110 resultaten.
Condroom
snelsonnet
4.0 met 10 stemmen 1.289 Een uitwas van het proletariaat
Dat was dat vieze slapen op de Dam
Nu prijkt het weer voor één keer op 't program
Omdat een kraakverbod op stapel staat
Een update van een jaren-zestig-droom
Met waterwerend telefooncondoom…
Magische update
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 83 ik voelde hoe
de lucht dunner werd
toen jij binnenkwam
pigmenten op de
muren kleurig oplichtten
door harmonisch samenzijn
in een verhelderende
schijn werden onderlinge
blikken steeds klaarder
klonken stemmen
duidelijker in een
meer verfijnde articulatie
jij zorgde met een bijna
magische update dat
ruis en stof verdween
misverstanden…
Mijn laatste update
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 120 zacht opent
zich de wereld
langzaam kiest
alles zijn plaats
ik vergelijk
en kijk of alles
nog op mijn
laatste update lijkt
zie meteen
verschillen in
vorm en kleur
een vreemde geur
is het wel
mijn wereld die
ik heb gemist of heb
ik mij schromelijk vergist
het bestaan dat
ik heb opgebouwd
bekend en zo vertrouwd
in vergelijk…
Op zijn paasbest
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 82 zijn wij de
uitverkorenen die
op zaterdag voor pasen
onze naamdag mogen
vieren want het aantal
heiligen is voortijdig op
een naamloze dag
zonder liturgische diensten
geen boom of takken
maar een kaars als droom
die pas om twaalf uur
nachts ontstoken wordt
dan is alles op
zijn paasbest gepoetst
orgel en koren zijn
ge updatend met…
Over reviseren.
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 240 Oude zaken
Weer nieuw te maken
Door uw geweten
Weer eens up te daten
En zo niet achterop te raken.
Uw oude visie
Moet nodig in de revisie.…
Waar was jij op 21-10-2013?
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 142 De tijd leek tergend langzaam te verstrijken
Toen Facebook plotseling een storing had
Men wist niet wat te doen. TV gaan kijken?
Of in paniek naar Twitter uit gaan wijken?
Het bleef nog lang onrustig in de stad
Het lijkt inmiddels al zo lang geleden
Dat dagdeel dat er niet werd facegebooked
Het was een barre crisistijd. Maar heden
FB't men…
Microsoft
hartenkreet
3.0 met 25 stemmen 1.352 Onze Microsoft,
Welke op onze harde schijf zijt,
Geheiligd zijn uwe windows,
uw update komen,
Uw bugfix geschieden
in uw windows.…
Het heerlijk speelse
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 53 je lach
is al wakker
als de zon kiert
langs gordijnen
in alle rust
laat jij het
herinneringsbeeld
van gisteren ontwaken
vult aan wat
veranderd is en
kleurt behoedzaam
in met vandaag
in deze update
hebben wij geen
woord gesproken
in ons subtiele zijn
waar tijd gaat
passeren lijken
jouw dagen zich veel
jeugdiger te gedragen…
Tumult in Nieuwegein
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 140 ook had gedaan
edoch toeval heeft anders gewild
Ik liep er overdag tegen aan
mijn Tante Jet in Nieuwegein
die instemmend omhoog getild
hoog in de lucht werd genomen
door een zesvoetig fenomeen
In één oogopslag bleek meteen
sprake van een oude Alexandrijn
Ze zei eenmaal terug gekomen
ik trof die lekkere scheet
op de bieb vanuit een update…
Jouw zonnevingers
netgedicht
5.0 met 22 stemmen 50 lange reis
als lichtdeeltje
van de hemel maar
het aards paradijs
ik had mij
komend uit het
langdurig grijs en
somber van de hel
voorzichtig opgesteld
zodat de eerste
confrontatie niet zou
uitmonden in schade
verfrissend stroomde
energie door mijn huid
die in tal van acties
als trigger en aanjager
werd gebruikt om
lente te updaten…
Zelfstandig blond
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 onhoorbaar
dansten voeten
dichterbij op
bewegingsmuziek
van het samenspel
door spieren en pezen
die uit herinnering
van vloersegmenten
ons de ruimte wezen
een update had
de plaats gevonden
toen wij wisten waar
wij ons bevonden
niet tussen wal
en schip maar wel
als breukeling
zoekend naar een
veilige steigerkling
levensblokken…
Rode draad
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 68 waar vuur
ooit verbond in
pulserende warmte
kromp het
contact tot een
dunne rode draad
waarin info en data
inhoudsloos passeerden
in een lege straat
oud nieuws
versnelde de totale
staat van ontbinding
totale verwaarlozing
van update en reset
hadden internet platgelegd
alleen de buren
konden met wachtwoorden
nog even binnen…
Weerbericht
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 47 ."
Zal ik mijn voorkeuren accommoderen
Een update voor de nieuwsbrief maar negeren?
Of uitschrijven, da's toch te prefereren!…
Status quo?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 76 Er komt weer een klein beetje geluid uit, nog
niet voldoende om het hele verhaal te vertellen,
dus dan maar even via dit gedicht, verder moet
je mij niets vragen, ik zal het maar eenzijdig
beschrijven, in de update van mijn quarantaine
van de laatste dagen, moet je bij mijn dokter zijn.
De juiste toon is weg.…
Solidair ?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 266 Er komt weer een klein beetje geluid uit, nog
niet voldoende om het hele verhaal te vertellen,
dus dan maar even via dit gedicht, verder moet
je mij niets vragen, ik zal het maar eenzijdig
beschrijven, de update van de afgelopen dagen.…
LAIS CLXXXIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 39 De vrede is de vrede die in haar
berust, en daar, aan randen van zichzelf
zichzelf herkent, ontroering brengt, gebaar
is, als van liefde. Zij vormt daarmee gewelf
waar ieder schuilen kan, en ook zij zelf.
Zij heeft in ons verdriet verdriet vergaard
en pijn met pijn als harde steen verzwaard.
Het heeft zichzelf in haar bestaan herkend
en zijn…
LAIS CLXXXIV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 59 Als een baken boven zwarte meren
staat in zijn oogwenk pal de scheve klok
die geen stonde nog de hel wil weren
uit de krappe vrede van zijn dichtershok.
Die elke schreeuw van pijn verguist tot tok,
die maalt met tijd de leugens van zijn vrouw
en breekt en braakt en voert zijn eed van trouw.
Het bouwt gestaag zijn geile kathedraal,
en mengt zijn…
LAIS CLXXXV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 31 Zijn adem wordt haar adem zonder kus.
Zijn lichaam wordt haar lichaam bij haar zucht.
Het wordt in haar een niets, een lege lus
van tijd in tijd en het verschuift in lucht,
vermengt de zon met git tot wolkenvlucht:
“laat ons in elkaar verweven zweven,
laat ons in elkaar elkaar beleven.
Jouw adem met mijn adem in een lus,
jij zucht, ik word uit…
LAIS CLXXXVI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 34 Elk ogenblik in de geschiedenis
wordt één met wat het heden overkomt.
Zijn woord was voor haar lijf gevangenis.
Het schrijft wat het voelt, haar stilte is mond,
zijn tong is siddering in haar gekromd.
Het heeft de kroon met doornen afgedaan
en zwart zijn hoofd bloedt uit in haar bestaan.
’t Malen der motoren heeft het afgezet
het zweeft en glijdt…
LAIS CCVIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 67 Zij zien de kinderen die joelen op
kraaiende peuters, hun roodhuidenkeel
opengesperd en de oudjes steunend op
bouwval. “O weet je nog het zandkasteel
toekomst” zegt zij, en hij: ”er zijn te veel
ratten”. Hij bibbert en slijmt. Te hevig
de zomer komt klaar, zon angelt stevig
in ’t Avondland zijn gif van de hitte.
De wet bliksemt neer. “Maskeer…
LAIS CLXX
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 184 Nu in duizend ongedane daden
in klaarte oplicht al geheel het pad
met de uitgesponnen levensdraden
en niets nog wijst naar vrijheid die het had
verborgen in het draaien van het rad,
nu het haar licht als git ontvangen heeft
en er geen hoop meer in zijn duister leeft,
nu feit de nood opheft aan menig woord,
nu rust de spin gevangen in haar web…
LAIS CLXIX
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 48 Op het eindpunt van haar stralen, waar tijd
de mens verlaat, aan het raakpunt van haar
schijnen waar ’t menselijk betrachten zwicht,
in loden stilte achter hemels klaar:
de gouden lichtval in heur ochtendhaar.
Haar ogen wijken niet, haar lach klinkt klaar,
haar hand herhaalt het denken als gebaar,
het haar omkranst haar woordeloos gebaar
en…
LAIS CLXXI
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 76 Die liederen herinneren het eraan
dat het de zang vergeten is. Het wou
alleen LAIS die het bemint, want dat
is sluitsteen voor het duister van zijn wil,
voltooiend niets en van het niets de schil.
Haar blik verbrandt het, haar lijf is vuur,
haar lach is gong en slaat zijn laatste uur.
Tijd is sluier waarin zij slinks verdwijnt.
Dat schrijven…
LAIS CLXXIV
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 139 Motten die elkander open wrijven,
als harde diamanten in de nacht:
sterrenstof bekleedt de tere lijven
bij hun labeur dat niets van hier verwacht
maar van het duister wil de pure pracht.
Zij, als nacht zo nodeloos geboren,
zwart op zwart en in dat zwart verloren,
zijn licht dat om zichzelf verlegen zit
te bidden dat het duister hen verhore…
LAIS CLXXVI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 28 Toen het had haar stem gehoord die avond
die de dag aan duisternis deed klinken,
was er geen klank die zijn gehoor nog vond
want het hoorde zich in haar weerklinken:
vernietiging die in haar bezinken
zou, bloed met git verbinden, eindstand
met de dagen, en nacht met elke hand.
Want het had geboorte zien gebeuren,
zwarte kern van de immense brand…
LAIS CLXXVIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 66 Elk lijf is een lijn, ’t frêle huiveren
van de pen in de leegte die wij zijn.
Handen willen de handen zuiveren,
armen de armen ontdoen van de pijn,
maar de lijnen blijven altijd te fijn,
en het lijf onthoudt niet haar zaligheid.
Het draagt zich voor: onthouden lelijkheid
en schrijft alsof het sterren doet ontstaan,
maar waar zij het in het…
LAIS CLXXIX
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 37 Er is teveel. Het schakelt storing uit:
knipt in de lichtenwalm tot het ziet
haar zwart verschijnen dat verteert. Het sluit
wanklank uit, want walg verstoort het lied.
Het hoort zijn stem die zegt wat zij gebiedt.
Het is met haar voldaan. Het kent maar kraakt
haar erecode niet. Het wacht. Tijd maakt
altijd einde aan bezweren van kwaad.
Het…
LAIS CCXXXI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 50 Zij sterft daadwerkelijk bij dageraad
als weerschijn die de ganse nacht optilt,
een rode sluier die in ’t wit vergaat
Aurora die het wildste hart verstilt.
Het ziet zijn lusten die haar schoonheid schilt,
als licht dat wreed door tijd en ruimte gaat
en liefde is nu, ver van ieders haat,
hoe zij ontbreken, in en aan elkaar:
verzegeld wordt het…
LAIS CLXXXII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 37 Geen christenhond zal haar nog schamen ooit
geen moslimrat haar met schuld belagen
want nu verschuift niet meer van toen naar nooit,
want het zal met schrijven taal verslagen.
Zij zal geen rouw meer hoeven dragen,
zij is als git in het, als hel in haar.
‘Zie’, zegt het, ‘hoe sterk ik het verbouw:
elk woord van het wordt recht en vast en echt…
LAIS CCIV
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 79 Diep in het zwarte hart van Vlaanderen
op een bed van maden en rottend vlees
ligt de haat bij de nijd te zinderen,
genietend van pijn en van spijt. Zwoel, hees,
de Vlaming likt des Vlamings holtes. ’t Vlees
rot, de wet maskeert de identiteit.
Maar zie hoe fors de nijd de haat nog splijt!
Eilaas! ’t Zicht moet nu snel onder het slijm:
Dank, vrolijke…