Alle inzendingen over van

vanuit het niets kwam jij me naderbij we dansten, dronken gulzig uit de fusten terwijl een gonzend klokgelui ons suste je zachte lichaam rook naar zoet gevrij en werd een speelbal voor mijn lusten we rolden, tolden, lagen zij aan zij van top tot teen nam je bezit van mij we spoelden aan op verre, zilte kusten de zon boetseerde je figuur…

De een zit in een hutje op de hei, Een ander in een koestal in de polder, Een derde bij zijn schoonmoeder op zolder, Een vierde vond zelfs onderduik bij mij. En straks is er geen enkel kamerlid Dat nog manhaftig in de kamer zit.…

De wereld lacht; steeds klinkt haar spotlied ons in de oren. 't Vliegt, weergekaatst van d'een naar d'andre kant der straat. Verzwonden schijnt de smart, wijl 't treurspel ledig staat en klucht of boert alleen nog hart en geest bekoren. Ach! ieder ding heeft thans zijn zin verloren! 't Woord is de mom der gedachte. Sombre haat zweeft in…

ik verzamel wat bijeen hoort verspreid wat niet dan hoort bijeen wat is verzameld wat verspreid ligt niet daarna ga ik verspreiden wat bijeen hoort en verzamelen wat niet zodat wat is verspreid bijeen hoort wat ligt verzameld niet…

Wanhopig tot op het bot wachtend wanneer de realiteit zal komen in zijn schulp van spijt en hopen lege dromen verblijft hij tot hier waar mist zijn dagen blijft bestoken, dronken in licht en donker richting onbestemd. Elke regel is een nieuw begin elk midden blijft erin en elk einde verlegt wederom zijn zin.…

Je daagt me uit al weken lang brengt mijn hoofd op hol. Ik slaap nu slecht voel me zo bang gedachten zijn te vol. Ik wil nú weten wat jij dan voelt als wij elkaar weer zien. Hou dit niet vol ga langzaam stuk heb je nog steeds ontzien. Dus kus ik jou nu heel intiem mijn tong bij jou erin en antwoord jij je tong naar mij is dát…

Ik klim weer uit de nevel zoals vanmorgen toen ik verdwaalde in mijn slaap; de nacht – jaloers op wil en wezen – maande mij tot doodstil zwart. Roerloos werd ik als plant gerukt uit droom en horizon. Het snakken naar het licht maakte weerloos, een donkere wolk in een bodemloze leegte. Ik adem bloemen op de wind en schik mijn blad tot rozenrood…

Ach, Truitje! wat een grote schrik, Hoezeer ben ik ontsteld! Gij wachttet, ijs'lijk in uw schik, Het tiende, welgeteld. De naam bedacht, het wiegje klaar, De mutsjes net en klein; Doch God bezocht ons bang en naar - Het heeft niet mogen zijn. Nog eer het wichtje was volgroeid, Ontwonden uit uw schoot, Hebt gij u wat te veel vermoeid...…

ik las je namen in de krant in vette letters weergegeven voorgoed omgeven door een zwarte rand we liepen samen door het land grenzen werden opgeheven we lieten de gedachten zweven bespraken de planetenstand de tekens brullen nu als leeuwen vertwijfeld werpen wij het zand wat rest ons, die hier achterbleven dan dóór te leven zonder…

Zwaar peinzend hoofd, met eeuwigheid omtogen, doorgroefd van voren, door de idee geleid, diep over al dat werelds wee gebogen, dat, staag opwellend, in Uw boezem schreit; schoon hoofd, wars van versiering, los van logen,* wijd-stralend brandpunt van al-menselijkheid, waarop, nu 't aardse leven is vervlogen, een glans van eeuwig leven ligt…

In de nabijheid van een stille streek als een lange adem bestrijkt het gevoel misschien te weten als liefde verpakt in een veer. Terwijl de avond zet groeit het verlangen, spreekt het hart over gemiste kansen en smeekt om meer. Misschien in een droom een handreiking die waarheid brengt, misschien het geloof dat naar zekerheid reikt.…

Hoe kan ik het ontastbare doorgronden als de fles, onbereikbaar in schrift mijn inhoud verteert. Zelfs de vlam die onderhuids het wezen raakt is slechts een weinige beroering van het blad, waar ze woont; de ziel van het ongekende. Ik droom de beeltenis van pen en streek en kader zijn betekenis. Binnen deze lijnen wil ik dwalen, nooit meer…

Omdat Mohammed voor het zwijgrecht koos Heeft hij heel lang geen enkel woord gesproken, Maar toen hij toch het zwijgen had doorbroken En netjes uit mocht praten, dacht ik boos: Maak van dat recht onmiddellijk een plicht, Dan houdt zo'n man zijn mond tenminste dicht!…

Ik ben vannacht braaf in de rij gaan staan, Want toen ging onze boekenzaak hier open En mocht ik weer een Harry Potter kopen - En daarna ben ik naar Den Haag gegaan: Daar stond een rij van twintig kilometer Te wachten op de volgende Jan Peter.…

Een brede toekomst, gevuld en niet geweten vernauwt zich tot een dag, een ogenblik, waarin ik spreek, handel, beschik naar maatstaf bewust of ongeweten. Een diep verleden, leeg en soms vergeten, verbreedt zich met de dag, elk ogenblik, met woorden, daden, waarmee ik mijn maten -van harte- af kan meten. Leeg is het verlangen naar volheid…

"Als ik hem nou eens niet had doodgeschoten", Zo sprak tevreden Volkert van der G., "Dan telde Pim Fortuyn beslist niet mee Als een figuur van nationale grootte. Nee, eigenlijk zijn wij dus met ons beiden De grootste Nederlander aller tijden."…

"Als ik hem nou eens niet had doodgeschoten", Zo sprak vervolgens trots Balthasar G., "Dan telde Willem zeer beslist niet mee Als een figuur van nationale grootte. Nee, eigenlijk zijn wij dus met ons beiden De grootste Nederlander aller tijden."…

De doelman van weleer, nu directeur, Kon wèl Ruud Gullits interesse wekken, Maar wist hem niet over de streep te trekken, Ze kunnen samen niet meer door één deur. Nee, liever denk ik terug aan hoe het was, Nu zijn ze net een èchte kleuterklas.…

Jij hebt me weten te raken mijn gevoelens zijn compleet jij maakt me echt gelukkig zoals geen ander dat ooit deed Jij hebt me weten te raken bent mijn leven binnen gestapt in mijn hart vlinders gevangen die uit hun cocon waren ontsnapt Jij hebt me weten te raken bent voor mij van betekenis jou draag ik altijd met me mee wat de afstand…

en ik donder van boven naar hoger plaag het leven ram het lot volgewicht in de zij trek afgrond de twijfel in een laatste vinger verkrampt de grond trekt aan zwaarteloosheid…

Mama, waar heb jij het geluk gelaten? Ik had het hier neergelegd en nou is het weg! Je zult het wel ergens hebben laten slingeren of het is gestolen of misschien per ongeluk weggegooid. Wie zou mijn geluk willen stelen? Wie niet? ----------------------------------- uit: 'Mama waar heb je het geluk gelaten', een nieuwe…

Stil lig je nu naast me Je ogen dicht, je lippen zacht Wil je voelen, wil je zeggen Lieverd, het was fijn vannacht...…

Tranen wellen op ik ben bezeten ik ben haar bezit ze duwt me onder mijn bebloede handen zonder waarschuwing: golven, haar golven overspoelen mij Golven eenzaamheid branding: ik herken het ruisen van een warme melodie…

Tranen beuken machteloos, woede ligt op mijn tong, vuisten huilen vruchteloos van verdriet dat ik niet bedwong. Hersenspinrag, doolhoven van smerige smart: verdronken in duistere kloven ben ik slaaf van een slinkend hart. Verzet tekent een open wond, bloed scheldt: "Rood", gil ik gedreven. Ik! open mijn brandende mond; de leugen valt…

In elke hand houd ik een tros ballonnen. Zo stijg ik op, kom langzaam van de grond. Maar als ik boven ben, dan ruik ik lont en wou dat ik er nooit aan was begonnen. Hoe eindeloos ik klim, hoe hoog ik reik, waar ik naar zoek, blijft nèt buiten bereik.…

Onthecht valt een blad Ten prooi aan de zwaartekracht Op het zachte mos…

Sint Niklaas appelbaas uit het land van Waas heilige Paus die ging lopen uit een deeg van spekulaas kom ons toewaarts heilige Klaas wij die wachten op een heel klein beetje honig Zie ons lippen droog niet van 't bidden is het wel van heel veel kou lieve Paus lieve Paus Laad uw ezel laad uw neger laad uw knecht - appelbaas…

Het schijnt licht te zijn tegen zo’n achtergrond van meer dan spectrum alleen en geen palet drukt zich meer in kleur dan hier deze ochtend dit pijnlijk mooie landschap waarvan de zon haar mond open- valt en een gelukkige ziel zich wandelaar mag wensen.…

Ik zoek je Overal Ik kijk soms wel drie keer om In de hoop je toch te zien Ik zoek je Ik elke bus In elke winkelruit In elk deel van de dag Ik zoek je Maar kan je niet vinden En eigenlijk weet ik het maar al te goed Dat je voor mij niet meer te vinden bent Ik zoek je Ook in mijn hart En kom altijd hetzelfde uit Bij…

Het woord is luchtig. Het leven is vluchtig. De dood is in elk woord. Ik ben voortvluchtig, gevangen in het woord, ontsnapt aan het leven.…