Alle inzendingen over verbeet

wijn jij feest zonder te weten je danst zonder te zijn Vlieg maar in het horen van de woorden hos maar op hoge hakken laat je verdrinken in wat zij noemen gezellig zijn Ik zag een foto keek van buiten naar je lach je woorden zijn zo raar jij keek zo naar beneden Kon het nog maar anders zijn totdat het blijft verleden het is zo verbeten…

Het blijkt nu achteraf dat het haar speet en dat ze zich wel degelijk verbeet.…

Een bolle teek uit Tollebeek geraakte laatst geheel van streek toen hij een bulldog beet en bleek dat deze had een zonnesteek en iets wat rabiës geleek zodat de bolle zich verkeek: want immers nu ook dolle teek.…

ongure kerel trapt verbeten fietsend door gure noordooster…

Woorden kramen, innig Monden vol tanden, letters Oppoetsen tot verbeten zin…

gesproken woorden, wees almachtig verdruk die onmondigheid hoor de weergalm van de stilte mijn gebroken tegenspraak schuil niet in het zwijgen op zoek naar openheid verwoord in jouw vragen verbetenheid…

nacht der tranen aanvaardt het lot verlies haar dromen de verbetenheid die zachte omklemming in armen van troost ondraaglijk voor even haar vraag gehoord…

ik zie je dwalen, dolen dalen tot in de kraters van je bestaan je zoekend zijn met het water tot aan je kin trappelen en happen ik omzwachtel je achillespees en vloek verbeten tegen de wind in…

Verbeten altijd opnieuw weer vloed tot eb.…

hij wast zijn handen met “naar onschuld geurend” zeep schoont zijn geweten zij knarst haar tanden en met haar mond in één streep kijkt zij verbeten en op de wanden van zijn kamer krast het kind ...om te vergeten…

Verbeten, onverdroten in de steen nieuw leven steken zodat ze zich mijn levenslust verschoten aan mijn steken en mijn teken zullen blijven stoten de strijd, het zwoegend zweten is vergeten nu ik voor altijd iets beteken.…

de wereld Komt eraan Onder je bed Achter het raam Monster aan Harde slagen, ruggen krom De populist bedient de trom Verbeten roeiend zonder vragen Laat ik mij boeien door de slagen Spookschip de wereld Komt eraan Koers naar het Westen Of bestemming Islam Monster aan Vreemde woeste golven slaan Op de boeg van ons bestaan Verbeten…

Die bergen steeds zo hoog bestijgen steeds te steil in wanhoop wachtend moedeloos naar opgekeken, zijn met het volgen van het pad tenslotte spoedend naar het doel verbeten strijdend in voorspoed toch uiteindelijk uiteengeweken.…

De lach verbeten tot een grimas grijnst naar stekels en grijze krullen gebeten door de jaren snijden tanden de tijd in wat ooit een wasbord was ooit was ik hem nu ben ik mij het kind speelt verstoppertje de oude boom buigt…

nog galmen de klompen op het binnenhof waar kippen rondscharrelen in stoïcijns geduld het ei van de eeuw te leggen en de schrijver verbeten aan de rand van de stinkende sloot bij gebrek aan originaliteit het leven beschrijft zoals het is…

Vandaag heeft Wouter samen met Verhagen Het zoveelste conflictje bijgelegd 'Een misverstand', werd iets te vaak gezegd En verder a.u.b. niets over vragen Ze stonden met opeengeklemde kaken Wat nooit meer heelt, verbeten goed te maken.…

Verbeet wil het gedrag niet langer pikken Het parlement vergadert al gewoon Met in de ene hand hun telefoon Om snel een kritisch tweetje in te tikken Dus ze kúnnen het? Kernachtig en beknopt? Debatwitteren voortaan! Tot álles klopt!…

De USA heeft luistervink gespeeld Wie Merkel met haar 'handy' liep te bellen En wat Hollande haar had te vertellen Is tot hun woede allemaal in beeld Den Haag op zijn beurt reageert verbeten Waarom hoeft men van Rutte niets te weten?…

Verbeten wordt er vier jaar voor getraind, het is dus vreemd om zoiets te verzinnen. Wie echt naar dit adagium wil handelen kan beter ergens een vierdaagse wandelen.…

Jij verbetenheid breekt open je levensvocht spat uit je gapende wond rode vlek Dank scherpe randen van de wereld samen met Liefde diep weg opborrelend velt je je stroomt weer Jij oude bekende grimmigheid glimlachend Liefde zo krachtig breekijzer samen met wereldse scherpte schept helderheid verbreekt knellende liefdesband…

waar geplooide handen in wanhoop al samendrukkend ogen naar het verleden prevelt een verbeten mond het laatste woord bleken haar dekens het kussen te laken behoorde haar hart tot die van de schijndode en stierf zij eer haar dood was gekomen…

ik zie de livestream een kamer, plenair zit men daar vliegen af te vangen ik verbijt Verbeet, wat een tang van een wijf is dat, laat toch eens uitspreken jong geleerd zou oud gedaan moeten zijn maar daarbij verloor men het kind uit het oog…

De grijze nietszeggende lucht staarde me aan De woeste zee, zo sterk, zo fel, zo verbeten Kraaien kraaiend van onrust Vogels zo zonder de blauwe lucht Mijn ogen, dof en droef Starend naar de grijze lucht Turend naar de woeste zee…

Een lange gang deur links, deur rechts deur links, deur rechts een rokende kamer een verbitterd gezicht verbeten verdriet opgekropte woede geur van inspanning inspanning om te vergeten Welkom op psychiatrie!…

op een dag zullen de lijnen op mijn lijf tastbaar zijn regen zal mij vinden en mijn karkas dragen alsof alles met het waarnemen verdwijnt en enkel nog de waanzin wordt opgenomen in verbeten visioenen het wordt donker in de schaduw van de maan ook de tijd uit vergeet-mij-nietjes genomen…

tegenover mij staan ze op pedalen in gevecht met de wind omdat ze ergens moeten zijn ik laat mijn trappers gaan vandaag laat ik me dragen voel ik me vogelvrij want ik hoef nergens heen in deze onstuimige herfst kom je van alles tegen verbeten trekken en die glimlach van mij…

Zoals zich in het voorjaar soms nog één bruin appeltje verbeten vasthoudt aan de tak die bijna weer in bloei staat zo hangt zij aan het leven. Kogelvrij door crème en rouge maar met het vaag vermoeden dat de dood loert door het sleutelgat. ---------------------------------------------- Uit: 'Oranjebal', 1975.…

en toen, andermaal, zeeg de stilte er ontbrak lippentaal overdonderend de allengs ingeslopen kilte het klare licht groeide donker dicht verbetenheid enkel op zwart gericht ruimten met verstomde gedachten wirwar van spinsels die de werkelijkheid verachtten…

Senator Ashburn die zo consequent Verbeten tegen homo's bleef ageren Bleek iets op anderen te projecteren Waar hij zichzelf tè goed in had herkend Wie weet bestrijdt Geert Wilders onversaagd De hoofddoek die hij heimelijk graag draagt…

Logisch: zoals je daar nu zit en vrolijk naar me lacht met de liefde in je ogen die ik van jou verwacht Logisch dat ik van je houd Gek: zoals je daar toen stond met grote, kwade ogen een streng verbeten mond die mij wou overtuigen hoe onredelijk je me vond Gek, dat ik toen meer van je hield…