Alle inzendingen over vakantie afscheid droom

stapeltje nostalgische ansichtkaarten met dorpstaferelen zoals een paard-en-wagen op een bijna verlaten kruispunt en een ruiter langs een kanaal met twee wandelaars wat moest hij met al die kaarsen zocht al naar een afvalbak bedacht toen opeens dat hij die ochtend erg laat was geweest misschien had ze hier wel op hem staan wachten om echt afscheid…

ik adem de zee, voel haar in mijn hand wordt gevangen door de blauwe lucht de vakantie vindt plaatst in het gehucht dat huisjes plaatste aan het witte strand de avonden vermaken zich in de streek waar de volle maan zich in de lucht krijt het land voor ons is mooi en uitgebreid zoals het op de ansichtkaarten bleek afscheid nemen van haar…

Afscheid nemen is niet gemakkelijk. We waren nu zo lang samen. Maar het is nog een week voor de grote vakantie en we gaan allebei naar een andere school. Dus zei ik hem dat het beter is als we uiteen gingen. Maar met die woorden had ik hem gekwetst.…

ik sprak je in het gaan je lachte met me naar een spaanse halve maan de zon scheen regen en een onweersbui afscheid temperde de hitte die ons te wachten stond de reis was nacht en jagen op een morgenstond die vakantie straalde in bekomst krekels spraken met je stem een onophoudelijk missen het was geen gissen naar gevoel want…

Zomer in het vakantiedorp likt zijn stoere liefdeswonden, zijn hoge voorhoofd zweet kent zijn weerspiegelingen humor die langzaam slijt golven schuimen aarzelingen vertrouwde levensvrienden die niets meer van hem aannemen, eigenlijk nooit zijn gedichten lezen bij schaamteloze zee die alles overspoelt achter waanzin van zijn dromen…

Dat ik hier struinen mag aan de oever van de rivier dat ik hier dromen kan de levendige stroom in m'n oren dat ik hier het vertier van de elementen zien en horen kan Op de man af gevraagd.... ik lijk hier op vakantie.…

Op mijn vakantie in het buitenland Verbleef ik in een tuin met appelbomen Het rijpe fruit verscheen in al mijn dromen Met zeven Adams, etend uit mijn hand Maar thuis is het snel over met die roes Wel heb ik nog zes potten appelmoes…

Ik heb een tuin om fijn in weg te dromen, Want werken in die tuin doe ik niet graag. Na mijn vakantie is altijd de vraag: Hoe is de tuin die weken doorgekomen? Het antwoord op die vraag stemt mij niet blij: Fantastisch staat het onkruid er weer bij !!…

ik kijk door het venster ik zie mezelf staan op een dunne muur die die onaards tot de wolken reikt beneden kijkt niemand er van op er is geen beginnen aan van onwaarschijnlijkheden wordt men kribbig en moe onverwacht stoot de wind me om zwiept me van ongekende hoogte brengt me in een tuimeling waar geen einde aan lijkt te komen abrupt…

Bloeiende bloemen aan de bomen schitteren in het morgenlicht Laat de zomer nu maar komen De vakantie is in zicht Vroege vogels in hun verenpak vergezellen ons bij struik en bomen Uit volle borst op hun gemak bezingen zij ons zomers dromen…

elke keer wij afscheid nemen wil ik jou mijn dromen geven gehuld in bitterzoete tranen helpen ze de pijn dragen de pijn is maar voor even dromen voor een leven leven zonder afscheid afscheid zonder tranen zoals de ondergaande zon gehuld in duizend kleuren beloftes maakt voor morgen een toekomst zonder zorgen laten mijn tranen jou beloven…

Voor eeuwig en altijd Ik blijf niet langer dromen Want eens verstrijkt de tijd Illusies raak je kwijt...…

In mijn allermooiste dromen wil ik het ooit nog overdoen.…

Plotseling schiet het licht in brand, en mijn naam wordt luid geroepen, ik ontwaak uit helse dromen, met een ferme buil op mijn verstand. verward en dolgelukkig, geen schade of averij, ik was enkel uit het bed gevallen, na die nare droompartij!…

Er groeiden pinda’s uit mijn huid vannacht, Ik kon niet anders dan ze uit te delen, Dat ik tot voedsel dienen zou voor velen, Had ik in stoutste dromen nooit gedacht. Als ik weer denk daaraan, met ogen dicht, Krijg ik weer kippenvel op mijn gezicht.…

, eindeloos vakantie droomde een behaaglijk leven: aan de kust onder helderblauwe hemel maar er lag geen zee naast niemandsland er was geen horizon achter de rivieren er kwam geen antwoord op mijn brief het dorp lag aan de kust van mijn dromen en jij bent niet in die dromen gekomen.…

, een plek waar dromen dromen blijven Ik neem geen afscheid, ik kom je daar wel tegen, ik zal je hart stilletjes omhelzen en daar je liefde beleven De weg loopt verder voor ons uit...…

door te durven dromen weten we te ontkomen aan die mallemolen nemen we klaar afscheid van eerder bestaan…

We zijn op vakantie in eigen land we nemen mee, allerlei papieren want denk niet dat ‘t makkelijk is om nu vakantie te gaan vieren! We zijn op vakantie in eigen land toch nog geen tijd om te genieten want wat is er nou dan aan de hand, wel die codes zijn op op te schieten!…

Stuk voor stuk, verdwijnen ze, in het niets, stuk voor stuk zwaaien we ze uit naar, het iets! Iedereen vertrekt, een ieder al dan niet geboekt naar een vakantieplek we zwaaien ze uit! Stuk voor stuk, verlaten ze huis en haard om bij te komen van de dagelijkse beslommeringen. We zwaaien ze uit, wensen ze plezier, kijk je wel uit?…

Zat ik maar weer in mijn boek verscholen voor de wereld, gekluisterd in een hoek. Of liever aan een zwembad, aan de Mediterranee waar Zweedse meisjes zwemmen in de Middellandse Zee. Wat zou ik lekker lezen op het warme, mulle zand, op het ritme van die Zweedsen die flaneren op het strand. Hun Uppsalaans is kruidig, hun blikken familiair…

Hoe kan ik me van uw afscheid verlossen?…

Vakantie, even wat anders Even er lekker op uit gaan Even aan de zij lijn staan Zoals veel andere Nederlanders Vakantie, hele mooie tijden Gaan en staan waar je wilt Een tijd boven alles uitgetild Lopen door bossen en weiden.…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

Vakantie een moment van rust, de klok staat stil aan de kust is niets meer te zien, dan water en rotsen, geen stilte, want de branding vult de gaten in de vakantierust op en toch: is het vakantie, een periode van rust.…

En in het heden Nog eenmaal dromen Dat het terug zal komen…

Waarom zo dromen? Waarom zo hard? Tranen, die wellen, want afscheid doet zeer. Maar waarom dat kwellen: ik wil toch steeds meer? De rust is vervlogen, de onrust zet in. Is dit overwogen? Is dit het begin? Ik zweef boven het afscheid, mijn lief in mijn hart. Ik ruik de dood komen: hij komt zonder smart.…

In een bos met naaldbomengeur gevuld verlies ik al mijn spanning en ongeduld Een kabbelend beekje met koel helder water legt mijn zorgen opzij voor een weekje later Geen stadse herrie of verbouwende buur maar de simpele geluiden van moeder natuur even leven als in een utopische droom door een weekje vakantie op de Veluwezoom…