Alle inzendingen over valies

een lichtgewicht valies algemene rugzak openbaar paspoort geplukte creditcard zon zee palmenstrand lagunes formule all inclusive mijn god, wat is `t hier mooi…

En als de trein niet voort wil, zeer ten detrimente van uwe lust en hoop en zuurbetaalde centen, Blijf kalm en open uw valies; put uit zijn voorraad en ge ondervindt dat nooit een enkel uur te loor gaat.…

Als een frisse was in een achtertuin die hangt te drogen in een zomerse bries, Als een fietser onderweg naar morgen altijd de wind in de rug bepakt met valies Als een kraanvogel statig zwevend op de thermiek van tak naar boom Als kinderen die spelen groen als gras, als raderen draaien gesmeerd om hun as Als kleur dat kleurt, luchtig als…

dansend voor de tralies van zijn bestaan zijn gebit was er allang aan nu kan hij zelf weer gaan hij hangt aan de wilgen bij zijn valies zijn druiven zijn druiven zuur dansend voor zijn spiegel kan hij niet meer sjansen met een beeld dansend in spiegels in totaal z’n tijd zijgt de tijd ineen met een klap hij danst met…

Hij stopt wat voorgekauwde rijst Voorzichtig in haar kleine mond De oude man is zwaargewond Zijn ziel heeft alles ingelijst Hij voelt zich moe, vies en verreisd In zijn valies een zakje grond Een vaag portret van een verbond Dat zich naïef gelukkig prijst Geschrokken zet hij voet aan wal De havenkade heeft geen geur Het kleinkind dat hij…

van de vijf of zes werelddelen heb je samen met mij versleten daar sta je, ik was niet van plan weg te gaan, ik wilde alleen de verleiding weerstaan voor waar aan te nemen en echt te geloven dat ik weer thuis ben gekomen ik wil me niet neerleggen bij de gedachte dat zonder jou niets te verwachten is - niet meer dan een valies…

Waar In de diepste nerven van de nacht zwakke lichtjes feller dromen op de kristallen spiegels van de ziel, werd alles afgewogen wat ik bezat, opgebaard in een te nauw valies wat ik in de ogen van de morgen las.…

in het onzichtbare valies draagt hij gehavend mens geheimen mee een masker bedekt in het licht van de dagen de ruïnes de duisternis vindt in het verborgene de doos van Pandora hermetisch gesloten in de doorwaakte nacht reist hij naar Emily vandaag las hij haar: 'Hoop' is het gevederd iets- Dat neerstrijkt in de ziel-…

gevlucht voor de guerilla's via sluikse wegen door het oer sluip ik met volle koffer over een stinkend vol perron niet dat het iemand opvalt de mens is zichzelf het naast tot soldaat mij in het oog krijgt en verveeld de peuk uittrapt tergend traag sloft hij mij nader schopt tegen het oud valies 'k wil me wel veretheren geen gevoel en…

een zwaluw was negeerde ik seizoenen en vloog nu naar het zuiden om jou te kunnen zoenen helaas heb ik geen vleugels alleen wat schrijfgerief zo wordt het geen bezoekje maar enkel deze brief ik wens je alle goeds nu jij verjaart vandaag maar samen met de wensjes zend ik ook een vraag bewaar iets van de sfeer stop wat zon in je valies…

Zelfs aarde, hemel, ruimte, sterrengruis verdwijnen als ik ander’ sporen kies : de superlijn naar mijn geliefdes’ huis, de godentrein, geen ticket, geen valies.…

Er stond veel volk te wachten, ze had vergeten haar valies te pakken. Ze wilde dat ik ze meenam en kneep in mijn arm. Een lach kwam op haar gezicht vertrekkensklaar was het bericht. Vandaag zou ze gaan varen, iets wat ze vroeger altijd had gewild werd nu haar realiteit. De zucht was niet te evenaren, maar haar geluk is mijn geluk.…

Ontwakend in de dageraad, dankzij het spinsel op mijn tijds-penselen met z’n valse streken waterverf, uitlopende beweging op het vergeelde doek van ongebleekte canvas maskeert het onbevangen lichaam, alles afgewogen, verlaat als laatste passagier een voortdenderende trein op een onbenoemd station met een te nauw valies…

koestert het de contouren van het lichaam, gouden randen aan een moegestreden horizon, de diepste nerf van een zwijgende nacht de zwakste lichtjes feller stromen op de gespiegelde achterzijde van de dromen om aan de schaduwen ontkomen, de zingeving gewogen in gewichtloosheid in alles wat ik bezat, de reis in een te krap valies…

de wijzers in het groot radiant leunden tegen het avonduur ik had wat tijd en genoot riant van het dampende clair-obscur mijn gedachten spoorden naar de zon felrood onder het glazen fries bij de kiosk op het perron plantte ik hijgend mijn valies hier gonsde 't van gezelligheid onder de hoge stalen hemel wereldgeluiden stegen wijd…

Herpak de vruchten in een valies als ik naar het onbekende noorden reis laat mij zwerven over een rijke appelzee, ik neem alleen het klokhuis mee naar een groene morgen van de overkant laat mij daar van je malse loten eten indien ik heb getwijfeld om me te laten zaaien in een vergeten oord geen idee hoe die dag zal heten als ik…

Een ieder die 's nachts in haar ziet, leeft uit een valies van verlies en elk uitleggen der kleren maakt de kleuren doffer. Slechts een minnend paar wordt door haar donkerte welwillend bijgelicht, want in haar waag in liefde voor elkaar beschut brengen zij de dag terug op haar aangezicht, varend in haar weer een weidse vlucht.…

het virus dat ons en onze economie het gewone doen en laten naast ook de adem neemt niet aflatend is hun inzet hoewel zij zelf het meest aan de gevaren blootstaan van het grimmig monster zo knokken zij voor behoud van leven en een toekomst waarin wij hamsteren mogen dat ons echt betekenis geeft houdt dus de kofferbak vrij voor het valies…

Herpak de valide dromen in een oud valies als ik naar de onbekende oorden reis laat mij dwalen door de allerarmste teksten, ik neem alleen mijn lege taalhuis mee op een mistige morgen in het voetspoor van plat betreden woorden uitgezwaaid in dit verlaten oord geen idee hoe die dag zal heten als ik de zwartste gaten van mijn horizon…

gespiegeld wat hier staat ik was dat kind op een zelfgemaakte slee, op denkbeeldige sneeuw in het licht van het verwaaide spoor, haalt de vonken uit het vuur van uit de hand gelopen dromen, al lijkt alles even stil te staan in ademnood zal alles uit noodzaak blijven stromen in de weerwil van wat we kunnen verwachten, laat mijn leeg valies…

Schijndood bij de laatste moet ze wachten tot de eerste weer lichtend aan de hemel staat Vrijwel eenieder die 's nachts in haar kijkt leeft uit een valies van verlies en elk uitleggen der kleren maakt de kleuren doffer Maar onder dat verharden tot een air van `niets dat mij vermag te deren' vaart een zucht naar licht en weidse vlucht…

droomde jij al van elisabeth te zijn om vandaag dan twintig kalenders later op weg naar debora in de spiegel van het leven anna te begroeten waar zeventig nu jou het leven kroont tot grande dame wil jij steeds nog niet dromen en weten van welverdiende rust pak jij de jordaanse wortels om de plaat te poetsen graag nog in koffer en valies…