Alle inzendingen over utopisch/geluk

ik probeer uitsluitend poëtische prentjes te schieten waarbij woorden overbodig zijn prentjes van een plek op aarde waar alleen het geluk mag wonen dat soort prentjes dus...…

Plastisch abstract Utopisch literair Een metafoor…

wij hadden thuis een cyperse een brutale, maar o zo lief Joekeltje kakte op de trap en als je er iets van zei of haar te eten gaf dan spinde zij zachtkens, vol begrip dacht even na, miauwde 'verhip' maar zag er niet vanaf Joris, de kater van de buren wilde haar gedrag niet langer verduren en na een brutale haal over haar neus bleef voor…

Kiest massaal een galgenmaal gevoerd door het utopisch kennen en kunnen menigmaal gezegd meester loyaal aan knecht kennen en kunnen maar weten meesters worden generaal kiezers geknecht.…

Zijn zij utopisch, vormen zij een sekte Eén zonder algemeen erkend belang Zijn zij voor 'condition humaine' bang, Natuurminnaars in politieke gekte? Ik vraag het hypothetisch-deductief... Hun streven lijkt meer ex- dan inclusief…

In een bos met naaldbomengeur gevuld verlies ik al mijn spanning en ongeduld Een kabbelend beekje met koel helder water legt mijn zorgen opzij voor een weekje later Geen stadse herrie of verbouwende buur maar de simpele geluiden van moeder natuur even leven als in een utopische droom door een weekje vakantie op de Veluwezoom…

Samen begin je Samen ga je uit Samen bemin je Samen neem je een besluit Samen kies je dan voor kinderen Samen heb je een goede baan Niets, denk je, kan het verhinderen Je geluk nog in de weg te staan. Samen maak je iets van 't leven Samen weet je er het fijne van Dat is een vast gegeven totdat samen niet meer kan.…

De ellende die je meemaakt geeft je een innerlijke kracht en het maakt je sterker, ja, meer dan dat je zelf ooit dacht. Anderen kunnen je raadgeven, soms is goede raad ook duur. Maar als je werkelijk goed wilt leven moet je zelf door het vuur. Want goed beschouwd ben je als mens toch altijd weer alleen Wat of je ook hebt opgebouwd om…

Bruin is ze, Een mooie donkere dame woonde eerst in Lisse. Was geboren in Suriname is nu verhuisd naar Bruinisse. Ze houdt van zee-land en de zon hoopt dat ze bruiner worden zal Ik zag ze liggen op 't balkon en geloof me maar bruinisse al…

Ik heb in de put gezeten en in een heel diep dal Ik heb ervan geweten maar ik wist het al In putten en in dalen heb je weinig licht Er valt ook niets te halen ze ontnemen je het zicht Zo zoek ik iets hogerop je het kan het beter overzien Kijk gewoon vanaf de top daar schijnt meer licht misschien Ga je hoog aan die top staan dan kun…

Vroeg bij het ochtendgloren werd de eendagsvlieg geboren 't Was bij het krieken van de dag dat hij voor 't eerst het daglicht zag Hij vloog, hij vloog als maar omhoog Viel plotseling naar beneden voor hij het wist was de dag om en is toen overleden.…

Op de tafel staan de bloemen er fris en fleurig bij ik heb ze net gekregen het is één groot schilderij In mijn grote witte vaas staan ze nog heel even ja het klinkt misschien wat dwaas aan het einde van hun leven.…

Er is gesproken al waren het enkele woorden veel meer dan een lange rede zeggen kan Ze klonken als harmonieuze akkoorden zoals de ware liefde tussen vrouw en man ik hoefde het zelf niet uit te leggen en zag de glimlach in je lieve gezicht het was goed je hoefde niets meer te zeggen je was verlost van pijn en deed je ogen dicht…

Waarom kan de tijd niet terug al was het maar voor even Dan zou ik toch nog heel vlug Jou een dikke knuffel geven Ik zou het niet kunnen laten met veel humor en een lach Om nog lang met je te praten Ik wou dat ik je nog steeds zag Het is een stil verlangen naar dierbaren die er niet meer zijn terugblikkend naar een bewogen jaar met intens…

spiegel of mooie prent geen make-up of rouge op wangen of met sieraden van goud omhangen Ze laten niet zien hoe mooi je bent maar de buitenkant die men al kent De ware schoonheid zit echt van binnen wat moest je zonder die schoonheid beginnen die schoonheid daar moet je zuinig op zijn al zit die schoonheid vol rimpels en pijn en kun je even het geluk…

Branding De zoute branding komt aan land Met schuimkoppen in het volle licht De golven rollen over het strand Waarbij ze het mulle zand verdicht De waterlijn, ligt bezaait met wier en restanten van wat we hier laten De zee brengt ze met de vloed naar hier tot ze met eb ons weer gaan verlaten Het paalhoofd is bevolkt door meeuwen enkele…

Gouden stem zing mij een lied Ik hoor je en vergeet wie ik ben Mijn ziel zeilt op je noten Naar utopische gedachten Alle zorgen vergeten Mijn oren gevuld Mijn ogen zachtjes dicht De zon gaat harder schijnen Vogels die zwijgen Voor je mooie lied Lief en leed Bewandel je met do re mi En als de stilte komt En alles weer echt wordt…

Wanneer we pure gelukzaligheid tentoon spreiden is dat dan vanwege puur geluk, of is het maar schijn?…

Er was in ons huis een wereld van verlangen, geluk, pijn en verdriet gegroeid, in hun kamers waarin ze verzamelden wat ze mee zouden nemen, hun herinneringen. Nu ze weg zijn kijk ik uit hun ramen en zie precies dat zelfde uitzicht, precies die zelfde wereld van twintig jaar her, toen ik hier kwam wonen.…

P rettige R ozengeur O mhuift herinneringen F ijne gesprekken I ntiem en eerlijk C oncentreren I ntens : A mour T oujours…

De zee die de rivier opvloeit zal de berg niet bedwingen Zijn koude water blijft naar beneden stromen Een strijd die niet gewonnen kan worden Maar toch aanhoudt te bestaan Vrede utopische droom We bestaan allen uit de zelfde regen Soms warm en soms koud Maar we blijven in conflict Soms voor een berg en soms voor een zee Maar de zonen…

ontwijkend… instinctief je in mijn armen nemend, stevig vast vruchteloos kussend je lippen en wangen je blanke borsten… witte bergen van albast echter..je negeert mijn hunkerend verlangen je wereld is een andere, ver weg, verscholen je handen werend al mijn genegenheidgebaren je keert je van me af, als waren we tegenpolen nu lig je naast me in een utopisch…

twee populieren misschien bij het hek vandaar een zichtlijn een beeldje zonder armen naakt zonder benen ook het werkt alleen als de zon erop schijnt zei hij de huisbaas van deze utopische staat een landschap met koeien op het bastion ja, Veere vanwaar de pont niet meer gaat in Syrië aan de overkant dus toch in hokken aan de scholeksterstraten…

keuze had er was niet anders dan het al eeuwen uitgestippeld pad in nauwgezetheid kon ik mij wel vinden maar het dwingen zonder vrijheid ging mij hinderen ben uitgestapt ten prooi aan dreigingen van eenzaamheid en vallen in het zwarte gat maar ik vond het kleine paradijs van gelijkgestemden waar warmte en liefde bloeiden binnen utopische…

De wilde plakkerige lentekersenbloesem fluistert utopische landschappen. Mijn verwaaid gelaat, voelt frisheid, duizelingwekkend. De jonge strakke wind op vollere nadenkende rode lippen, de verse sappige kersensmaak in de herkenningslijn terug, als perfecte kunstzinnige liefde....…

Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen waarom de dingen de dingen moesten zijn, liet mij in nachten vaak het sublieme lezen in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn. Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen, brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.…

Wanneer je ongelukkig bent, zoals zij van hiernaast, zou je bijna zeggen; kijk naar het nieuws. Wanneer je voor het ongeluk geboren bent, alleen op aarde, vindt geen leuke vent, zeg ik: kijk naar het nieuws. Wanneer je door de bomen, het bos niet meer ziet: probeer het dan eens andersom. Pak de bomen, keer de zaak om en kijk…

Wat behelst onzegbaarheid, als je al naar de randen van de aarde bent geleid, daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht, alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht. Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen. Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…

De nacht die kwam was al een warme nacht een waar ik nog wel een tweede van verwacht. Buiten puft het gras en ook de stenen maar het is geen droeve nacht voor deze of gene. In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen. Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los deze week loste ik…

Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet. Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar. Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt. Toch hoor ik ook bij tijd…