Alle inzendingen over veinzen

(zoals de tijd vliegt) spelenderwijs veinzen dat je kunt vliegen met wat geluk een zachte landing in het zand…

hangend aan december als het fragiele bewijs van vergankelijkheid bevriezen we de tijd steken een kaars aan en veinzen voor een moment de knusheid van weleer…

voor iets van geluk verdroeg hij haar warmte op zijn huid met de zachtheid in zijn handen de tranen op de lippen en 't zout voor in de wonden alles is beter dan verdraagzaamheid veinzen soms komt het geluk simpel binnen handbereik wat let je…

tot enkel afdeinzen werd ik genoopt toen gij mij, tersluiks, met dingstigheid en schier veinzen mijn edele gevoelens jegens u lafhartig had gesloopt gij zijt slechts onbeholpen; onkundig ene genegenheid met waarde te stolpen…

Het grillige licht wil bezitten wil veinzen, maar het licht is machteloos, het licht is ontmanteld. ------------------------------- uit: 'Gedichten 2009', 2009.…

ik ben jaloers op regendruppels die veinzen jouw tranen te mogen zijn onderweg naar morgen ben ik jaloers op het zonlicht dat door jouw haar danst wachtend op die ene dag dat onze ogen elkaar ontmoeten en ik nooit meer jaloers hoef te zijn kijk de zon eens stralen…

fronsend lezen wij zijn werk en veinzen een diep nadenken…

god en godin zoeken de goden niet verzoeken geweten laten spreken bidden zonder bedelen jezelf niet bedriegen anderen niet beliegen trots en wraak trotseren de liefde honoreren waar van vals scheiden veinzen van oprecht met acht lopen op de middenweg…

In tijden dat de rouw zijn modderschuit versiert speelt zijn ego hooglijk op en om zijn tanden siert een valse glimlach zijn gezicht vol van kwade trouw. Zijn ogen lichten op als zijn neus ruikt een verdriet en als de bel geklonken heeft staat hij op en schiet zijn zwarte schoenen aan en danst een slome dodenwals. Kijk de bloedhond…

Geveinsdheid, die we, in 't needrig kleed, Het hoofd, gelijk een bies, zien krommen! Schoon gij, kranswijs, op doornen treedt, Gij kunt u niet voor God vermommen. Leg af, schijnheilige! uw gewaad: smeek om gena, Eer u Gods bliksem treffe, eer u zijn wraak versla! -----------------------------------------------------…

dichters dichten over geveinsd geluk dat zich in tegenweer staande weet te houden over koppels die in nimmer aflatende begeerte de grote en kleine beren van het firmament vrijen over trouw en nietsontziende passie en zoveel meer totdat ze stilvallen en men zich afvraagt van 'hoe ging het nu werkelijk ook alweer'…

Anders dan een mens, zal een appelboom niet veinzen dat het hem goed doet als wij hem in ’t voorjaar roemen om zijn prachtige, witte en beloftevolle bloemen. Mens en dier zoeken koelte in zijn rijke lommer en verliezen zo hun daaglijkse kommer. Tijdens die momenten willen zij het leven overpeinzen.…

dat de rimpels in gordijnen door je spelen achter vrouwentongen verschenen dat je dichtgekleefde handjesvolle snoepgeur verspreidde in een straatvol medelijden dat de tranen die zich stapelden in elk oog dat jou bekeek waren voor het veinzen van je maagdenwitte kleed dat de hand die je adoreerde en je door de straten leidde…

Ach, mijn liefste zo droef klinkt mijn lied in de nacht dat het misschien verliest aan schoonheid, aan ritme, aan praal en pracht, maar droef blijft mijn lied - tenzij ik veinzen moet - en dan vraag ik me af hoe je vrolijk zingen kan als je hele wezen baadt in smart, als het verleden je tart, hoe kan je vrolijk zingen als zelfs…

Grijnzende veinzen: het grote gemis, hoe diep wel geraakt en hoe erg dat het is. 't Is komen met zwier en ziehier mijn ellende. 't Is hinkende klagen hoe zeer dat het doet. Leven is spelen: het is om te lachen, zelfs als 't zo beroerd is dat men huilen moet.…

Rond deze feestelijke periode ben ik het liefst ver buiten beeld, voel ik heel heftig hoe verdomd verdeeld de menselijke wereld is en mis elk vermogen om vreugde te veinzen. Men komt zogezegd gezellig samen rond eten, drank en knallend licht, opnieuw gezwicht voor het kopen van wat een zegen belooft te zijn.…

Misschien dat je het woord betrad in taal van mist, pijn van regen dat ik je bij me hield in schemering mensen wegduwde uit de intrige maar je bent mij dierbaar als mijn eigen ik, zonder twijfel je blijft steeds bij mij in dromen die dichterbij durven te komen je blijft jezelf, ook zonder masker maalt niet om status, of veinzen je blijft…

kom naderbij,en suggereer dat je me opmerkt zeg dat je vingers me bevatten kunnen je door mijn aanwezigheid de taal bemint die wij eens spraken zonder woorden afgeladen in veinzen en in een heldere expressie o laat ze vrij, de vlinders van je ademhaling want intens smacht ik naar alles wat jij bent dat ik het spoor bijster raakte in mijzelf…

Ook met de handen stijf tegen de oren is soms het geluidloze gillen te horen dat in onze diepten weerkaatst routes en wegen in eigen beheer geen regels voor het binnenwerks verkeer dat zich langs eigen banen verplaatst geen brandstof meer over voor innerlijk vuur geen macht meer te veinzen over het stuur hardnekkige voet op het…

Kijken in de weerspiegeling en met een sprong onwetendheid veinzen, ...…

Geen ego in gewenste schijn kan veinzen dat het lacht.…

Men kan het componeren en musiceren veinzen, alsof men de eigen levenschoreografie schrijft, maar men danst pas echt met zichzelf wanneer er geen muziek is.…

Alle huichelaars die zweren Op de heilige Bijbel of Koraan Als ze voor de rechter poseren En van het nauwe pad afslaan Die jokkende koppen trekken En grijnzend zonder schroom veinzen Terwijl ze de zaak juridisch lopen rekken Voor geen gebod terugdeinzen Die zich aan geen God verplichten Maar met leugens de waarheid beroven Om jou onheus…

zij praten over elkaar als huichelaars simulanten veinzers of hebben zij nooit iets geweten maar teveel gehoord zijn zij onwetend van hun hypocriet zijn wie dit weet laat zich niet veinzen komt u een jesuita tegen wat moet ik u zeggen abombado ?…

En sinds: ik vond niet wat ik zo behoef, En zo mijn woorden luid soms blijheid veinzen, Mijn ziel is stil en vol verlangst en droef.…

laat ieder het verstaan van diepgang raakt men immers niet opgetogen wel van erotiek, Bossche bollen en heerlijke appelflappen of eigenaardige gedichten waar heeft deze man het toch over zie ik u peinzen op uw denkbeeldige gezichten ja, het ging over niets nog lichter van gewicht tevens kunt u mij niet betichten van goddeloos veinzen…

Maar dan zegt al 't gevoel in me vanuit mijn ziel dat het wel zo is, zó klopt Ik kan die rilling niet veinzen de brok in mijn keel en opwellende tranen blijdschap en opluchting dat het je goed gaat, al klink je nog steeds gehavend 't Is zo idioot, besef ineens dat trouw en rouw slechts een letter met elkaar verschillen In gevoelsdiepten…

De Hells Angels houden ons gevangen, we sluipen door eindeloze rotsgangen van een mysterieuze sekte, kom, collega-dichter, laten we de goeroe de nek omdraaien en veinzen dat we lid willen worden van de Hells Angels.…

Het waddenstrand ontruimd door waterhozen Dat zijn dus slurven die hun water lozen Het liefst op een toerist in lederhosen Die heel onhandig ligt te minnekozen Of in het zand verscholen goddelozen Die schaamteloos een potje willen vozen Dat zijn dan meestal ook nog eens werklozen Die zitten met hun uitkering op rozen En veinzen rugblessures…

en mijn regels waren kleuters die de hele dag maar sprongen, soms ook huilden dan weer zongen, speelden, schuilden, klommen, pruilden, maar zich geen moment verveelden maar mijn regels werden ouder, werden prikkelbare pubers die het leven gingen voelen, wilden vliegen, wilden proeven en met uitgestreken smoelen leerden veinzen, leerden…