Alle inzendingen over vaders

O vader, die ik nimmer heb gekend, Die in de schoot verzonken zijt der aarde, Voordat ik werd geboren, toen de lent’ Wederom ontbloeide in Hollands weide en gaarde. De zorgen, die mijn moeder sindsdien gaarde, Zij raakte daar wel nimmer aan gewend, Terwijl voorts ik haar leed en kommer baarde, Hetgeen ik pas veel later heb erkend.…

Overlijden van mijn vader toen ik kind was.…

Vier kindjes suste ik in slaap vertelde vaak verhaaltje AAP dat kwam uit overlevering vader, zoon, benadering ik hield dan jullie handje vast nadat je moe gespeeld, geplast de dag in nacht nu overging wat is het slapen een goed ding je droomde heerlijk weg en rustte onbezorgd in het onbewuste dan keek ik nog een keer een kusje, vandaag…

heen Dan zijn ze weer in het ziekenhuis Ik ken het van top tot teen Het is intussen bijna thuis Maar dat zijn verkeerde gedachten het zou veel beter zijn als we veel meer lachten Dan zou alles veel vrolijker zijn Nu huil ik bijna alleen maar Eigenlijk is dat heel raar Je moet doorgaan en niet stoppen Niet stil gaan staan als poppen Me vader…

Ik heb voor jullie een verhaaltje bewaard van een broer en een zus en een vlinder in maart. Vroege vlinders zijn altijd een beetje speciaal, luister maar eens naar dit kleine verhaal. 'Ik heb een vlinder gevangen', zei het zusje blij, 'en nu blijft die vlinder voor altijd bij mij. Ik ga voor hem zorgen iedere dag, want misschien was hij 't…

mijn vader voelde zich in zijn nopjes als hij ons de eerste sappige pruimen zag oprapen, die hij schudde van zijn jonge pruimenboom.…

De vleugels van vader zijn gestorven in teugels van handarbeid, huisvlijt moeders zwarte garen stug, in winters leeg behangen bond schaatsen onder onze kleuterschool toen praten nog niet kon is mijn broertje jong gestorven hij was niet van mijn ouders maar kwam uit de boerenkool.…

Honderden keren moet de merel voorbij mijn vaders ogen zijn gehipt als hij zijn spade in de grond stak, zijn schouders gebogen, zijn monkelmond smaller dan de voorbije jaren.…

hoe zelfverzekerd, ingebed in een weten van een oorspronkelijk bestaan het is mijn Vader die mij voedt met Zijn liefde en wijsheid en mij leidt naar de rijkdom van mijn koninkrijk koningin van dertien onderdanen geef mij uw handen opdat zij mij evenwicht en rust schenken van waaruit ik kan dienen…

die lach Nooit meer je humor Nooit meer die groente van jouw tuin Nooit meer spontaan een bos bloemen Nooit meer je gezelligheid Nooit meer het gemak van jouw hulp Nooit meer genieten van jouw kookkunst Nooit meer jou voorbij zien fietsen Nooit meer dat vertrouwde Nooit meer die onvoorwaardelijke liefde Maar wel voor altijd blijf jij mijn vader…

Geen werkdruk noch vervelende klant toch fronst het nors wat is er aan de hand onvrede klinkt door nog een keer en nog een keer, zeg niet dat je nu al moe bent, anders moet je voor straf nog meer, geen files noch een hoosbui nee het is 'n vader zaterdagochtend aan de waterkant…

Je bent haar vader maar kunt kijken als een man. Waar eindigen haar poten? Hoge zomen vangen wind, de zomer raakt nu op zijn bangst. Ze fladdert weg, je kijkt haar na zoals de vriend die laatst iets ongelukkigs zei toen zij op haar fiets passeerde.…

Mijn zoon belt mij op: ‘Hé, oud, leef je nog?’ Ik moet hem teleurstellen.…

met meestertrekken ik was de spons en hij het water dat begreep ik pas veel later hij, de spil en liefdeschenker, kwam mij nader hij, hij, hij is en was mijn lieve VADER…

traag -zoals het bloed van Abel- schijnbaar achteloos het lege land in kreunende kruinen buigen diep ritselen kleedt zich in het geraas van een onzichtbare hand die meedogenloos het land ruw strijkt het fladderen sterft in bulderen weg totdat een schijnsel alles bedaart en de vruchten van de storm leest ze liggen als kinderen van vader…

mijn jongste dochter ruikt naar vanille ze lacht als ik mijn deksel open doe zes tenen heb ik nog en zeven tanden professor zeiden ze – ze waren bang ik krab hun eieren uit mijn opperlijf het Danio-vlootje blijft eeuwig leeg volle aula’s zogen mijn woorden maar de oude kerstboom brak een kindvader de avond vóór de Sint en gaarne zien (…

Ouderschap heeft (n)iets met fysieke leeftijd te maken maar bovenmatig met mentaliteit; dan tellen de jaren maar voor de helft!…

Denkwijze van pap Vallen doe je van je fiets. En in plaats van “Heb je iets?” Zegt hij: “Vallen doe je zachtjes!” Moe ben je overdag, En als je dan eindelijk denkt dat je slapen mag zegt hij : “Slapen doe je ’s nachtjes!”…

Ik heb je laatst zien lopen, zomaar op straat. Wat je te vertellen had kon mij niet schelen of hoe het met je gaat. Het enige wat ik nog aan je zag, was hoe je in de afgelopen jaren zo ontzettend veranderd was. Het duurde zelfs enkele seconden voor ik zag dat jij het was. Achteraf vond ik het zo raar dat ik je eerst niet had…

Altijd blij althans, in het weekend Want in het weekend ben jij bij me, mijn zoon, de reden van mijn bestaan. Mijn zoon blijft naar boven kijken mijn zoon weet dat ik er altijd zal zijn Weekendpapa. Want doordeweeks alleen maar pijn.…

Waarom heeft het zo moeten aflopen? Want zo ben ik absoluut niet groot gebracht Deze wereld is een oerwoud Maar wanneer beide ouders er voor je zijn Voelt dat voor een kind heel erg veilig en vertrouwd Een kind zal dan later tegen beide ouders kunnen zeggen Mam en pap … Weet dat ik veel van jullie hou Jullie zijn de besten Jullie zijn altijd…

Vader verzucht, in wolkendek gelegen, hoe zijn kinderen al jaren zijn huis niet konden vinden, terwijl hij vol van vluchtige irritatie een schouwspel van treurnis, met zijn zonen een-na-een op de voorste rij, gadeslaat. Nu is het te laat.…

Drinken doe je met een reden drinkend onderdrukken verdrinken en verdrinken drinken doe jij met een eeuwige glimlach drinkend onbereikbaar drinkend zonder gevoel drinken deed je altijd al drinkend van verdriet drinkend om wat men van buiten niet ziet verdrinking van herinnering drinkend zie ik jou in mijn spiegelbeeld ik zeg vaarwel verwekker…

Zij doet haar dansschoentjes aan gaat op haar sterke handen staan de kuiten hangen als haar jurk ontspannen traag naar beneden. Haar onderbroek moet in de was straks samen het bad in gaan het warme water stroomt luid- ruchtig uit de chromen kraan. Op het kleine raam tikt de regen met een doek condens weggewreven geen ark van…

Op het droomerf Van mijn jeugd Zie ' k mijzelf Dartel huppend Over goudsbloemen Springen die zwierig Hangen langs het Tuinpad van mijn Vader - een niet In woorden te vangen Geluk maakt zich Van mij meester - Want wat zich nu Aan mij voltrekt Is korststondige Extase over wat Hopelijk mag zijn Mijn levenspad…

Een requiem voor één van al die vaders Vrijwilliger, die voor zijn leven rende Een bal van boosheid in je maagstreek en de reacties van de vrienden van de daders Respectvol, waardig, slim noch tolerant Je voelt het; het wordt kouder in dit land…

Mijn allerliefste valentijn mijn dochter, mijn zijn als ik in je ogen kijk voel ik mij zo steenrijk want liefde kost geen geld het is het gevoel dat telt mijn allerliefste liefje jij mijn Giulia, ik kies je tot mijn meisje, fijn samenzijn jij mijn eeuwigdurende valentijn!…

Inderdaad, die zon zei zij en zachtjes wapperend verliet zij het plein Die zon, die op dagen als deze haar stralen dempte Als eerbetoon aan – Een ver verlaten vader die ook zonder woorden zijn kind kon kwetsen Men trekt zich heel wat aan zonder die zonnestralen…

En toen er pas een baby kwam werd hij vader, met zijn broer. Achter de wagen loopt hij soms en dan voelt hij zich toch stoer. Hij kan ook heel erg geestig zijn ad rem en zo doordacht. Wat je van zo'n zorgenkind destijds niet had verwacht.…

Mijn zoon, er zijn in de wereld gogen en logen te over, larielijders allerlei, killers en kaalslagers. Er zijn zovele moegemaakten, klemgeraakten; uitgereisde roer-me-niets, murw, nurks en stuk op hun stek. Er zijn patsers en paljassen plenty, vele lepe strebers, regelneefjes en meters van Nut. Alles hier rept en roert zich, maar in het gedaver…