur uitzichtloos dichtbij.…

Na dierbaar komt ontroostbaar En daarna een diep gat Waar weinig al teveel is Een handeling snel zat Als waarden zijn vervallen En normen niet bestaan Gevoel bestaat uit leegte Waar wanhoop toe zal slaan Als moed is opgeven En niets van nut nog ziet Spreek je dan nog wel van leven Als je wegteert van verdriet…

Onze idealen, uitzichtloos Hopend op geluk, dat nooit zal komen, Tranen vloeien en worden kunstmatig weggelachen Je vlucht weg in een eigen fantasierijke wereld, Waar je over alle mogelijkheden beschikt, Om te bereiken wat je wil. Maar het resultaat blijft uit En enkel een grote zeepbel blijft over, Klaar om stuk te springen.…

Golven spoelen afwaards een tij, dat nimmer keert een gapend gat steeds groter gevuld met razernij. De sterren sterven nachten in zonverduisterd licht roepen verwaaid naar toekomst naar waar de einder zich verdicht. (c) chatfant 14-9-2008…

Het water zuipt de longen vol en zuigt er naar beneden De gloed van zon verstard tot glas en wuift er moegestreden Naar al wat was en niet meer is zou zijn maar toch nooit kwam Gelijk een zee in eb en vloed er gaf en nu ook nam…

op het rechte pad naar nergens liep ik verloren verblind door duisternis en wanhoop ik weet niet meer wie ik ben of gisteren voorbij is en morgen ooit nog komt het 'point of no return' is bereikt Verdwaasd offer ik me op het stenen altaar van haar kille hart.…

, nooit meer bloemen voor haar plukken zelfs nooit meer , zon voelen op je huid wind in je haren malse regen of prikkelende vrieskou maar levenslang verschanst in een waanwereld op vier muren kijken als je einder krimpt tot ziekte en pijn onmacht en afhankelijkheid en wachten, steeds weer wachten als de balans van je leven uitzichtloos…

het brakke verzwaard zodanig dat uitzichtloos zelfs het grensstellende grimmig krijgt…

levend begraven in de zwarte aarde van het verleden bijtende kou zaait verwarring in onrustig denken tranen verteren lang gekoesterde hoop op een lichtpuntje van de wereld verlaten in verstikkend donker lig je daar…

Seksueel misbruik HIV Vreselijke termen Wie zal de kinderen beschermen Tegen het kindergraf En als luik De TV En weer die termen Om mijzelf te beschermen Wend ik mijn ogen af…

Uitzichtloze blikken op een toekomst die het verleden volgt Uitzichtloze woorden die hoop moeten geven maar wanhoop zaaien Uitzichtloze letters gevormd tot woorden en zinnen zonder klank Uitzichtloze levens in een wereld waarin "anders zijn" niet mag...…

Verbannen en vergeten tussen ijskristallen muren Vertwijfeld warmend aan gedoofde vuren Broos, toch onbreekbaar ...dit bevroren hart Hoop, neemt afscheid ...als de nacht verstard…

langzaam bovengekomen gooit hij zijn wilskracht over de balk uitgeredeneerd de letters opgegeven tot het maken van een woord schijnt de opgedroogde horizon door 't uitgekauwde spinnenrag levenloos naar binnen zuigt al het leven uit hem als door de leegte omstrengeld in 'n vage mist draait z'n laatste peuk neemt 'n stevige…

Zonder perspectief als regen zijwaarts valt met doorweekte vellen…

De liefde die ik voor je voel Kan ik niet bij je kwijt. Zo gelukkig als we samen zijn, Zo triest zodra je weer weg bent. Ik zwijg erover Om het je niet aan te doen, Mij opnieuw te moeten kwetsen. Om onze vriendschap niet te verwonden. Geen kant kan ik nog op En ik zou je willen smeken: Hou van me! Maar dat doe je al.…

Je ziet het leven grijs en kleurt de wereld zwart tranen die zijn opgedroogd in het diepste van je hart Al zie je alles uitzichtloos en kun je vaak niet denken dat liefde toch nog echt bestaat weet dat er ergens iemand is die het je eens zal schenken Vergeet wat er geweest is, en zet je stappen in een nieuwe morgen zie en voel de zon…

Er ging geen dag voorbij en ook geen nacht Enkel die grauwe luchten aan het koude firmament Zonder soelaas voor mij geen fluisterde zacht Geen hoorde mij zuchten en geen enkel medicament…

nog altijd staat ze daar en zwaait ze naar hen die haar nauwelijks opmerken in het voorbijgaan zij weten niets over het hoe of waarom noch hoe haar hart getekend is door de tijd en nooit een kans heeft gekregen of toch gedachteloos varen ze aan haar voorbij tot de schreeuw van een dove niet meer hoorbaar is…

Een arm, geïsoleerd Afghanistan Vormt elke dag een hel voor de Afghanen Dus sommigen verkopen hun organen Om weg te komen van de Taliban Het land gaat ongenadig naar de kloten Tot het bestuursorgaan wordt afgestoten…

met de dood voor ogen leef ik maar niet uitzichtloos niet wanhopig scherper dan ooit zie ik wie Gij zijt - míjn God en weet ik dat alles wat er tussen ons ontstond onvergankelijk is met de dood voor ogen lééf ik…

Hoe uitzichtloos het leven dat zij leidden, dat zij in oorlog naar een antwoord zochten! Wat zegt het over mij als medelander dat kinderen mij zien als tegenstander?…

In Israël wordt uitzichtloos gestreden En klinkt alom de echo van de wraak, Dus was het op zichzelf een goede zaak Dat er een routekaart kwam naar de vrede. Maar deze week is andermaal bewezen Dat niemand daar in staat is kaart te lezen.…

en dat het dan zo alleen is en dat het dan zo moelijk is dat de dagen zo leeg zijn, zo zinloos zo doelloos zo hemelschrijnend uitzichtloos en dat het dan zo stil is en dat het dan zo stil blijft dat er geen lach komt geen glimlach geen bevrijding verlossing geen oplossing en dat er dan geen stem is en dat er dan geen lijf is…

Neerstromende regen, wolken o zo grauw. Ik kan hier niet meer tegen, ik zit helemaal in het nauw. Was er maar enkel een regenboog, een beetje regen, een beetje zon. Maar dat doel reikt te hoog, het is te lang geleden dat het begon. Ik blijf altijd steken, in dit gevoel. Is het een voorteken, van een dood o zo koel? Het is zo'n diep…

Het gat in de grond het beloofde licht aan de uitgang de donkere gang de groeiende duisternis de langzame versmalling het kruipen diep diep in het donker de omklemmende wanden de beklemmende lucht de benauwende vernauwing vooruit vooruit in het donkere gat geloof onwrikbaar vastgewroet radeloos redeloos hopeloos wanhopig tot je razend-heilig-waanzinnig…

tussen het licht van de lente en het zwart van de dood beschrijft het vaarwel de eeuwige winter een leven uit het lood met verlangen naar verlossing in de uitademing tijdens de laatste tel hoe kan men sloten verbreken van deuren die als muren lijken met broos levenssap besmeurd waar de hopende ziel is uitgeweken en een toekomst al in…

Mist Geen kleur Geen verschil Grijze brei Geen vooruitzicht Malen en Meer malen Dwalend op een vlot En geen oevers meer te zien Geen nacht en geen dag Geen leven meer…

als de ziekte je treft frontaal en onverbiddelijk en het lichaam de strijd verliest word je gevierendeeld je wil nog wat je wil nog veel maar de onmacht heerst, lamlendig alles wordt haaks, gespleten tussen willen en niet kunnen elke hoop is slechts illusie ballast je koestert bergen tederheid en liefde die je aan de straatstenen…

geborgen in de luwte van het lover van de oude treurwilg aan de waterkant verstilde het rumoer in haar hoofd kwam ze tot rust talmend op de bank onder de boom ze staarde lang door de sluier twijgen naar het water waarin ze wou verdrinken in vergetelheid de avond was gevorderd toen ze besloot toch maar naar huis te gaan…

oostenwind bladerdek herfsttint regenjack kalebas kastanje tam waterplas oesterzwam rubberzolen storm op til aanbevolen vitaminepil vioolmuziek bliksemschicht melancholiek ogen dicht uitzichtloos depressief pillendoos afscheidsbrief…