Alle inzendingen over veenmos

je hebt iets aards zoals je daar ligt daar ademt en dampt je wasemt het leven zoals zoet zompig veenmos het wegtikken van tijd houdt me uit mijn slaap ik stap uit ons bed loop peinzend in rondjes staar door het open raam krijg het oneindig koud ik kruip terug bij je…

zou je denken dat het veenmos met het hoogveen verdwenen was ?…

Zittend op een steiger bij een heideven Van rust in de natuur ben je een mega-fan Je kijkt over het veenmos heen Je zat er uren achtereen De deining van water onder een steiger Turend naar een jagende reiger De dag gaat hier voorbij Het gevoel adoreert deze waterpartij De bries van een verfrissende wind Nieuwe energie die z’n weg vindt…

Jij, groen, ik hield je voor gestorven, voor uitgeroeid, uitgegroeid, tussen de groene en ongerepte bossen door een deken van zacht groen veenmos heen, mocht mijn respectievelijke blik je nog een keer zien om je een laatste keer, zoals echter eerder waargenomen in mijn armen te houden, betrouwbaar je hete lippen te kussen..…

broeikas van een etterbuil, een wonde dan kietelt zij de tulp, de bol van de magnolia als de kleuter die net ontwent aan de fopspeen een kwijldraad verbindt de polen van de magneet overspant het veld waarin ik doofstomblind wil dolen tot ik in het maatglas de lauwe palmwijn vang die zuinig vloeit uit de vouw die ik zelden zomaar vergeet het veenmos…