Alle inzendingen over vechten

Hij wilde vechten met de knol. De hengst vroeg: 'Wil je 'n hengst of ram?' Hij sloeg 'm eerst en toen op hol, waarna de ram om 't leven kwam. De ooi, die toen d'r man cremeerde, hetgeen z'n wilsbeschikking was, besefte, dat een knol resteerde; slechts over bleef de rammenas.…

altijd ik en jij nooit wij, Ik kan niet want iets in mij zegt me dat, ik wil wel of ... ik weet het niet weet je ik ben mezelf zo zat dat het misschien beter is dat je me nooit meer ziet Altijd maar weer die twijfel in mijn kop dat eeuwigdurende lege gevoel Oh echt ik wil dat ik stop eindelijk weer een richting een doel Maar hoe ik ook vecht…

Een opa is gewoon een opa bij hem kun je met alles terecht met opa ga je wandelen of varen op de Vecht. Maar opa wordt steeds ouder en zal er op een dag niet meer zijn denk dan steeds met liefde terug want het leven met opa was fijn.…

Robbertje vechten, maar vol tederheid, stevig en vlug, mijn kattebeest. Zalig lui, maar niet onachtzaam, pluizig en stoer, ondeugend geweest. Rondjes draaien, maar uit zottigheid, klein en warm, mijn troetelbeer. Languit slapen, maar dicht tegen mij, fier en zelfzeker, maar oh zo teer.…

Onder valse voorwendselen heb ik je gelokt naar een mooi plekje in de natuur Ik had er stiekem al over gejokt je raakte al wat overstuur Je begrijpt niet goed waar het over gaat of misschien toch wel Wel weet je waar onze liefde voor staat en gaat het je wat te snel Toch moet je weten dat ik voor jou zal kiezen voor je zal vechten tot het…

Ik heb een roos op je graf neer gelegd, een rode roos die voor zijn leven vecht. Een rode roos alleen bedoeld voor jou, als teken dat ik nog steeds van je hou.…

het vroege fluitenkruid zacht vertolkt wat het lentehart bezielt Een bede zonder woord of vaag geluid geen gehoor of spoor van grotesk gebaar geen richting nog, geen opzij of al vooruit een samen stil, massaal, alleen, of in een paar In eerbied stijgt hemelhoog het bidden voort de natuur beeft en de mens vermoordt geen notie van gebed vecht…

Ze smelten allen voor haar lange donkere vlechten die zij uitdagend zwaait: laat ze maar voor haar vechten! Ze wordt zestien bijna, Liesje bij de buren. Ze mag misschien... acht ja, er zijn nog heel wat muren, maar als 't mama niet ziet dan draait ze met haar kontje en loopt ze heel rebels voorbij de jongensschool een rondje.…

Gekwetst tot op het bot vecht ze haar weg terug. Haar hitte doet de sleutel smelten, het bloed verdunt de klei. De schelle, hese stem verjaagt de zwarte vogels. Een overwinningskreet verscheurt haar lippen.…

De taal der Elfen is de taal van de liefde Een taal die ik spreek noch versta Het Rijk der dromen en innig verliefden Ik zoek haar en ik spreek haar na Maar liefde is meer dan enkele zinnen Meer dan een stem of een tedere blik Het laat zich benijden en laat zich beminnen Misschien is het meer dan alleen jij en ik Het laat voor zich vechten…

Zinnen dansen pirouetten in het rond en immer rond ideeën slechts nog silhouetten; jouw oorlog vecht je aan het front waar letters snauwen, bijten, snijden woordenbloed een helder rood veroorzaakt door een donker lijden zwarte zielen; haat is groot.…

dat is de liefde die vecht. Wat is het liefdevol en mooi, het is alsof ik ontdooi. Gelukkig het spreekt de waarheid, of is het een lokkertje met een feit. Ik pak het met beide handen aan, maar zal altijd sterk in m'n schoenen staan. Gelukkig ik ben niet alleen, er is bescherming om me heen.…

Vind jij het goed dat alles vecht? Natuur, je gaf me vrije wil. Al was dat dan wellicht een gril, nu ‘k hem heb, aanvaard je ook dat ‘k met rede ’t spel bestook?…

Als de angst niet meer bestaat wie weet hoe het verder gaat Een aangetast hersenschors zit er soms een draadje los De psyche controlerend beheersend woede onderdrukkend wederkerend Achterwaarts gaand door de hitte vecht mijn hart uit met het vurig witte IJzer gehelmd en gemaskerd geheimen geprikkeld afgerasterd Uitend schrijvend met geslepen…

van mij heb ik aan mijn werk en alle anderen gegeven De rest van mij dat wat er over is gebleven Een stipje zo voel ik mij nu, ik kan niet meer geven Een stipje zo weinig is er over, bang om te leven Een circel dat is wat ik weer worden ga Een circel groot rond en heel Van stipje weer naar circel dat is mijn gevecht Van stipje naar circel vechten…

Ergens vechten nagels om een vacht. Gekrijs om kruimels liefde. Stukgebeten oren. De krolse oorlog van een voorjaarsnacht. Bijna vergeten hoe ik met dezelfde woede door het donker joeg, hoe jij nog valser dan een kat je nagels in drie harten sloeg. Wat is het lang geleden en wat blijf je mooi.…

Vastgebonden aan leugens keur ik scheve ogen af Van wijzende vingers ben ik net zo min gediend Aan veelbesproken doch ongekende schaamte Heb je voor een groot toch zelf voorzien Moet ik het dan weer rechten Komt het weer op mijn schouders neer Moet ik voor je vechten Doet het jezelf te veel zeer Ik sta achter je Dat heb…

Maar je moet vechten en volhouden Tot het einde van de nacht. Vouw je handen samen, Kijk omhoog, Marietta. Kijk niet terug, teveel pijn in jouw verleden. Kijk niet vooruit, de toekomst is onzeker. Kijk niet naast je, Marietta, ze is er niet meer. Vraag je niet af waarom. Kijk omhoog, daar zal ze zijn. Ze zal schijnen in jouw donker.…

Eens vond ik dit gegeven mooi nu zie ik er doorheen want onder iedere boom hoe dik hoe dun hoe klein of groot is de aarde, dus de moederschoot dit fundament is vaak verscheurd, verdord vertrapt met bloed gekleurd men heeft hiermee verkeerd geleefd de boom is ziek vecht voor bestaan soms eenzaam op een hoge berg verlaten in de zandwoestijn…

ik kon er niks aan doen ik werd zo plots erg boos ik kon er niks aan doen dat die jongen daarvoor koos hij begon me hard te slaan en heel hard te schoppen die jongen echt waar hij was niet te stoppen ik schreeuwde om hulp maar het leek of niemand luisterde tot mijn engeltje achter mij fluisterde hij bleef maar roepen vecht nou eens terug…

Waar ik nu niet meer voor wegloop, maar er tegen vecht op hoop van zegen. Daarachter de bergen, torenhoog ontstaan door de vele problemen. Toen jij tegen me loog en me bedroog, maar ik heb het je nooit kwalijk kunnen nemen. Nu ligt alleen het dal nog voor mij, de oase van verdriet.…

En ondanks hun plichten en rechten, is er 'n weifeling tussen zwichten of vechten. Met tegenover zich 'n deftig gewaad ondergaan zij na 't verhoor andermans heftig beraad. In 't verloop van tijd dat zij ontkennen blijft er 'n hoop op respijt zodat zij gaan bekennen.…

De meeuwen vechten, vleugels hol, en hangen aan de wind. Zij vallen in 't bouwland neer, - en, neergevallen, maken ze 't langs de voren vol. Zij namen overland de wijk, en zochten langs de brede stromen hun toevlucht, - om op kracht te komen achter de hoge winterdijk. De snavels, onder pen en veer, herstellen de geleden schade.…

de roem is als de dauw en zal niet hechten jij sluit het hek of zeult met een bidon je levensweg (kasseien en beton) valt slechts met onderdanigheid te slechten om kruimels mag je in de schaduw vechten de goden vangen stralen van de zon de wielerwetten kennen geen pardon een rode gloed onthult verbleekte knechten de laagsten mogen nooit…

Ik heb ze vaak wanneer ik op het strand de zee, de golven en het zand zie waar ik graag mijn uren slijt om wat te dromen in de tijd en waar ik vecht tegen de wind en loop te schreeuwen als een kind. Dáár ligt voor mij zo'n groot moment waar mijn geluk geen einde kent.…

vechten, de kille angst verdrijven opgevangen door een liefdevolle man je steun, je toeverlaat je voelt je op handen gedragen nooit is iets teveel steeds met een kwinkslag en met de glimlach staat hij voor je klaar in alle moeilijke momenten steeds opbeurend nooit een negatief woord, je positieve kanten benadrukkend je aansporend…

Maar dat duurt nog veel te lang Want mijn hart staat nu in brand Vraagt meer, meer dan ik vragen mag Een afgrond, die ik wou dat ik niet zag Want dit loopt erg hard uit de hand Zonder geluid schreeuw ik van de pijn Blijven lachen, niet opgeven en gewoon doorgaan Ik blijf vechten, geloven, ik moet dit doorstaan Totdat jij heel misschien…

Draaien om de leugens, niemand die voor liefde vecht? Is dit het nou? Is dit het nou? is dit nu echt?…

Het zwijgt, maakt stil, de duisternis wordt diffuse en is mij kwijt ik zie de schaduw die met zijn ego vecht, ik leg de huid af maar ik ben een vreemde voor mijzelf, een onwillig en onbeschreven blad in het uur van de uil die naar de maan vliegt.…

wereldstatistieken in beweging zetten vechten voor een ambitieuze maatschappij in één oogopslag kunstzinnig vreugde schilderen, vol verlangen helder denken, op wereldschaal vervreemde sfeer doorbreken van wrange grafische, dode elementen.…